"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 13

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2614-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-12

Krystyna Knypl

CHAPTER 13. A DROP OF BLOOD FOR THE FUTURE

Kropla
After the report was closed, the researchers asked for an appointment to visit the president again. They didn’t wait too long. A week later they were again walking up the white stairs leading to President Benjamin Grant’s Triangular Office.

 – Oh, Mr. President, seemingly no big deal, a small fragment in a cell, the detailed structure of which is visible in a special microscope. – What microscope? the president asked. „It’s called an atomic force microscope,” replied Lenton. „Well… that’s interesting!” Anything atomic interests politicians,” Grant replied with a smile. „This time it’s just an atomic microscope that we used for research, and it’s not going to cause any damage, I think.” Thanks to it, we can see cell fragments rebuilt under the influence of vaccination in the bodies of our voters. Changes arise as an unplanned effect of vaccination with Muti Vir-Virrem. – How long after vaccination will these changes occur? the president asked. “We think two years will be enough,” Lenton replied. „So what do you guys suggest?” asked President Benjamin Grant. “We need to study the phenomenon on a larger population. It was in Sarmalandia, where the local variety of rich people rule, that we organized the vaccination with Muti Vir-Virrem. We just need to get the samples and run them under an atomic force microscope. In two years, we’ll do control blood draws and then everything will be fine Of course. – How do you want to implement this idea, in what scenery? – He asked President. – We will embellish the signing of the contract for further research on vaccination with the addition of an impressive decoration or medal. You have to choose the right person to be awarded this award, preferably from the health department,” added Lenton. – In consultation with the Ambassador of Sarmaland to the Union of Autonomous States, we will determine who will be most suitable for this. We will wrap everything up in a story about our best ally in health and sickness, suggested the president’s secretary. Professor Lenton and a group of advisers came to the conclusion that convincing the vaccinated inhabitants of Sarmaland to submit their blood samples for further examination in the atomic force microscope twice in a year’s time requires special actions in the media sphere.

It was agreed that it would be made public that in patients vaccinated years ago, additional beneficial effects of the Muti Vir-Virr vaccine were discovered. This action was supposed to be the prospect of longevity. It is said that all those vaccinated in the Union of Autonomous States at one time were over eighty and doing very well. Perhaps the Sarmalanders have such a prospect ahead of them, but to determine it, it will be necessary to take a small blood sample twice for further testing in modern devices. The action was called „Drop of Blood for the Future”. Dr. Odrana-Zatroskana was very surprised when she was informed through official diplomatic channels that the head of the Ameerland Medicine Study wanted to invite her to visit the Union of Autonomous States and that she was to receive a high decoration. The program of the visit provided that Dr. Odrana-Zatroskana would give a drop of blood on a vision during a meeting with the president of the Union of Autonomous States.

Konferencja prasowa pomniejszone

All major TV stations were to carry the broadcast.

Who wouldn’t agree to show on all televisions how he gives a drop of blood for the good of his nation? Dr. Odrana-Zatroskana started extensive preparations for her foreign visit. To begin with, she ordered another tasteful costume for a national visit to the To-Not-Ten station. The stylist advised her to wear a short-sleeved suit for all vaccination occasions, as an active physician always has her arms bare to the elbow. Every detail must be perfectly planned and under control. The day has come to inform about Dr. Odran-Zatroskana’s spectacular dedication to the health of the entire „We, the nation”. The broadcast was hosted by editor Maczugin. “Ladies and gentlemen, an amazing and one-of-a-kind experience awaits us. Well, there are strong assumptions that the Muti Vir-Virr vaccine has additional effects beyond protection against infections. It probably grants us a life extension of at least ten years over what fate originally intended for us. To determine whether the vaccine has this amazing effect, it is necessary to donate a small amount of blood twice for further testing. Our guest, Dr. Orana-Zatroskana, is going to visit the Union of Autonomous States, where further details of this great pro-health action will be determined. What’s more, the doctor will donate her blood for research in the Union of Autonomous States! Is that true, doctor? – I confirm everything you said, indeed such a visit is planned and one of the points of it is that I will donate blood for further tests.

 

Ladies and gentlemen, blood will be examined in the latest of microscopes that can see every single atom! What accuracy! During the visit, I will determine the details of the tests that people vaccinated with Muti Vir-Virr will be able to undergo. You will need to give blood samples twice. We will organize everything so that you do not have to bother yourself too much. Control buses will run near your homes and samples will be collected in them blots of blood. This will be, ladies and gentlemen, an introduction to what we plan to introduce in the future. “Health with home delivery” is our long-term program. After the broadcast, the number of e-mails that came to the editorial office and phone calls that broke all records. Health with home delivery – what a beautiful vision! Internet forums were not silent with comments full of admiration for the Sarmaland rich.

Meanwhile, Dr. Odrana-Zatroskana continued preparations for the upcoming visit. She practiced the Ameerlandic language, practiced different versions of the smile, and tried on more short-sleeved suits so that it would be easy to draw blood on video. The day of departure has come. She decided on a navy blue suit for the trip and a blue one for a visit to the Triangular Office. Surrounded by a guard of her most loyal advisers, she took the VIP seats on the plane bound for the Union of Autonomous States. After ten hours of flying, they arrived. The next day they had a visit to the president. From the airport they drove to the Ameerland Hotel House, where they were quartered. In the morning they were taken in military cars to Lankenton and brought before the president. Yes, placed, because the world in which they found themselves treated them as objects that had to be delivered at the right time to the right place according to the requirements of the script. The meeting with the president and taking a drop of blood from Dr. Odrana-Zatroskana was to take place in a conference room adjacent to the Triangular Office. Union of Autonomous States President Benjamin Grant entered the room at noon sharp. He shook the hands of all the gathered, uttered a few slogans, and then with a gesture of his hand invited Dr. Odrana-Zatroskana to take a place on a specially assembled stand for blood collection. The invited woman sat down in an armchair and before she could open her mouth in a greeting formula, she was already lying at a 30-degree angle.

 algier 1

The president slapped her on the shoulder, made a sacramental phrase like „you can do it!” and unexpectedly leaned to the ear of Dr. Odrana-Zatroskana. To everyone’s surprise, he clearly whispered something to her. That wasn’t on the record! It must have been some incredibly happy news, because the expression on Dr. Odrana-Zatroskana face took on an orgasmic radiance that did not pass. What’s more, the sound she made was the most reminiscent of such climates. – Oooochhhchh, mister president – moaned Dr. Odrana-Zatroskana, called during the visit by the local media in accordance with the spirit of the Ameerlandic language simply Ivv Odra. The president, after an off-protocol whisper, with a mysterious smile on his face, took a few steps back, because the moment of drawing blood was approaching. A handsome military nurse skillfully took a drop of blood, pressed the place of collection and after a few minutes stuck a blue plaster with a dressing, the same color as the suit, so as not to disturb the color harmony of the surroundings. The patch was also supposed to suggest the blue color of the blood drawn. The camera zoomed in on the process of applying the dressing, and the rapporteur was delighted with the precision of the procedure and the color harmony of the entire undertaking. Before they were all finished procedures related to drawing blood, President Grant disappeared irretrievably through the door of his Triangular Office.

Fortunately, the Sarmaland television cameramen taken to the delegation stretched the recording to a dozen or so minutes, thanks to tricks such as „a wandering camera will show you everything and more.” The next item on the agenda was a press conference in front of the seat of the president of the Union of Autonomous States. Here, there was no such strict time frame and the subject of sacrificing oneself for the health of the nation could be developed a bit, ba! for the health of the united nations of Ameerland and Sarmaland.

 The first question was assigned to editor Maczugin. He deserved this honor!

– Doctor, how did you feel when you gave a drop of blood for the future? the editor asked. “Emotion, above all, great emotion. And moreover, I was overcome with the conviction that I could give not only a drop, but even all the blood that circulates in me, for the health and better future of my nation, for our dear voters! – replied Dr. Odrana-Zatroskana. What else can you say to your people? – asked Matylda Przekora, who is a representative of "Modne Diagnozy"  accredited by the Union of Autonomous States for this ceremony.

- You always have such incredibly uplifting news on your political agenda. I greet everyone from here and wish them all the best. Remember, my dear compatriots, that control buses will be launched soon, which will take a drop of blood from all the vaccinated for the future. Give it back without hesitation, give another one next year! You really don’t have to put yourself in contact with heartless and insensitive service providers. You have us, your democratically elected representatives who will take care of your health and future. Health with home delivery – this is our program for you. – And what did mister president whisper in your ear? asked one of the blunt Lankenton correspondents.

Flaga Pamdemlandii

-Mr. Editor, what people sometimes say into each other’s ears … is not always intended for public knowledge - replied Ivv Odra with a smile „Well, that’s right, but maybe you can tell us something about that intriguing whisper,” he insisted. „I won’t betray, I won’t betray.” At least not now, Ivv Odra replied mysteriously.

Enthusiasm for the local party of rich people reached heights in Sarmalandia that had not been recorded by any polling agencies before. The effective collection of a drop of blood in front of the eyes of the whole world, and these whispers with the president, it was something that no one had invented before. Plus, the Health program with home delivery. Every voter swallowed those words like the tastiest slices of pizza.

 Dr. Odrana-Zatroskana felt alive. After returning to Sarmalandia, extensive preparations for control blood collections in control buses began. Less than a month has passed, and the mobile contact points of „We, the nation” with medicine have moved to the street. Ah, what happy days they were for all citizens! Voters donated blood en masse to control the results of vaccination, and Dr. Odrana-Zatroskana talked with the editor Maczugin every day about the growing level of satisfaction with medical services provided by the party of rich people. You can say that it was one big Happylandia, not a coarse Sarmalandia! „We, the people” enthusiastically donated drops of their priceless blood, which were placed in special triple containers so that they could safely survive air transport to the Union of Autonomous States. There they were to be subjected to detailed examination under the atomic force microscope. The first batch of samples, approximately ten thousand blood drops, arrived at the BAT Study laboratories in the fall. The researchers prepared themselves for the simultaneous analysis of large amounts of blood drops by developing special computer programs that allowed the results to be saved, but it was not possible to send them outside the computer network of the BAT Study laboratories.

The results were too valuable to be seen by anyone other than a carefully selected team of the most trusted researchers, and additionally sworn to state secrets of the highest degree. Eyes and hearts rejoiced as more drops of blood were read. TCERs polymorphism in 95% correlated with the party choice of local rich people in Sarmalandia. Moreover, a second batch of blood drops collected one year after the Muti Vir-Virr vaccination confirmed the previous observations 100%. The polymorphism of TCERs was even more pronounced in the microscopic image.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2617-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-15

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 12

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2613-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-11

Krystyna Knypl

CHAPTER 12. VISIT IN THE TRIANGULAR OFFICE

After all the blood samples had been collected, a final report was prepared for the sponsors, expressing concern that the post-vaccination abandonment of attending physicians may extend to other omissions, including the most serious omissions from going to elections and voting.

The sanitary inspection is looking for Virus aureus All interested researchers met at the meeting analyzing the preliminary results obtained in Sarmalandia. The most interesting thing was not what was established, but the concern expressed in the summary that the TCER polymorphism may cover not only health-promoting behaviors, but also voting ones. The meeting realized that they had to go back to the Ameerland Medicine Study datasets, find Muti Vir-Virr vaccinated, and determine their electoral preferences. A special working group has been appointed for this purpose. Everything began to touch such a delicate matter that they again went to Lankenton for blessing. The Union of Autonomous States has long had two parties, alternately winning power: one seduced the poorest with their electoral slogans, the other – the rich and middle class. They had practically equal supporters in the society and depending on the voter turnout, some won, then others. They were received by the chancellor of the rich, Greg Mac Forral.

