Długotrwałe wyniki leczenia atrezji przełyku

Szczegóły
Nadrzędna kategoria: ROOT
Kategoria: Choroby rzadkie
Opublikowano: środa, 15.03.2017, 19:35
Odsłony: 2707

Na łamach „European Journal of Pediatric Surgery” (21.12.2015) ukazało się doniesienie Long-Term Outcomes of Patients with Tracheoesophageal Fistula/Esophageal Atresia: Survey Results from Tracheoesophageal Fistula/Esophageal Atresia Online Communities autorstwa C.W. Acher, D.J. Ostlie, C.M. Leys, S. Struckmeyer, M. Parker, P.F. Nichol. Opisano długookresowe obserwacje dzieci z atrezją przełyku (EA/TEF) i przetoką tchawiczo-przełykową.

Autorzy przeprowadzili badanie ankietowe (50 pytań) w środowisku mediów społecznościowych skupionym wokół zagadnień EA/TEF. Uzyskano 445 odpowiedzi w ciągu dwóch miesięcy. Średni wiek dzieci z atrezją w momencie przeprowadzania ankiety wynosił 8,7 lat, ale objęła ona osoby w przedziale wieku od 0 do 61 lat. Chłopcy i mężczyźni stanowili 56% ankietowanych. Leczenie operacyjne u 62% pacjentów przeprowadzono w ciągu pierwszych 7 dni życia.

Najczęściej, bo w 56% przeprowadzano leczenie operacyjne z otwarciem klatki piersiowej i zabiegiem na przełyku. Leczenie z wykorzystaniem metody torakoskopowej przeprowadzono u 13%. Z 405 pacjentów u 106 osób (26%) wystąpiły w okresie pooperacyjnym objawy nieszczelności zespolenia. To powikłanie pojawiło się u 32% pacjentów leczonych metodą torakoskopii i 31% pacjentów z długoodcinkową atrezją. Ryzyko nieszczelności zespolenia jest 3,5 razy większe w długoodcinkowej atrezji w porównaniu z krótkoodcinkową.

Dysfagia dotyczyła 54% pacjentów. U 76% pacjentów pojawiły się objawy refluksu żołądkowo-przełykowego. Częstość występowania dysfagii i refluksu nie zależała od metody początkowego leczenia chirurgicznego. Leczenie chirurgiczne refluksu zastosowano u 63 z 290 pacjentów (22%), przy czym część z nich (27%) wymagała więcej niż jednego zabiegu antyrefluksowego. W 73% była to fundoplikacja typu Nissena. Mimo zastosowanego leczenia chirurgicznego u 32% refluks utrzymywał się nadal.

Wniosek: pacjenci z EA/TEF mają długotrwale występującą dysfagię, której częstość może być większa, niż wskazują to statystyki. (K.K.)

Źródło: https://www.thieme-connect.com/DOI/DOI?10.1055/s-0035-1570103

GdL 5_2016