Konferencja o programach lekowych w stwardnieniu rozsianym (SM)

 P1050485 400

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest jednym z częstszych schorzeń autoimmunologicznych centralnego układu nerwowego. W następstwie uszkodzenia osłony włókien nerwowych (mieliny) dochodzi do zaburzeń neurologicznych, których obraz kliniczny może być bardzo zróżnicowany. Szacuje się, że na całym świecie na stwardnienie rozsiane choruje około 2,5 mln osób, w Europie około 700 tys., a w Polsce około 45 tys. SM może przebiegać z różnymi objawami klinicznymi jako postać rzutowo-remisyjna, wtórnie postępująca, pierwotnie postępująca lub łagodna.

Liczba schorzeń neurologicznych wzrasta, a finansowanie ich przez NFZ jest niewystarczające. Z nowoczesnych refundowanych terapii korzysta jedynie 25% chorych z SM. Ograniczona jest możliwość stosowania nowoczesnych leków II rzutu do 5 lat.

Wcześnie rozpoczęte leczenie umożliwia pacjentom prowadzenie normalnego trybu życia. Niestety do leczenia nowoczesnymi lekami w ramach programów lekowych są kolejki. Średni czas oczekiwania na przyjęcie pacjenta do programu lekowego wynosi 12 miesięcy, a bywa że nawet 2 lata!

W raporcie Społeczno-ekonomiczne skutki stwardnienia rozsianego (SM) w Polsce postuluje się przyjęcie długotrwałej strategii diagnostyki, leczenia i rehabilitacji pacjentów z SM, stworzenie krajowego rejestru pacjentów, lepsze finansowanie diagnostyki i monitorowanie skuteczności leczenia, wprowadzenie kompleksowej opieki ambulatoryjnej nad chorymi z SM, utworzenie programu prewencji rentowej oraz opracowanie mapy potrzeb zdrowotnych. (K.K.)

Źródło: materiały prasowe

Fot. Krystyna Knypl

GdL 7_2019