Triangular Office

The party of the poor was unlucky that it was not in power this time, but that’s how it is with poverty that the wind often blows in its eyes. When the chancellor of the rich heard that it was possible to identify and, moreover, to produce his own voters, he beamed brighter than the sun at high noon. He grabbed the phone and asked for President Benjamin Grant, who had taken the high office in the Union of Autonomous States after the rich had won the last election.

“This is Greg Mac Forral, I have an extremely important topic to discuss. The gentlemen from the Ameerland Medicine Study are here and we’re talking about the health of our constituents. „Is there a war or an epidemic that you call and distract me from a game of golf?” the president asked. – No, no, everyone is healthy, and as for the epidemic, would you be interested in such a vision of the future that an epidemic of our voters will break out? That there will be as many of them as without trying on patients with flu during the greatest epidemic? “Of course, it’s a very cool vision.

What should we do? asked the genuinely interested president of the Union of Autonomous States “You must come to Lankenton. Not all issues can be discussed over the phone.

„I understand, then tomorrow at twelve o’clock at my place in the Triangular Office.” „Yes, boss, we’ll all be together.” „Gentlemen, the historic moment is approaching – you will present your plan to the president of the Union of Autonomous States tomorrow at twelve o’clock.”

„We are at your disposal, Mr. President,” Professor Mark Lenton replied with emotion. The thought of breeding a great new voter for the rich-cratic party made Professor Bohner sleepless. Lenton also had trouble falling asleep.

It wasn’t until dawn that he managed to take a two-hour nap. In the morning, he swam in the hotel pool to loosen his tense muscles after a sleepless night. After breakfast, he reviewed the documentation once more and became confident that it was possible to determine the type of relationship between voting preferences and the TCER polymorphism. When the clocks showed noon, Professors Bohner and Lenton and the whole team entered the Triangular Office of the President of Ameerlandia.

The southern wall of the office was a huge sheet of glass, beyond which stretched the Booton Ocean. The president’s desk was positioned so that the ocean was behind him. If he wanted to go out onto the vast terrace, it was enough to press a button and the entire panel with the desk moved outside. To the left of the desk was the front door, to the right was a round table with several chairs, where people sat down for short conversations.

The president greeted them with words that rang in the researchers’ ears for a long time:

– Hello gentlemen, you are the hope of our great homeland. The handshake was accompanied by the intense, penetrating gaze of the president’s magnetic black eyes. Lenton felt he would do anything for this man. „Please tell me about your discovery,” the president said. “We have good reason to believe that we are on the verge of discovering what drives people in their electoral decisions. And we are not talking about views that are changeable and fleeting. I mean permanent, new structures in the cells of the body, arising as a result of human intervention. That intervention is a vaccine.

We already know a lot about these new structures, we still need to determine what specific structures trigger the election of a given party.

„Well, well, well… it’s just a discovery!” the president called. „The main discovery is yet to come, we have to look deeper,” Professor Bohner put in. „I understand, what can I do for you?” the president asked. „We need approval for this state-of-the-art research … and funding, of course,” Lenton explained. „You’ve got both,” the president replied quickly. „Is a billion Ameerland reais enough?” – Thank you, we are convinced that this is the right sum.

– Good luck, gentlemen! Sorry, I have to finish now. “Thank you for everything, Mr. President,” Lenton bowed his head. President Benjamin Grant shook hands with Prof Bohner and Lenton, and the photographer captured the hug.

Everyone present in the Triangular Cabinet felt that it was a turning point in their lives. The researchers returned to Booton and began looking for connections. All microscopic images of 1715 samples inoculated with Muti Vir-Virr were reviewed once more. Nothing new was observed. After long deliberations, it was agreed that it was necessary to precisely determine the voting preferences of all subjects and to look for a new, more detailed way of imaging changes in the endoplasmic reticulum.

Mikroskop

After reviewing the state-of-the-art microscopes, it was decided to carry out additional research using an atomic force microscope.

Determining electoral preferences was quick and easy. The interviewers went to the homes of previously vaccinated families. Their job was to weave a question about political affiliation into a simple introductory conversation to health questions. Everyone gave an unconscious answer before the interviewer uttered the sacramental formula „We proceed to fill out the questionnaire.” 1,350 people remained in the database for final analysis. According to the data collected by the pollsters, 38% voted for the rich and 40% for the poor. For the rest of the respondents, it was not possible to obtain a clear answer. Such results indicated that it was necessary to look around for a device for more accurate imaging of the endoplasmic reticulum.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2616-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-14

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 11

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2612-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-10

Krystyna Knypl

CHAPTER 11. FUNDS FOR RESEARCH

Niebieski korytarz

Professors Graham Bohner and Mark Lenton once again reviewed the list of people vaccinated with Muti Vir-Virr. On the way to the biological training ground So, would this be an unknown and unnoticed effect of vaccination, originally intended against viruses, but de facto remodeling the endoplasmic reticulum? If a change took place in this structure, what resulted from it?

The rapid transport channels inside it had to efficiently eliminate all kinds of markers of emerging diseases, both of a mental and organic nature? Was there any other mechanism involved? If these people were not affected by viral diseases alone, perhaps it was an effect not related to the active part of the vaccine itself, but to one of the additional ingredients? What did they add to this vccine?
 
They reviewed extended information about the composition of the vaccine. The trail led to an additive in the form of a non-ionic surfactant. Is it possible that endoplasmic reticulum channels are being rebuilt, resulting in an acceleration of the removal of all disease markers? Or maybe there are other mechanisms at play? – they wondered. Psychoprotein markers associated with all social activities also had to be removed, as it turned out that the remaining activities of the 1,715 people also became very limited. This hypothesis was so probable that it needed to be discussed in a larger group. The meeting date of the working group was set in two weeks. – Colleagues, I think we have deciphered the reason for the low frequency of visits to doctors in the parent generation group from the Ameerland Medicine Study. This was probably due to the restructuring of the endoplasmic reticulum during the Muti Vir-Virrem post-vaccination reaction, and this change was not caused by the action of the vaccine itself, but by the non-ionic surfactant added to its composition. It is tempting to return to these experiments and perform them in several variants of doses and vaccination frequencies on a larger group of people. What do you think about this? – said Professor Graham Bohner. - Great idea! – Professor Mark Lenton exclaimed. – We agree, we agree – said all the conference participants one by one. – Well, since we have a consensus of views, let's think about how we can organize it in practice. The regulations of the Union of Autonomous States are unlikely to allow us to conduct such research, as it would be planned and organized interventions into the human genetic code. Where could we conduct them? – asked Bohner. – It seems that Sarmalandia has serious health care problems. You could throw this topic at them in the form of a controlled grant, Lenton replied. – What grant? – Bohner asked. – Well, a controlled one, i.e. one in which we supposedly examine situation A, but in fact we look at situation B – Lenton explained. – Can you be more specific about that? – It's simple. We will announce that we are funding a program to support Sarmaland science and local health care, and in fact we will receive a biological training ground and a whole lot of data for further analysis. – Well, it sounds interesting, but I don't think such an action will take place without the consent of the government of the Union of Autonomous States. – Well, I guess so, we have to knock on a very important door in Lankenton. So a delegation of scientists went to Lankenton to obtain a blessing and perhaps funds for further research. A little shy, they climbed the stairs leading to the office of the chancellor general of the party of wealthy people. After hearing the idea of the BAT Study researchers, the Chancellor promised to pilot and support the cause of conducting research in Sarmaland at all levels. He kept his word and the grant could be transferred at the level of political activity at the beginning of the year. It was decided that inviting Dr. Odran-Zatroskana, who was considered a foremother, or perhaps a lapse, as some claimed, to the Union of Autonomous States, would be a good political move.
TOPTRANS
Vaccine bus
 
It was announced that the official purpose of the visit was to obtain financial support for medical research and improve access to new methods of treating and preventing diseases. Health care in Sarmaland was in decline organizationally, substantively and financially, so Dr. Odrana-Zatroskana welcomed the offer of the Chancellor of the Union of Autonomous States with enthusiasm. Everyone was happy with this solution to the problems. Politicians needed new activities that would show what a broad gesture they had not only for the inhabitants of their country, but also for all others in need. The formalities related to obtaining grant financing for Sarmalandia did not take long. The mighty Bad Pharma did not skimp and sprinkled as much American realia as was necessary. The action is planned for the coming spring. A special injection leading to TCER mutations was called a vaccine against a new pathogen that allegedly threatened the inhabitants of Sarmaland. It was called Virus aureus. The news about the possible emergence of a new pathogen began to be reported by specially hired and generously paid media immediately after Dr. Odran-Zatroskana's arrangements with the Union of Autonomous States. Sensational information about subsequent outbreaks of Virus aureus infection appeared systematically, initially every week, then twice weekly. To-Nie-Ten TV has been ordered to broadcast daily news about the new virus. Public opinion was heating up like schnitzels in a frying pan. When the sizzle reached its zenith, Dr. Odrana-Zatroskana appeared in the evening edition, in an interview with the editor Maczugin. – Minister, please tell the listeners what the ministry is doing in connection with the Virus aureus epidemic approaching our borders in rapid waves. Apparently, Sarmaland's neighbors lack vaccines, respirators, oxygen, masks - everything. There is also an opinion that in addition to the form of Virus aureus that attacks the respiratory system, a second mutation develops, mainly attacking the gastrointestinal tract.
Niebieski korytarz 2

Biological exercise corridor led to new spaces

– Thank you for this insightful question, Mr. Editor. In fact, our neighbors are not very prepared for this terrible epidemic, but everything is under control here. The thought won't slip through, oh, sorry, I meant the mouse, of course - said Dr. Odrana-Zatroskana in a giggling tone. – We keep our finger on the pulse, I personally check the pulse of all my colleagues every morning. I note, compare and analyze. When my pulse first accelerated, I ordered a batch of the best Muti Vir-Virr Plus vaccine, which is a vaccine with the widest spectrum known to mankind, and of course also includes protection against Virus aureus, a dangerous epidemic of which is lurking on our borders. What's more, I received a guarantee of a non-refundable grant from the authorities of the Union of Autonomous States to cover all the costs of this health promotion campaign. The amounts received will be enough to purchase a vaccine for everyone, and we will even monitor the behavior of immunity to diseases in the bodies of vaccinated people. This will be a new quality in prevention, full monitoring, check-ups, nothing will happen... - Dr. Odrana-Zatoskana suspended her voice effectively. – While I am watching over the health of our citizens, let no virus rejoice, so to speak a little to the rhyme, I will not allow any attack on any organism. We will repel the enemy with all our might, morning, noon, evening and night! – Oh, what a beautiful plan – admired editor Maczugin. – Can I hope that the doctor will vaccinate me during the visit? – But of course, Mr. Editor, if you do something, do it in the spotlight so that everyone can see it! And not secretly, even secretly, I would say - replied Dr. Odrana-Zatroskana with enthusiasm. – Well, we have an appointment. Thank you for the honor of being vaccinated by the minister herself. – Mr. Editor, I have always been, am and will be a practicing doctor. My office is just an extended form of helping all those in need!

In accordance with the schedule for releasing the virus to the public, agreed with the Union of Autonomous States, a Virus aureus epidemic was announced in the country neighboring Sarmaland at the beginning of March. Since it was not a land visited very often by Sarmalanders due to strict visa regulations, the reports of the To-Nie-Ten station, which reported further complications and consequences of local citizens not getting vaccinated, were uncritically believed. The next step were reports from a public opinion poll conducted the day after the broadcast of a report about the alleged sudden death of a young athlete who did not get vaccinated despite the recommendations. The actress playing the widow sobbed and pleaded with a broken voice: – Don't delay, don't delay vaccination... Do what can protect you from the worst... Over 90% of Sarmalanders surveyed were willing to be vaccinated. A previously unknown problem arose: how to logistically solve the problem of the crowds of Sarmaland citizens showing up, willing to get vaccinated as a preventive measure, and then take control blood donations required by the sponsor of the campaign. A new approach was needed due to the massive nature of the project.
 
After long debates, vaccine buses for administering injections and control buses for blood collection were invented. Dr. Odrana-Zatroskana, considered the godmother of the idea, appeared on television almost every day, informing "We, the Nation" about subsequent crowds of vaccinated people. Everyone's joy knew no bounds. After two months, everyone willing was vaccinated, several million people in total. The databases of vaccinated people have been updated and control buses have started collecting the first blood samples. How much joy they brought to everyone standing in line! Finally, no one spared them research or attention. Everyone had the feeling that they were being treated by Dr. Odrana-Zatoskana herself. It was a successful season in every respect. The political competition was broken down, the great ally received what he needed, and voters loved Dr. Odran-Zatroskana. It was worth coming back from the To-Nie-Ten studio late in the evening, where she reported her current successes to her voters. Meanwhile, periodically collected samples with data on the habits of using medical services were transported in special containers by air to the Union of Autonomous States. TCER polymorphism was already visible in the first samples taken after vaccination. In subsequent years, its scope was increasing. The microscopic image correlated with the patients' behavior. The number of visits to health care facilities decreased day by day. The open question was whether the vaccine overall boosted immunity and people stopped going to doctors, or whether there were some other, unidentified mechanisms at work. At the beginning, everyone in power really liked this state of affairs, but they didn't know what to think about people's behavior. They stopped going to doctors, and if they stop going to the polls??? – thought Dr. Odrana-Zatroskana, not jokingly, in a panic. How will we rule people who are satisfied and not quick to complain, and who are also healthy??? What will we promise them??? What intervention will we come up with for the good of our voters??? The party headquarters had a real hard time. Oh, those from the Union of Anatomical States can put you into real dilemmas! – she confided to her aesthetic dermatologist during another anti-wrinkle session. She was so worried that double doses of the drug were necessary to dispel the lines on Dr. Odran-Zatroskana's forehead and the corners of her mouth.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2614-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-12

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 10

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2611-diagnosis-golden-rush-nZovel-by-krystyna-knypl-chapter-9

Krystyna Knypl

CAPTER 10. FROM THE DIARY OF A LITTLE COG

DSC07818 k660
 

 The monthly "Modne Diagnozy" grew in strength and power. To gain even greater popularity, he decided to organize a literary competition for readers. The topic was “My concern. My calling” and the task was to describe how Sarmalandia's doctors meet the needs of patients, the expectations of the authorities and the requirements of the payer. The first place was unanimously awarded to the author of the memoir "A Helping Hand with a Glass of Water". This is the winning entry. Motto: “It's better to hit us with stones on the road "If you want, it doesn't mean you can" It was 7:01 a.m. when I briskly entered the POZ (Friendly Health Care) building. There was a large group of people in need of immediate help at the door of my office. About 150 people, I think. I greeted them with a smile and apologized most sincerely and from the bottom of my heart for my outrageous tardiness. After all, that's 60,000 milliseconds! Such a long waiting time can be fatal for a sick person with a runny nose, constipation or other sudden or serious condition. I expressed honest self-criticism, promised to improve immediately and explained the reasons for my lack of work. The child was whining and didn't want to leave me at the kindergarten. I left him alone at the door of this educational institution, after all he has to learn that he is not the most important thing in my life. He is three and a half years old - he is already a big boy and should be independent! There are patients waiting for me, so defenseless and helpless, and only I can help them! I shouldn't underestimate work, obligations and signed contracts. First place was unanimously awarded to the author of the diary 'A helping hand with a glass of water'.

 
Here is the winning entry

After completing the self-criticism, I shook each patient's hand to greet them. In the heat of the sheikhends, I didn't notice at first that one patient had a cast on his upper limb. I wanted to grab the other limb and, what bad luck, it was also plastered! Considering it my absolute duty to hug each patient's limb as a greeting and thus initiate an empathetic spiritual bond, without a moment's hesitation I leaned towards the lower limbs of the waiting patient plastered upstairs and warmly hugged them. The patients liked this gesture, and I also had a bonus for my nostrils, which vibrated for a long time after coming into contact with the aroma of the squeezed limbs, especially the lower ones. Since the poor people had to wait longer for the service they were absolutely entitled to, which they were supposed to receive in the office, I decided to while away the time by offering a glass of water to each of my lovely patients. I ran into the office, changed into my business attire and looked in the mirror to see if I looked professional enough. This uniform with wide black and white stripes suited my face, oh my face!

Szklanka wody pomniejszona
 

Then I grabbed the carbonator and took it out into the corridor to give a therapeutic glass of water to those waiting. We have had this gesture in the catalog of medical duties for a year. This is our symbolic care, invented by the medical services sales and marketing department. While pouring pure water for some thirsty people and water with juice for others, I noticed that someone took a photo of me. I thought it was probably a souvenir of a nice stay here. I quickly skipped the queue and went straight to work as a regular provider of medical services for our dear customers. I asked the first person waiting in a warm voice to read his ID number. That's right, ID, because I cannot so unceremoniously violate the law on the protection of our little ones' personal data by calling them by name and surname. After all, even when they are sitting in front of the office for sexually transmitted diseases [censored! ], this does not necessarily mean that they have anything to do with these diseases. They could come for a visit just to check if I knew what I was doing, or simply use the subscription fee due to everyone. I understand and respect these rights and accept them in their entirety.

Motto:
Better stones batter us on the highway if wanting doesn't mean being able to
 
The first beneficiary entered the office. I turned up the temperature of my warm voice to about 41oC and asked: – Please tell me what's wrong with you? The patient looked at me with the piercing eyes of a demanding partner in the diagnostic and therapeutic process and said in a tone that brooked no objections: – You should know what's wrong with me, that's probably why you're here! I apologized to him as kindly as I could: – Please forgive me, this is a reflex and a habit from an era that is rightly gone, when we used to start a conversation with a patient with these words.
 
 
Due to my shameful tardiness, I forgot that  NEW MEDICINE WELCAME, LET OLD GO ON! is now in force. I would venture to say that your condition is located below the diaphragm, is that correct? “Anyway, keep talking,” the beneficiary replied firmly. – Is it between your legs? – I asked in a charming voice. – Bingo, ha ha ha – replied the partner of the diagnostic and therapeutic process wittily. – Heeehhhheeee – I reacted instinctively, dazzled by his brilliant sense of humor. – Then let me clarify whether the honorable gentleman indulged in extramarital pleasures? – I did not marry you and I will not confess. This could make you angry! – the beneficiary scolded me. – Okay, okay, okay, please don't be nervous. It is human to indulge in pleasure. I will have to prescribe you an antibiotic. We have several antibiotics to choose from on the menu for a disease acquired outside of marriage. Here's the list. What do you wish, dear sir? – What is the tastiest and what do you recommend? I just need to be reimbursed! – Do you have proof of health insurance? – I asked, perhaps a little imprudently. “None of your business,” the beneficiary replied elegantly. – All right, all right, I'm just asking pro forma because it's in the survey.
 
 
If it turns out that you don't have insurance, I'll be happy to pay. After all, that's what I'm here for. I quickly wrote out the prescriptions and provided my account number on a separate piece of paper, just in case, so that the control from the National Payer Brotherhood would know which bank to send the invoice for the treatment costs if it turned out that the insurance status of the recipient of my services was slightly wrong. . The next beneficiary had high blood pressure and needed repeat medications. – What medications are you taking? – I asked to start a conversation. – You don't remember???! – he was rightly outraged. – I'm sorry, I'm so sorry! These are still my old-style conversation habits. I need to improve, I think I'll sign up for a postgraduate course in Empathic Medicine of the 21st Century. Yes, I see I have to do that. – Well, you seem resistant to this medicine focused on the recipient. After all, we educated you with our taxes, we maintain your institutions, and somehow you cannot understand that this is a different era.
Nawodnienie

Beneficiaries wearing suits masking their identity receive a Empathetic Glass of Water

 – I promise to improve, I assure you. Then the third one came in, the fourth one, the next one, and before I knew it, the 150th one came in. It went by quickly! I also filled out 117 fields for the payer, added full ICD 10 diagnosis codes, stamped the paper documentation and signed electronically with a qualified signature, which I was happy to purchase for several hundred virtual reales so that my reports would not raise the slightest doubt as to their authenticity. I was about to go pick up my child from kindergarten when I received a phone call from the deputy manager for contacts with the National Brother Payer. I picked up the phone without the slightest delay and checked in as required: – The healthcare provider with licency number 243547 reports to the management. What can I do better and more efficiently? – Relax, my friend. – Thank you for your kindness, Headmistress. – I have one unpleasant case here that has a serious impact on our entire facility and unfortunately it is because of you. – I'm listening, Headmistress, how can I fix it and what's going on, if I may ask timidly? – Do you remember how today you made your morning rounds to hydrate the beneficiaries? - Yes of course. Although I was late by as much as 60,000 milliseconds, I sincerely apologized to all those suffering for this mistake.

 
– Well, that's good, but here's another thing. You were pouring water from the carbonator and one of the people in the queue took a photo of you, right? – Yes, I thought it was a souvenir, it was so nice and nice. – You are a thinker of seven pains! It was an inspection by the National Brother Payer carried out under the "mystery beneficiary" formula, and the photo is evidence in the case. It turns out that you poured 95% of the cup's capacity, and in the offer description we stated that we provide 100% hydration. And now our offer is considered inconsistent with what it is in reality. The fine will amount to 33% of the contract... – Director, I take everything upon myself. Please deduct from my salary. It's my fault, a very big fault. No one else can suffer financially because of this. I promise to improve. I am about to sign up for the postgraduate course Empathetic Medicine of the 21st Century. – Well, I wish this was the last time for me – said the manager kindly. – I promise, director, I know that I am just a small cog in the great machine of helping our beneficiary. I know how much work the general manager, his six deputies, and the entire supervisory board have. I humbly ask for forgiveness. – I forgive you, I forgive you – said the manager. Stone fell from my heart. I quickly went to kindergarten. My son was the last baby to be picked up, but whatever! The most important thing is that today I did not disappoint anyone in my work and I gave my all, maybe even more than everything. I think that such a penalty for not refilling water in cups will probably not end with just one salary. But this is a trifle, a tiny detail compared to the great work in which I am involved. Always and everywhere, I remember that I am just a small cog in the great work of helping our dear beneficiaries.
The competition was recognized by the Ministry of Only Good Decisions, especially the idea of hydrating patients.
 
Due to the budget collapse due to the epidemic of reimbursed prescriptions, intensive promotion of hydrotherapy in its various forms began. Minister Bartolomeo Karierra-Nieuwierra did not miss any opportunity to promote this treatment method. Invited to the To-Nie-Ten television station, he talked about hydrotherapy: This-Not-This: - Minister, how should doctors care for patients? Minister: – Ooooh, it's very simple, often a simple human gesture is enough. This-Not-This: – What gesture, Mr. Minister, please be more clear. Minister: – Just give me a GLASS OF WATER! This-Not-This: – But when should you give this glass of water: before the visit to the doctor, after the visit, during the visit? Minister: – INSTEAD OF A VISIT, editor!!! INSTEAD!!! It's obvious! Water has many valuable properties, first of all it flushes out the sick desire to use our wonderful system! Moreover, it calms down. And if someone does not help a glass of water instead of visiting a doctor and is still worried about his health, he can buy very good tablets available without a prescription, they are called Nastrach. I take them myself when I go to the boss's carpet, and I feel very good after them. This-Not-This: – Minister! But isn't this an illegal advertisement for a drug by a doctor, which you still are? Minister: - I am a doctor when I treat a single patient, but in my current job I treat "We, the nation" and that is a mission! It's probably obvious that I have to look after the interests of my superiors, and it's not inappropriate to describe how I prepare for a visit to my boss. This-Not-This: - Well, of course, how could we forget that there is only one minister here, but two people, that's something completely different. Thank you for this valuable information. And now, ladies and gentlemen, it's time to advertise pills that help everyone, even ministers.
Firma wode leje
 
The sponsor of the broadcast was the company I PURE WATER AND HOPE
(WODĘ LEJĘ I MAM NADZIEJĘ) and the manufacturer of tranquilizing tablets ON FEAR (NA STRACH.)
 
 
Szklanka wody
Summary of product characteristics Empathetic Glass of Water
 
1. Name of the medicinal product Empathetic Glass of Water.
 
2. Qualitative and quantitative composition Water has been pouring since the morning.
 
3. Pharmaceutical form Empathic water reaching the patient's heart through the stomach.
 
4. Detailed clinical data Water H2O plus EmPaTiA.
 
4.1. Intended use Deficiency of empathy in the patient's body received from the doctor as a result of direct contact.
 
4.2. Dosage and method of administration Adults: Quantum satis. Elderly: Be careful not to lead or overempathize. Children: Respond better to Brave Patient stickers. Use in patients with renal and hepatic failure: Reduce the dose by half.
 
4.3. Contraindications Left and right ventricular failure.
 
4.4. Interactions with other products Unknown.
 
4.5. Effects on fertility, pregnancy and lactation Empathetic Water Glass INSTEAD lowers fertility.
 
4.6. Side effects Increased diuresis with high doses.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2613-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-11

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 9

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2610-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-8

 Krystyn Knypl

CHAPTER 9. THE FORGOTTEN VACCINE

kolce
It was a cloudy November day and everyone was wandering around the lab in a miserable mood. It was supposed to be such a hit, but it turned out to be crap - thought more than one member of the research team.
 
Since there was nothing special to do, laboratory technician Rita Beorg decided to do some housework, including going for vaccinations with her child. She entered Professor Lenton's office to ask for a day off.
 
Białko budowa mrna

A ribosome produces a protein using mRNA as template

Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Protein#

– Mr.Professor, I have to vaccinate my son, can I take the day off next Friday? – she asked. – Yes, yes, of course, take the baby for vaccinations – agreed the professor. – We don't have anything special to do at the moment anyway. What will he have vaccinated? – he said to the girl heading towards the exit. – Combined vaccine, according to the vaccination calendar, without any delays – she replied. – Has he already been vaccinated with Muti Vir-Virr? I remember my younger sister wasn't feeling very well after the vaccination, Lenton said. – Muti Vir-Virr, what is that? I haven't heard of it, I don't think it's on the mandatory vaccination schedule now, Rita replied.
 
– Well, I don't follow it either, I just remembered that something happened to my younger sister after the vaccination and that's how it stayed in my mind. Moreover, vaccination sets change from time to time. Go to your baby and be well. After the lab technician left, the professor asked himself: What happened to Muti Vir-Virr that we don't hear about him now? Has it fallen out of circulation or has it been improved and does not kill children after vaccination? I think I must have been on a scholarship at Panestralia back then, because I have some gap in my memory about it.
 
Australia

Travel to Panestralia

He entered the phrase "Muti Vir-Virr" into the search engine. A huge number of links popped up. Wow, what rich documentation and I know nothing about it! He opened each page and with each click his eyes got bigger and bigger. And that's history!
 
The documents showed that just three years after the introduction of the Muti Vir-Virrem vaccination, a decrease in the incidence of all viral infections was observed. Further years only confirmed the excellent effectiveness of the vaccine against all viral diseases that have plagued humanity for years. It was a reason for joy, but not for everyone, because the manufacturer of the Muti Vir-Virr vaccine patented its invention for twenty years. This meant a lean time for all producers of other vaccines against single viral diseases. This is unacceptable!
 
Efforts had to be made to return to the old vaccination schedule. A few symposia, some reports questioning the effectiveness of Muti Vir-Virru, a few financial injections for very important people and after a few years of presence on the market, the matter was settled. Muti Vir-Virr was hailed as a dangerous vaccine due to the content of two heavy metals, and that's the end of the problem. The topic was sidelined and Muti Vir-Virr was excluded from mandatory vaccinations. Have we checked the impact of vaccinations on TCER polymorphism at all? Wait a minute, Lenton glanced over the columns of correlated factors. There was not a single vaccination among the correlated factors, and Muti Vir-Virr for sure! Well, that's a nice story! We have to start analyzing it tomorrow, he said.
 
The next day, Professor Lenton was in the laboratory before seven. He turned on the computer and the coffee-making equipment. The two devices in his office were almost coupled together. He looked over the correlation calculations for the factors under study once again. In fact, the analysis of vaccinations performed by patients in terms of the impact of this intervention on TCER polymorphism was forgotten. He asked the person responsible for the flow of data from the Ameerland Medicine Study to include all information about vaccinations performed among study participants.
 
After two days, he had all the data he needed. Now statisticians should deal with them. The calculations were completed in less than a week and the results were sent to Lenton. Regardless of the statistical method used for analysis, the results were always the same. The grandparents' generation did not show any polymorphisms and the use of medical services was low. There was a large group in my parents' generation where TCER was almost the rule. Frequent medical advice was also a rule. Then everything disappeared in the next generation. He sent an email to Graham Bohner informing him that they needed to discuss the matter together. Why did the parent generation group from the Ameerland Medicine Study have such a common TCER polymorphism? They met for lunch to discuss directions for further exploration. They both felt they were close to discovering the cause of the observed variability.

At the other end of the corridor of the "Modne Diagnozy" editorial office were located the flats of the "Unpopular Weekly". On duty just now was the editor.actress Ivana X. - a name unknown to any self-respecting editorial staff. She looked at the monitor, clicked on the mail - nothing was happening. Around noon she felt something stir. No, not in the computer, but inside the body of the red-actor, or as some said, red-actor. It twitched a second and a third time, with absolutely no intention of stopping. From the throat it passed through a chest adorned with clinging breasts and settled in the abdomen.

Redaktorzyca
Portrait of Ivana X.
“Uchu-chu-chu", I'm sitting in a certain belly,” SOMETHING said and crouched in an unidentified nook of the insides. When the actress-editor was wondering what it could be moving through her body, the phone rang unexpectedly. The crouched SOMETHING seemed to have accelerated and began to travel through the body at a faster pace. She didn't even have time to answer the ringing phone. What could it be? – the editor-in-chief was concerned. Repeated searches for various associations and descriptions of the ailments experienced did not bring any answers.
 
The distinguished editorial chaplain, who was passing through the corridor, greeted the editor and politely asked: – What good things do you hear from the dear editor? – Oh, Reverend… I have a problem, SOMETHING is moving inside me and I don't know what it could be. I've looked everywhere and nothing suits me. I googled all the organs and nothing. – And did you search for "wandering uterus"? – No… Reverend, do you think it could be the uterus??? – the red-actress asked, beyond frightened. “Medicine knows such cases,” the reverend said mysteriously. The editor-in-chief, the actor, entered with a trembling hand the password suggested by the reverend and they both immersed themselves in reading... It matched word for word, everything to the letter. What to do? What to do? There was a recurring question in both of their minds. After a short discussion, they decided that it was impossible to stop the wandering of the uterus without going to the hospital. Regardless of the late hour, they rushed in the Reverend's limousine to the nearest hospital emergency room, where they arrived out of breath just before midnight.
 
In the first attempt, they bounced off a tightly closed door. So they energetically started ringing all the bells and punching the armored glass that separated healthcare providers from their benefactors and sponsors of their studies. – Open, open… – they shouted at the top of their lungs. - Help! Help! After a long while, an Empathetic Paramedic appeared and opened the door to the editorial team eager for medical help. – Let's go to the horse rider on duty! – they shouted simultaneously. “Please sit down and search your pockets for your latest insurance document,” the Empathetic Orderly ordered phlegmatically. - What??? Insurance??? We need help here, not showing what we have and what we don't have in our pockets! Please get us in touch with a doctor quickly! – First of all, we will direct you to the appropriate group… what's wrong with you… what? – said the Empathetic Paramedic. “A wandering uterus, according to the Reverend,” the red-actress blurted out – Wait, wait… – muttered the Empathetic Paramedic, leafing through the latest guidelines of the National Brother Payer. – What do we have here?…
 
There is… a ruptured uterus – we then give a red sash to the patient; abandoned uterus – decorated with a yellow sash; all other uteruses not classified above – receive a green sash. In accordance with the instructions, he girded the red-actress's chest with a green sash and walked away with a step reminiscent of the famous parade step on marshy ground during military studies classes. Meanwhile, Ivana Unexpectedly, it turned out that after dealing with all the people wearing red and yellow sashes, the quota allocated for cases of uterine diseases that day had ended. The on-duty team, in accordance with the guidelines, prepared documentation for the National Brother Payer.
 
The units banded with green sashes had no chance of helping today. The Reverend nodded his head at the futility of fate and temporal organisational solutions. Being a resourceful man, he suggested visiting a well-known uterine healer or using the Formula 1 service. The service was called, but unfortunately the price of the service was beyond the paying capacity of the red-actor Ivana X.

All that remained was the hope that menopause would relieve Ivana of her uterine suffering. The Ministry of All Patients has been working hard for the benefit of Sarmaland's patients, but one has not yet been born who would be able to satisfy all. Maybe he wasn't born, but you have to try," remarked the Minister of All Patients.and ordered a search for a new image for the Ministry. Since the sidelining of Mrs Wyborowa Wizerunkowa, he has personally created his media image. After a very stormy meeting with trusted advisors, it was decided to rename the Ministry of All Patients as the Ministry of Good Decisions Only.

A decision made in the right ministry, in the right aura, has a completely different stature than some random and ill-considered proposal by Ms Wyborowa Wizerowna.
 
The first legislative initiative of the newly established ministry was the Act on not expressing hasty opinions, which was to be an integral part of the medical act package. Doctors, especially the old ones, tended to give opinions on everything, review it, consider it from different angles. The worst thing was that they called a council every time and discussed it even 24 hours a day! Such a disorderly exchange of free thoughts could not lead to anything good. Not expressing hasty opinions did not solve all the problems regarding treatment. Patients obtained drugs in various ways - they forced doctors to prescribe more and more expensive prescriptions by request, deception and threats.
 
Everything has to be controlled, checked and supervised. You can't let anything go, and under no circumstances should you let doctors decide on their own. The Minister of Only Good Decisions was losing his mind, wondering what else could be done to put an end to this electoral laxity. During a routine Thursday staff meeting, he asked Mrs. Wyborowa Wizerunkowa a last-chance question: – Do you have any new idea that could put an end to this laxity in reimbursement among horse riders?
 
– Eeeee… uh… this… aaaa maybe… by… yes – Mrs. Wyborowa Image replied in full sentence. – Well, you're of no use! I'm firing you irrevocably and this time for real, not for PR! Goodbye forever! Please return your mobile phone to the office and take the tram back home! You are no longer entitled to a company car!!! – shouted Minister Bartolomeo Karriera-Nieuwierra, known in Poland and abroad for only good decisions. He sipped from a can of a drink that cleared his mind and warded off the specter of hypoglycemia that always haunted him when he fired someone from work, then delved into the pile of pleading papers that various associations had thrown at him. Or maybe we could delve deeper into these reimbursement structures... Look for some criminal connection with this Bad Pharma... there must be... some connection... if they produce these drugs, they get something out of it... they must have... well, it can't be that they had nothing... Hours passed, more cans of lightening drink landed in the waste bin under the ministerial desk, and the ministerial mind was still immersed in darkness and decision-making powerlessness. Due to the lack of evidence for a controlled crime, the minister decided to look for other ways to deal with the problems. After much consideration, he decided that the classic solution would be the safest. After all, it worked so many times, it should work this time too! – he said to himself, to console himself. I'll blame it all on those greedy croakers. I will say that their salaries eat up the medical budget and at least someone will be responsible for the financial shortfall.
Exhausted by the loss of energy, he managed to allocate what was left of it to write an application for a special bonus for himself for his services to the health of the nation.

Next

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2612-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-10

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 8

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2609-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-7

Krystyna Knypl

CHAPTER 8. FEATHERS AND PLUMES

A Oran 13
It was a cloudy November day and everyone was wandering around the lab in a miserable mood. It was supposed to be such a hit, but it turned out to be crap - thought more than one member of the research team. Since there was nothing special to do, laboratory technician Rita Beorg decided to do some housework, including going for vaccinations with her child. She entered Professor Lenton's office to ask for a day off. – Professor, I have to vaccinate my son, can I take the day off next Friday? – she asked. – Yes, yes, of course, take the baby for vaccinations – agreed the professor. – We don't have anything special to do at the moment anyway. What will he have vaccinated? – he said to the girl heading towards the exit. – Combined vaccine, according to the vaccination calendar, without any delays – she replied. – Has he already been vaccinated with Muti Vir-Virr? I remember my younger sister wasn't feeling very well after the vaccination, Lenton said. – Muti Vir-Virr, what is that? I haven't heard of it, I guess it's not on the mandatory vaccination schedule now - Rita replied. - Well, I don't follow it either, I just remembered that something happened to my younger sister after the vaccination and that's how it stayed in my mind. Moreover, vaccination sets change from time to time. Go to your baby and be well.
Paw

Own vision of the creators of a new order in healthcare

After the lab technician left, the professor asked himself: What happened to Muti Vir-Virr that we don't hear about him now? Has it fallen out of circulation or has it been improved and does not kill children after vaccination? I think I must have been on a scholarship at Panestralia back then because I have some gap in my memory about it. He entered the phrase "Muti Vir-Virr" into the search engine. A huge number of links popped up. Wow, what rich documentation and I know nothing about it! He opened each page and with each click his eyes got bigger and bigger. And that's history! The documents showed that a decline was observed just three years after the introduction of the Muti Vir-Virrem vaccination incidence of viral infections. Further years only confirmed the excellent effectiveness of the vaccine against all viral diseases that have plagued humanity for years. It was a reason for joy, but not for everyone because the manufacturer of the Muti Vir-Virr vaccine patented its invention for twenty years. This meant a lean time for all producers of other vaccines for single viral diseases. This is unacceptable! Efforts had to be made to return to the old vaccination schedule. After a few symposia, some reports questioning the effectiveness of Muti Vir-Virru, a few financial injections for very important people, and after a few years of presence on the market, the matter was settled. Muti Vir-Virr was hailed as a dangerous vaccine due to the content of two heavy metals, and that's the end of the problem. The topic was sidelined and Muti Vir-Virr was excluded from mandatory vaccinations.

Paw 2'

This is how patients saw the creators of the new order in healthcare

Have we checked the impact of vaccinations on TCER polymorphism at all? Wait a minute, Lenton glanced over the columns of correlated factors. There was not a single vaccination among the correlated factors, and certainly Muti Vir-Virr! Well, that's a nice story! We have to start analyzing it tomorrow, he said. The next day, Professor Lenton was in the laboratory before seven. He turned on the computer and the coffee-making equipment. The two devices in his office were almost coupled together. He looked over the correlation calculations for the factors under study once again. The analysis of vaccinations performed by patients in terms of the impact of this intervention on TCER polymorphism was forgotten. He asked the person responsible for the flow of data from the Ameerland Medicine Study to include all information about vaccinations performed among study participants. After two days, he had all the data he needed. Now statisticians should deal with them. The calculations were completed in less than a week and the results were sent to Lenton. Regardless of the statistical method used for analysis, the results were always the same. The grandparents' generation did not show any polymorphisms and the use of medical services was low. There was a large group in my parents' generation where TCER was almost the rule. Frequent medical advice was also a rule. Then everything disappeared in the next generation. He sent an email to Graham Bohner informing him that they needed to discuss the matter together. Why did the parent generation group from the Ameerland Medicine Study have such a common TCER polymorphism? They met for lunch to discuss directions for further exploration. They both felt they were close to discovering the cause of the observed variability.

Wybor

Caption: Our bodies, our lives, our choice

At the other end of the corridor of the "Modne Diagnozy" editorial office, the "Tygodnik Niepopularny" apartments were located. The editor of Ivan X. was on duty - a name unknown to any self-respecting editorial office. She looked at the monitor, and clicked on e-mail - nothing happened. Around noon she felt something move. No, not in the computer, but inside the body of editors, or as some people used to say, editors. It twitched a second and third time, with no intention of stopping. From the throat, it passed through the chest decorated with withered breasts and settled in the stomach. “Ear-ear-ear, I'm sitting in a certain belly,” SOMETHING said and crouched in an unidentified nook of the insides. When the red actress was wondering what could be moving through her body, the phone rang unexpectedly. The crouched SOMETHING seemed to have accelerated and began to travel through the body at a faster pace. She didn't even have time to answer the ringing phone. What could it be? – the editor-in-chief was concerned. Repeated searches for various associations and descriptions of the ailments experienced did not bring any answers. The distinguished editorial chaplain, who was passing through the corridor, greeted the editor and politely asked: – What good things do you hear from the dear editor? – Ahhhh, Reverend… I have a problem, SOMETHING is moving inside me and I don't know what it could be. I've looked everywhere and nothing suits me. I googled all the organs and nothing. – And did you search for "wandering uterus"? – No… Reverend, do you think it could be the uterus??? – the red-actress asked, beyond frightened. “Medicine knows such cases,” the reverend said mysteriously. The red-actress typed the password suggested by the reverend with a trembling hand and they both immersed themselves in reading...

Mural o przyszłosci


What to do? What to do? There was a recurring question in both of their minds. After a short discussion, they decided that it was impossible to stop the wandering of the uterus without going to the hospital. Regardless of the late hour, they rushed in the Reverend's limousine to the nearest hospital emergency room, where they arrived out of breath just before midnight. In the first attempt, they bounced off a tightly closed door. So they energetically started ringing all the bells and hitting the armored glass with their fists, separating the healthcare providers from their benefactors and sponsors of their studies. – Open, open… – they shouted at the top of their lungs. - Help! Help! After a long while, an Empathetic Paramedic appeared and opened the door to the editorial team eager for medical help. – Let's go to the horse rider on duty! – they shouted simultaneously. “Please sit down and search your pockets for your latest insurance document,” the Empathetic Orderly ordered phlegmatically. - What??? Insurance??? We need help here, not showing what we have and what we don't have in our pockets! Please get us in touch with a doctor quickly! – First of all, we will direct you to the appropriate group… what's wrong with you… what? – said the Empathetic Paramedic. “A wandering uterus, according to the Reverend,” the red actress blurted out – Zara, Zara… – muttered the Empathetic Paramedic, leafing through the latest guidelines of the National Brother Payer. – What do we have here?… There is… a ruptured uterus – we then give a red sash to the patient; an abandoned uterus – decorated with a yellow sash; all other uteruses not classified above – receive a green sash.

By the instructions, he girded the red actress's chest with a green sash and walked away with a step reminiscent of the famous parade step on the marshy ground during military studies classes. Meanwhile, Ivana Unexpectedly, it turned out that after everyone had been taken care of and decorated with red and yellow sashes, the quota allocated for cases of uterine diseases that day ran out. The on-duty team, by the guidelines, prepared documentation for the National Brother Payer. Units wearing green sashes had no chance of helping today. The Reverend shook his head at the futility of fate and worldly organizational solutions. Being a resourceful man, he suggested visiting a famous uterine healer or using the Formula 1 service center. They called the service center, but unfortunately, the price of the service was beyond the payment capacity of the red-actor Ivana X. The only hope left was that menopause would free Ivana from uterine suffering. The Ministry of All Patients has doubled and tripled in various activities for the benefit of Sarmaland patients, but no one has yet been born who would please everyone. It may not have been born, but we have to try, noted the Minister of All Patients and ordered the search for a new image for the ministry. Since Mrs. Wyborowa's image was sidelined, he has been personally creating his media image. After a very heated meeting with trusted advisors, it was decided to rename the Ministry of All Patients to the Ministry of Only Good Decisions. A decision made in the right ministry, in the right aura, has a completely different significance than some accidental and ill-considered proposal by Mrs. Wyborowa Wizerunkowa. The first legislative initiative of the newly established ministry was the Act on Not Expressing Hasty Opinions, which was intended to constitute an integral part of the medical bill package. Doctors, especially the old ones, tended to give opinions on everything, review it, and consider it from different angles. The worst thing was that they called a council every time and discussed it even 24 hours a day! Such a disorderly exchange of free thoughts could not lead to anything good. Not expressing hasty opinions did not solve all the problems regarding treatment. Patients obtained drugs in various ways - they forced doctors to prescribe more and more expensive prescriptions by request, deception, and threats.

Everything has to be controlled, checked, and supervised. You can't let anything go, and under no circumstances should you let doctors decide on their own. The Minister of Only Good Decisions was losing his mind, wondering what else could be done to put an end to this electoral laxity. During a routine Thursday staff meeting, he asked Mrs. Wyborowa Wizerunkowa a last-chance question: – Do you have any new idea that could put an end to this laxity in reimbursement among horse riders? – Eeeee… uh… this… aaaa maybe… by… yes – Mrs. Wyborowa Image replied in full sentence. – Well, you're of no use! I'm firing you irrevocably and this time for real, not for PR! Goodbye forever! Please return your mobile phone to the office and take the tram back home! You are no longer entitled to a company car!!! – shouted Minister Bartolomeo Karriera-Nieuwierra, known in Poland and abroad for only good decisions. He sipped from a can of a drink that cleared his mind and warded off the specter of hypoglycemia that always haunted him when he fired someone from work, then delved into the pile of pleading papers that various associations had thrown at him. Or maybe we could delve deeper into these reimbursement structures and look for some criminal connection with this Bad Pharma... there must be... some connection... if they produce these drugs, they get something out of it... they must have... well, it can't be that they had nothing... Hours passed, more cans of lightening drink landed in the waste bin under the ministerial desk, and the ministerial mind was still immersed in darkness and decision-making powerlessness. Due to the lack of evidence for a controlled crime, the minister decided to look for other ways to deal with the problems. After much consideration, he decided that the classic solution would be the safest. After all, it worked so many times, it should work this time too! – he said to himself, to console himself. I'll blame it all on those greedy croakers. I will say that their salaries eat up the medical budget and at least someone will be responsible for the financial shortfall. Exhausted by the loss of energy, he managed to allocate what was left of it to write an application for a special bonus for himself for his services to the health of the nation.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2611-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-9

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 7

Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2608-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-6

Krystyna Knypl

CHAPTER 7. CONNECTIONS OF PSYCHOPROTEINS


The researchers involved in the implementation of the BAT Study program worked tirelessly. They analyzed the data, looked for correlations, and looked for causal relationships. Proteins in which the tyrosine in the side chain has a hydroxyl group in an unusual position are called psycho-proteins.

So, did increasing the supply of phenylalanine in the diet provide a chance to change health behaviors? This was the basic question arising from the initial research. However, further analysis of the samples unfortunately did not confirm this preliminary hypothesis that changing the position of the hydroxyl group affects human behavior.

Psychoproteins turned out to be a clue that could not be fully confirmed. However, there was a belief among researchers that the issue was related to the structure of proteins. Months of searching passed, and there was no indication that any connections would be found quickly. The next morning, when the discussion was still going on after Matilda's appearance on TV "Rewelacja" on the forum www.penicillium3x80000j=2.4 million, editor Jan Grzegorz Maczugin appeared on the screen of the competing television station To-Nie-Ten (TNT). The editor's programmatic task in the great strategic plan of the fight for the souls of Sarmaland patients was to refute the facts. When someone said, for example, You can't cross the red light, editor Maczugin replied stoically: How can you not? How can this not be possible?

Amok

To Nie Ten (TNT) Television

He had mastered the challenge of all knowledge to perfection. He had a stable amount of knowledge, which he acquired during his philosophical studies. As a graduate, he knew well that after completing such studies, it was enough to philosophize, because why keep learning so much? When editor Maczugin read a work forty years ago, he had read it.

He couldn't understand why these horsewomen kept saying it was so difficult to read the Commercial Data Sheets of Pills, Rectal Suppositories, and Injections. If they read it once, they would have read it. And they did nothing but complain that they had to read and read all the time. And the editor doesn't have to, he just needs to philosophize and immediately feel better. The editor's well-being wasn't always good, but it was all because of the inscriptions and the doctors. For example, the information that smoking causes cancer and other serious diseases was extremely irritating to editor Maczugin, who is an active sponsor of the tobacco industry, whenever he reached for a pack of cigarettes.

During one of the editorial meetings at the station, To-Nie-Ten proposed that the tobacco industry, as part of its customer-facing attitude, should develop a new version of the inscriptions: "Doctors cause dangerous diseases!" Everyone liked the concept of editor Maczugin.

Algier ZOO

Freedom was longed for by people and animals

Most importantly, the new concept provided high-paying tobacco industry advertising for the To-Nie-Ten station. This inscription freed many smokers from the dilemma of who was responsible for their diseases. Dr. Odrana-Zatroskana, who smokes cigarettes with pleasure, was also an admirer of the new concept. When, after some time of broadcasting the ads, someone in the studio unwisely suggested that smoking causes cancer, the editor immediately said: How does it cause it? How does it cause this? Does anyone feel they are causing this? There was no force for such a dictum. During commercial breaks, TNT broadcasts a spot:

"When reaching for a cigarette, remember that it is doctors who cause all your diseases. And most importantly, don't forget that you enter the horse woman's office at your own risk! The viewership of To-Nie-Ten (TVT) increased fantastically, the budget stabilized, and all this happened thanks to the ideas of editor Maczugin. For such merits, he was promoted to the director's position and removed from the daily vision, although he was given the right to handle special events. He also obtained an exclusive license to support events with the participation of Dr. Odrana-Zatroskana. In the next stage of work, BAT Study researchers focused on the Hyper Variable Region of the genome. Everything indicated that this fragment of the secret written in proteins held the key to solving the mystery. The focus was primarily on the CAAX motif, ending a highly variable region of the protein. The subjects were once again divided into groups according to the criterion of the last amino acid from the CAAX motif. It turned out that when the terminating amino acid was leucine, the use of medical services reached the level of 4-5 times a year. However, when CAAX was terminated with phenylalanine, there were 12 services a year. This variant facilitated the permanent attachment of psycho-proteins and phospholipids to the endoplasmic reticulum membranes. It wasn't easy for people and animals in the New Wonderful World.

Therefore, it was hypothesized that the permanent connection of phenylalanine from the CAAX motif with the endoplasmic reticulum leads to persistent health behaviors. Samples of all medical office goers were reviewed. Several more statistical tests were performed to examine the relationships between individual parameters. It fits like a glove. Everything indicated that bound phenylalanine does not participate in the body's biochemical processes and, as a result, the level of the free form decreases. It was assumed that the brain of such an unfortunate person with reduced phenylalanine levels was prone to depression. The pain threshold is also lowered. In short, the brain causes people to look at the world through black glasses. And if so, only a doctor could help! And the frequency of visits, costs, demands, expectations, social dissatisfaction, bad election results, and the bottom line were all increasing. The functioning of all endocrine glands weakened, hormone levels decreased, and diseases multiplied almost by budding.

However, the most important question remained unanswered: what factors cause the phenylalanine from the CAAX motif to connect with the endoplasmic reticulum? All known and theoretically influencing factors that could potentially generate such a connection were checked, but nothing matched, at least of the factors that were tested. The case unexpectedly came to a standstill.

While BAT Study scientists focused on the details of the structure of individual amino acids, the public authorities in Sarmaland tended to focus on larger works and more momentous events. The unveiling of new monuments and the opening of new centers related to medicine were the activities most eagerly attended by Minister Bartolomeo Karierra-Nieuwierra. The important role played by Sarmaland's national consultants, advising in various fields and, above all, in implementing the idea of reimbursement, required solemn celebration. The minister decided to fund a monument in honor of the national consultants and issued an appropriate order to the artists.

After a few months, the monument was ready. The work was called the Monument to the Four Sleeping Consultants of Sarmaland. All officials and models, i.e. national consultants, attended the unveiling ceremony as guests of honor. During the ceremony, they took heroic knee-elbow positions near the ministerial box so that the authorities had them at hand. By gently tugging his mane, the authorities could say "Good consultant, good".

The unveiling ceremony of the monument is scheduled for noon. The clocks on the Madman's Tower struck twelve. The Minister of All Patients of Sarmaland approached the podium, gracefully took out an "i-To-Lubię" tablet from his pocket, and began to speak in Latin to the gathered guests:

 exegi monumentum 3
Exegi monumentum

 Exegi monumentum aere perennius

There was no end to the applause, especially since the opening of the Institute for Measuring Doctors' Working Time was to take place soon, followed by the filling of director positions and the assignment of minor managerial functions. It's worth waving your mane ingratiatingly at the minister because there's a real point. The annual budget of the Institute for the Measurement of Physicians' Working Time amounted to two billion Sarmalandic reals, which was saved thanks to the introduction of new solutions on the prescription market. And since the consultants always needed money, there was no end to the waving of their manes. A rumor spread among consultants that the Institute of Physicians' Working Time Measurement would be tasked with developing the foundations for the development of a new discipline of managerial sciences - AMOK, i.e. alternative medicine based on control. The times when a doctor thought, sought advice from other colleagues and used his professional experience are gone. What are these methods that cannot be measured and controlled? – said supporters of the new discipline. Everything must be measurable and controllable, they added. Medicine as an art? – the future presidents of the institute snorted like cab drivers. We checked these artists and showed them their shortcomings. Consultants rushed to the rescue and a scientific basis was developed to silence those who doubted and all too often invoked personal experience. AMOK was given the highest rank among various methods and marked with an evidence class of IA, which meant that the strongest evidence was always in the hands of the controller. There was a revival in the labor market, and hope for a well-paid job blossomed in the hearts of all masters of cultural studies, art history, and musicology who dreamed of medicine in their youth, but lacked the courage and talents to realize their youthful dreams.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2610-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-8

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

 

"Diagnosis: golden rush" novel by Krystyna Knypl, chapter 6

 Previous chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2235-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-5

Krystyna Knypl

CHAPTER 6. THE BATTLE  FRONT EXPANDS

Seul

To battle!

The main research task facing the scientists involved in the program labeled the acronym BAT Study, or The Best Available Treatment, was to determine whether there were links between proprotein, receptor structure, genes, and the social health behavior of people. health behavior of people. It was not about of course, it was not about some simple correlation, but about precisely determining which of the thousands of proteins coursing through a person's body carries the code for a predilection for overuse of medical services.

The first stage of the study involved reviewing all biological specimens, carefully collected for 50 years in the Ameerland laboratories Medicine Study, and comparing them with the list of reporting appointments to doctors. A threshold for increased use of medical advice was taken as reporting more than three visits per year. Rapid non-reporters and infrequent visitors were quickly weeded out, as they were not a research target.

One thousand five hundred residents shying away from medical services were excluded from the five thousand baseline sample residents who shunned medical services were excluded from the five thousand baseline samples. The entire focus was on the 3,500 frequenters of medical practices. All possible systems, proteins, sequences, bonds, and chemical rings were analyzed.

The time went by and at a certain point, everyone was in the office. Time passed and at some point, it seemed to everyone that nothing interesting could be found or established. Then, by chance came to the rescue. It was decided to take one last look at the one last look at the spectrophotometry data.

In a further review of the results, it was found that in many cases an additional, hitherto undescribed band. The structure of this band was very intriguing and it was suspected that the track led to changes in one of the amino acids, specifically tyrosine. The findings looked interesting, but it was necessary to thoroughly analyze the samples using a more detailed program of protein structure imaging. Multiple sequences were viewed in successive patients in 3D presentations. The researchers' attention was drawn to the paler fragments in areas where tyrosine was incorporated.

This phenomenon occurred in patients who frequently visited their doctors. It was agreed that the next stage of the work would involve deciphering the lifestyle of tyrosine holders with pale blue fragments. Many facts had to be established - what they did, what they ate, how they spent their leisure time leisure time. The research dragged on.

Meanwhile, in the flats of the monthly" Modne Diagnozy", a relaxation of the summer holidays was followed by a period of intensive editorial work. The Managing Editor was working hard to improve Matilda's texts, adding commas, hyphens, semi-colons, and a lot more. to them by adding commas, hyphens, semicolons, and other little things.

Without them, the texts would be tasteless, like any dish without salt or pepper. like any dish without salt or pepper. These seem like little things, but how much they contribute! If the editorial team would like to introduce property separation, the ownership of the Managing Editor would look like this:;.......,//////-----(((((())))), and Matilda's would only be the words that are between these stamps! 

"How time flies, it's almost galloping," thought Matilda and turned on Sarmaland's famous TV station. While waiting for the final shape of her texts, which were being edited by the Managing Editor she temporarily had no urgent activities in the editorial office. The announcer announced the broadcast of another important event in health care. Clocks throughout Sarmaland punctually struck noon, followed by the sound of a bugle call from the Wariacka Tower. After the last sounds of the bugle call, on the screens of the TV screens, Minister Bartolomeo Karierra-Nieuwierra appeared dressed in paramilitary garb and began to speak.

Compatriots!

Prescribers of Refunded and Non-Refunded Pills!

I am forced to announce that there can be no going back on the Commercial Characteristics of Pills, Suppositories, and Suppositories! of the Handling Guide for Tablets, Suppositories, and Injections as the armed arm of the system's tidying-up, sealing holes, and a symbol of medical progress.

We will never allow you to rely on knowledge and personal testimony! For what does an individual mean in the face of the power of the system and the eminence of the High Authority for the Undoing of Medical Progress?

In the same way, there can be no return to the impunity of scribbling on prescriptions, created by the insidious idea of a of a once-famous column. What was it called? Scribbled Prescription or something similar. We deciphered it in collaboration with a coadvisory committee, headed by the President of All Presidents, the true face of this column. Well, it called for doctors to write prescriptions inexplicably by showing how to do it effectively. At the request of the President of All Presidents and his committee advisory committee on editorial matters, the column was scrapped and removed from the pages of the press. 

Deleted? temporarily, unfortunately. The rubric has grown back, the hydra! And in what form? What am I saying, it has grown back. It has grown to the size of the entire newspaper, unfortunately. Perhaps it was better not to make a rash decision, so as not to regret it bitterly later," he muttered under his breath. Perhaps it was better not to be hasty, so as not to regret it bitterly later," the speaker muttered under his breath.

Next chapter

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2609-diagnosis-golden-rush-novel-by-krystyna-knypl-chapter-7

Krystyna Knypl

Diagnosis: golden rush

2011 / 2013

 

 

Teoria mozaikowa. Rozdział 26. Pierwsze kroki na ścieżce hipertensjologicznej

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2600-teoria-mozaikowa-rozdzial-25-hipertensjolog-w-berlinie

Rozdział 26. Pierwsze kroki na ścieżce hipertensjologicznej

Matylda całą drogę do przyszłego miejsca pracy przeszła na piechotę. Przecież nie mogła się narazić na utknięcie w windzie czy czekanie na spóźniony autobus. Mieszkała niezbyt daleko i po dwudziestu minutach stanęła przed wejściem na Oddział Chorób Wszelakich.
 
Mima czyta fonokardiogram 2

Matylda analizuje fonokardiogram
 
Gdy inni napełniali swe drogi oddechowe zapachami wiosennych kwiatów, Matylda wciągnęła potężny haust szpitalnego powietrza i kilka minut przed ósmą zgłosiła się do sekretariatu. Sekretarka po odebraniu skierowania na staż podyplomowy wpisała ją na listę pracowników oddziału i objaśniła:
– Będzie się pani podpisywała codziennie, lista obecności leży na parapecie, po lewej przy wejściu. Teraz proszę iść na oddział męski do pani Stasi, naszej siostry gospodarczej, wyda pani fartuch i proszę poczekać na panią wiceordynator, będzie pani pracowała w jej zespole. To wszystko na dziś.
– A pan ordynator? – nieśmiało zapytała Matylda.
– Zajęty – ucięła sekretarka.
Matylda była trochę zawiedziona, że nie stanie przed ordynatorskim obliczem ani nie dostąpi zaszczytu odściśnięcia jego kończyny górnej w pierwszym dniu pracy.
Ordynator miał jednak ważniejsze, a nawet Bardzo Ważne Sprawy, w tej skali przybycie do pracy nowej stażystki było wydarzeniem bezkalibrowym.


 
Słynna posadzka, po której ślizgał się ordynator Wielkosz spiesząc pacjentom z pomocą

Ściskałam się niedawno z dziekanem, wystarczy! – powiedziała sobie na pocieszenie, wychodząc z sekretariatu. Zeszła na parter, substytucyjnie zamiast ordynatorskiej prawicy ściskając pod pachą torebkę.
Oddział męski chorób wszelakich był na lewo od schodów prowadzących do ordynatorskich apartamentów. Na końcu oddziału mieścił się magazynek gospodarczy, w którym w każdy poniedziałek pani Stasia wydawała asystentom czyste fartuchy.
– Dzień dobry, ja do pracy – nieśmiało zagaiła Matylda.
– Chudzina z pani – zauważyła siostra gospodarcza – ale coś
dobierzemy – przerzuciła stertę wypranych fartuchów i z samego dna wyciągnęła rozmiar XS. – Będzie dobry, pani mierzy – poleciła. Fartuch był dobry, prawie jak szyty na miarę. Matylda powoli zapinała guziki obleczone białym materiałem, niektóre z nich miały naderwane powleczenie, spod którego wyglądał metalowy korpus.
– Pani idzie do lekarskiego i tam czeka na swoją szefową. Pewnie u ordynatora jeszcze siedzi na odprawie.
– A skąd pani wie? – zapytała Matylda.
– Oni tak zawsze siedzą z pół godziny, jak dyżurni zdadzą raport.
Ciekawe o czym gadają, pewnie plotkują – mruknęła pod nosem gospodarcza.
– A może mi pani powiedzieć, gdzie mogę schować torebkę? Mam w niej portfel z dokumentami, klucze do domu; płaszcz zostawiłam w szatni, ale z torebką to się boję – wyznała Matylda.
– Pani położy sobie torebkę w szafie, w lekarskim – poradziła siostra gospodarcza.
– A jak mi ją ktoś ukradnie? – zaniepokoiła się Matylda.
– To nie będzie miała pani kluczy do domu i forsy. Wtedy pod most, jak nic – zauważyła pani Stasia. – Majątku tu się pani nie dorobi, można potrenować zawczasu zakwaterowanie dla ubogich.
– Ale ja bym się tu chciała nauczyć medycyny – wyznała Matylda.
– A, to się może zdarzyć – oznajmiła nieoczekiwanie siostra gospodarcza.
– Dziękuję pani, dziękuję za fartuch i wszystkie informacje.
Matylda przeszła pół długości korytarza i stanęła przed drzwiami z napisem Pokój lekarski. Stała oto u wrót wiedzy lekarskiej, którą dzielono się z innymi na słynnym Oddziale Chorób Wszelakich nie mniej słynnego ordynatora Władysława Wielkosza.
Co zrobić z tą torebką? – myślała nerwowo. Przed wejściem do pokoju lekarskiego przepakowała klucze i portfel do kieszeni fartucha, po czym drugi raz tego dnia wzięła głębszy haust szpitalnego powietrza i nacisnęła klamkę drzwi prowadzących do sanktuarium wiedzy lekarskiej
– Dzień dobry, ja na staż, nazywam się Matylda Przekora – przedstawiła się kilkorgu zebranym. – Do zespołu pani viceordynator.
– Siadaj i siedź, póki możesz i nic nie musisz robić – poradził pucołowaty kolega z krótko przystrzyżonymi włosami. – Zbyszek jestem – dodał.
– Miło mi, Matylda. Czy mogę w tej szafie schować torebkę? – zapytała.
– Rzuć sobie pod rentgeny, to nikt nie znajdzie.
– Nie rozumiem – odpowiedziała Matylda.
– A co tu jest do rozumienia? Po lewej masz teczkę z historiami chorób, po prawej klisze rentgenowskie pacjentów.
Matylda zgodnie z radą Zbyszka zdeponowała swoją nieszczęsną torebkę w szafie. Kilka minut po dziewiątej nadeszła wice ordynator Jolanta Budkiewicz.
– Pani zdaje się czeka na mnie? – rzuciła w stronę nowej stażystki.
– Tak, pani ordynator – odpowiedziała Matylda.
– No to idziemy na obchód, będzie pani notowała moje zlecenia.
Tu jest teczka z kartami zleceń pacjentów. Idziemy. W pierwszej sali leżało czterech pacjentów, których Jolanta po kolei pytała o samopoczucie, po czym w zależności od tego co usłyszała, badała i wydawała Matyldzie polecenia.
– Proszę zapisać z dzisiejszą datą: Odstawić digoxin – poleciła. – Odstawiamy, ponieważ pacjent ma wolną czynność serca – dodała objaśniająco.
Po trzech kwadransach wszyscy chorzy pozostający pod opieką zespołu viceordynator byli zbadani, a zlecenia zaktualizowane.
– Proszę oddać zlecenia siostrze apteczkowej, pani Izie. Ja teraz idę na śniadanie, pani też może coś przekąsić. Stażyści piją herbatę w pokoju stołówkowym u pani Maryni, przy schodach.
– A co mam robić potem? – zapytała Matylda.
– Po śniadaniu, powiedzmy za pół godziny, spotkamy się w pokoju lekarskim i napiszemy obserwacje z dzisiejszego obchodu.
Co napiszemy??? – pomyślała spanikowana Matylda. Nie pamiętała kompletnie nic. Ani jak nazywali się pacjenci, ani na których łóżkach leżeli, nie wspominając już o takich wyrafinowanych szczegółach jak to, któremu z nich skoczyło ciśnienia, a któremu podniosło się tętno.
I to ma być prawdziwa medycyna? Matylda miała ochotę uciec na kraj świata, rzucić tę całą medycynę.
Zdecydowała się więc zostać. Jakoś przetrwała pierwszy dzień. Nadeszła godzina czternasta i wszyscy rozeszli się do domów, a niektórzy pracownicy Oddziału Chorób Wszelakich udali się do rezydencji, zgodnie z rangą należną ich pozycji i stanowisku.
 
Matyldo, na wszystko przyjdzie pora, na rzucanie medycyny też – była pewna, że jakiś głos cichutko szepnął jej do ucha te właśnie słowa. 

MOW1660

 
Krystyna Knypl
 
GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 25. Hipertensjolog w Berlinie

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2599-teoria-mozaikowa-rozdzial-24-moje-publikacje-o-nadcisnieniu-tetniczym-w-pub-med

Rozdział 25. Hipertensjolog w Berlinie

W celu poszerzenia mojej wiedzy z hipertensjologii przemieszczałam się samolotami, autokarami oraz pociągiem, jak to miało miejsce w 2006 roku.
 

aa2

Mieszkałam w Hotelu Wieland

aa2
W drodze do Berlina
 
aa2
 
Media secure band
 
Berlin esh
 
Fajne torby były na tym kongresie
 
Oto wrażenia z Berlina, zdecydowanie odmienne od mediolańskich, a także amerykańskich kongresów, które pozostają moimi ulubionymi.
Gdy poznałam zasady aplikowania o akredytację dziennikarską na kongresach amerykańskich, pomyślałam, że warto spróbować szczęścia w Europie. Nadarzyła się dobra okazja w postaci kongresu European Society of Hypertension 2008. Napisałam do organizatorów i bez większych trudności otrzymałam akredytację. Kongres odbywał się w centrum, które wprawdzie odwiedziłam przez 3 laty – ale nie zapamiętałam nic a nic z topografii. Z dość długich studiów nad mapą Berlina wynikło, że hotel Wieland przy nomen omen Wielandstrasse 15 spełnia kryteria lokum z akceptowalną ceną i dobrym położeniem w stosunku do komunikacji publicznej, która w Berlinie działa wprost fantastycznie. Przejazd pociągiem Eurocity za 60 euro na trasie Warszawa-Berlin w obie strony był bardzo dobrym rozwiązaniem. Na dworcu Hauptbahnhof w kiosku Inforstore kupiłam bilet na komunikację publiczną, który to bilet kasuje się w niepozornym kasowniku na peronie. To ważna czynność, bo kary za jazdę bez skasowanego biletu są dość wysokie. Przejazd kolejką naziemną zajmuje około 15 minut, wysiada się na przystanku Savignyplatz i po kilku minutach spaceru spokojnymi uliczkami dzielnicy Charlottenburg dochodzi się do hotelu.
Mankamentem jest recepcja na trzecim piętrze, w starej kamienicy, z archaiczną windą, niezachęcającą do korzystania. Po wdrapaniu się po schodach otrzymałam klucz do pokoju na pierwszym piętrze, informację o śniadaniach (na trzecim piętrze) oraz kod dostępu do internetu, który funkcjonuje bez zarzutu. Niezbyt roztropnie wybrałam dojazd do centrum kongresowego kolejką, co naraziło mnie na półgodzinny spacer przez dość pustą okolicę rozległego Centrum Kongresowego. Jakoś w końcu dotarłam do głównego wyjścia. W centrum prasowym niezbyt rozgarnięta panienka usiłowała wcisnąć mi nieważną kartę na przejazdy miejskie i dopiero trzy razy zapytana, czy naprawdę za okazaniem tego ID kongresowego mam bezpłatne przejazdy, wykrzyknęła zdziwiona: ojej! na pani ID nie ma logo komunikacji miejskiej, bez tego logo byłoby nieważne! Bagatela – 600 euro kary w razie nieważności! Pewnie bym się jakoś wytłumaczyła, ale lepiej nie sprawdzać, na ile jestem biegła w tłumaczeniu się po angielsku. Zaufanie dobre, ale kontrola lepsza, co nie na darmo powiedział pewien pan i jest to aktualne do dziś.
Obrady były oględnie mówiąc takie sobie, a biuro prasowe ani się umywało do amerykańskich press roomów. Internet nie chciał działać, panie źle wpisywały kody dostępu, o kawę trzeba było 3 razy prosić leniwego kelnera, same pomyłki. A nie dość tego, odcinek między wejściem a biurem prasowym musiałam przedefilować z tzw. secure band, czyli opaską bezpieczeństwa, którą musiałam przykleić na przegubie dłoni. Istotnym powodem tego defilowania było odebranie dokumentów ESH, które, jak się okazało, miały pomyłkę w imieniu, więc zniechęcona opuściłam obrady na rzecz wizyty w paru sklepach z odzieżą sportową. Zakupy były udane, ubrania i buty służą mi do dziś.
Ogólnie Berlin przypadł mi do gustu i odwiedziłam to miasto jeszcze w styczniu i czerwcu 2009 roku bez specjalnych powodów naukowych, choć wizytę czerwcową skojarzyłam z kongresem hematologicznym. Jednak ze zdobywaniem wiedzy we wnętrzach ICC Berlin jakoś mi się nie wiodło – za dużo ciasnych korytarzy, zawiłej topografii, małych sal. Amerykański rozmach wdrukował się w moje wyobrażenie o przestrzeni, jaka jest potrzebna dla kongresu medycznego.
Czas płynie, a przeglądanie archiwów domowych i zasobów internetu trwa. Niewykluczone, że powstanie kolejny odcinek wspomnień hipertensjologa. mediolańskich, a także amerykańskich kongresów, które pozostają moimi ulubionymi.

Gdy poznałam zasady aplikowania o akredytację dziennikarską na kongresach amerykańskich, pomyślałam, że warto spróbować szczęścia w Europie. Nadarzyła się dobra okazja w postaci kongresu European Society of Hypertension 2008. Napisałam do organizatorów i bez większych trudności otrzymałam akredytację. Kongres odbywał się w centrum, które wprawdzie odwiedziłam przez 3 laty – ale nie zapamiętałam nic a nic z topografii. Z dość długich studiów nad mapą Berlina wynikło, że hotel Wieland przy nomen omen Wielandstrasse 15 spełnia kryteria lokum z akceptowalną ceną i dobrym położeniem w stosunku do komunikacji publicznej, która w Berlinie działa wprost fantastycznie. Przejazd pociągiem Eurocity za 60 euro na trasie Warszawa-Berlin w obie strony był bardzo dobrym rozwiązaniem. Na dworcu Hauptbahnhof w kiosku Inforstore kupiłam bilet na komunikację publiczną, który to bilet kasuje się w niepozornym kasowniku na peronie. To ważna czynność, bo kary za jazdę bez skasowanego biletu są dość wysokie. Przejazd kolejką naziemną zajmuje około 15 minut, wysiada się na przystanku Savignyplatz i po kilku minutach spaceru spokojnymi uliczkami dzielnicy Charlottenburg dochodzi się do hotelu.

Mankamentem jest recepcja na trzecim piętrze, w starej kamienicy, z archaiczną windą, niezachęcającą do korzystania. Po wdrapaniu się po schodach otrzymałam klucz do pokoju na pierwszym piętrze, informację o śniadaniach (na trzecim piętrze) oraz kod dostępu do internetu, który funkcjonuje bez zarzutu. Niezbyt roztropnie wybrałam dojazd do centrum kongresowego kolejką, co naraziło mnie na półgodzinny spacer przez dość pustą okolicę rozległego Centrum Kongresowego. Jakoś w końcu dotarłam do głównego wyjścia. W centrum prasowym niezbyt rozgarnięta panienka usiłowała wcisnąć mi nieważną kartę na przejazdy miejskie i dopiero trzy razy zapytana, czy naprawdę za okazaniem tego ID kongresowego mam bezpłatne przejazdy, wykrzyknęła zdziwiona: ojej! na pani ID nie ma logo komunikacji miejskiej, bez tego logo byłoby nieważne! Bagatela – 600 euro kary w razie nieważności! Pewnie bym się jakoś wytłumaczyła, ale lepiej nie sprawdzać, na ile jestem biegła w tłumaczeniu się po angielsku. Zaufanie dobre, ale kontrola lepsza, co nie na darmo powiedział pewien pan i jest to aktualne do dziś.
 
Obrady były oględnie mówiąc takie sobie, a biuro prasowe ani się umywało do amerykańskich press roomów. Internet nie chciał działać, panie źle wpisywały kody dostępu, o kawę trzeba było 3 razy prosić leniwego kelnera, same pomyłki. A nie dość tego, odcinek między wejściem a biurem prasowym musiałam przedefilować z tzw. secure band, czyli opaską bezpieczeństwa, którą musiałam przykleić na przegubie dłoni. Istotnym powodem tego defilowania było odebranie dokumentów ESH, które, jak się okazało, miały pomyłkę w imieniu, więc zniechęcona opuściłam obrady na rzecz wizyty w paru sklepach z odzieżą sportową. Zakupy były udane, ubrania i buty służą mi do dziś.
 
Ogólnie Berlin przypadł mi do gustu i odwiedziłam to miasto jeszcze w styczniu i czerwcu 2009 roku bez specjalnych powodów naukowych, choć wizytę czerwcową skojarzyłam z kongresem hematologicznym. Jednak ze zdobywaniem wiedzy we wnętrzach ICC Berlin jakoś mi się nie wiodło – za dużo ciasnych korytarzy, zawiłej topografii, małych sal. Amerykański rozmach wdrukował się w moje wyobrażenie o przestrzeni, jaka jest potrzebna dla kongresu medycznego.
 
Krystyna Knypl
 
Następny rozdział
 
 
GdL 9/2023

 

Teoria mozaikowa. Rozdział 24. Moje publikacje o nadciśnieniu tętniczym w Pub Med

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2597-teoria-mozaikowa-rozdzial-23-hipertensjolog-w-san-francisco

Rozdział 24. Moje publikacje naukowe w Pub Med

Dusseldorf 2

 1. Xylocaine in the therapy of arrhythmia.

Łapińska K, Poplawska W. Kardiol Pol. 1970;13(1):103-6. PMID: 5423404 Polish.

 2. Evaluation of the efficiency of xylocaine in the therapy of arrhythmia.

Poplawska W, Preibisz J, Łapińska K. Pol Tyg Lek. 1970 Feb 23;25(8):295-7. PMID: 5417316 Polish.

3. Acute myocardial infarction complications and management.

Januszewicz W, Chlebus H, Preibisz J, Poplawska W, Rymaszewski Z, Łapińska K. Pol Med J. 1971;10(5):1053-60. PMID: 5133654

4. Recent myocardial infarct: complications and management.

Januszewicz W, Chlebus H, Preibisz J, Poplawska W, Rymaszewski Z, Łapińska K. Pol Arch Med Wewn. 1970 Oct;45(4):541-7. PMID: 5478497 Polish.

 5. Carcinoma of the adrenal cortex with hyperaldosteronism.

Filipecki S, Feltynowski T, Poplawska W, Łapinska K, Krus S, Wocial B, Januszewicz W. J Clin Endocrinol Metab. 1972 Aug;35(2):225-9. doi: 10.1210/jcem-35-2-225. PMID: 5072355

 6. Diagnostic difficulties in febrile conditions--analysis of cases at an internal medicine department in the years 1968-1977.

Popławska W, Łapińska K. Pol Arch Med Wewn. 1980 Feb;63(2):195-202. PMID: 7360691 Polish.

 7. Lupus erythematosus syndrome in the course of procainamide treatment.

Dabrowska B, Lapińska K, Blaszczyk M. Kardiol Pol. 1971;14(3):316-20. PMID: 5316267 Polish.

 8. Echocardiographic findings in ventricular septum rupture in acute myocardial infarct.

Chlebus H, Kancelarczyk W, Lapińska K, Raczyński J, Walczak E. Kardiol Pol. 1980;23(3):261-5. PMID: 7373978 Polish.

9. Arterial blood pressure and urinary catecholamine excretion in acute myocardial infarct in patients with and without arterial hypertension.

Januszewicz W, Lapińska K, Wocial B, Sznajderman M. Kardiol Pol. 1975;18(2):161-6. PMID: 1133890 Polish.

10. Arterial blood pressure and catecholamine level in patients with acute myocardial infarction.

Sznajderman M, Januszewicz W, Wocial B, Lapińska K. Kardiol Pol. 1977;20(1):63-6. PMID: 846057 Polish.

11. Prognostic value of plasma free fatty acids and urinary catecholamines in myocardial infarct: 1-year follow-up.

Sznajderman M, Januszewicz W, Ciswicka-Sznajderman M, Wocial B, Lapinska K, Rymaszewski Z. Pol Arch Med Wewn. 1976 Nov;56(5):433-8. PMID: 1005169 Polish.

12.Lupus erythematosus in the course of treatment with procaine amide: report of a case.

Dabrowska B, Lapińska K, Blaszczyk M. Kardiol Pol. 1971;14(3):317-20. PMID: 5315756 Polish.

13. Use of ultrasonocardiography in the evaluation of the effects of drugs on myocardial functioning.

Lapińska K. Kardiol Pol. 1975;18(5):439-46. PMID: 1185925 Polish.

14. Size of the left atrium--comparison of echocardiographic and electrocardiographic criteria.

Lapińska K, Deka A, Torbicki A, Dabrowska B. Kardiol Pol. 1978;21(2):133-8. PMID: 149213 Polish.

15. Ultrasonocardiogram of the left ventricular wall in patients with hypertension.

Lapińska K, Deka A. Kardiol Pol. 1976;29(6):483-7. PMID: 1011442 Polish.

16. Determination of left-ventricular efficiency by means of non-invasive methods (polycardiography and echocardiography) in patients with chronic renal failure treated with repeated dialyses.

Juskowa J, Lapińska K, Swiderska-Kulikowa B, Deka A. Pol Arch Med Wewn. 1981 Jan;65(1):17-29. PMID: 7291024 Polish.

17. Automatic measurement of arterial blood pressure.

Knypl K, Stepniakowski K, Czarkowski M. Kardiol Pol. 1988;31 Suppl 2:77-84. PMID: 3072441 Review. Polish..

18. Influence of chronic ketanserin therapy on blood pressure and certain humoral and metabolic factors in patients with mild to moderate primary essential hypertension.

Knypl K, Wocial B, Berent H, Kuçzyńska K, Wasowska T, Brym E, Czerniewska E, Wacławek-Maczkowska J, Januszewicz W. Pol Arch Med Wewn. 1993 Aug;90(2):95-104. PMID: 8247951 Clinical Trial. Polish.

19. Arterial hypertension in elderly patients.

Knypl K. Pol Tyg Lek. 1987 May 11;42(19):571-3. PMID: 3671150 Polish.

20. Effect of cigarette smoking on arterial blood pressure and selected humoral indicators in healthy persons and in patients with primary arterial hypertension.

Knypl K, Wocial B, Ignatowska-Switalska H, Januszewicz W, Chodakowska J, Głowacka G, Brym E, Czerniewska E. Pol Tyg Lek. 1986 Jul 21-28;41(29-30):919-23. PMID: 3763469 Polish.

21. Effect of long-term treatment with nifedipine on the activity of the sympathetic-adrenal system, lipids and beta-thromboglobulin in patients with primary arterial hypertension.

Knypl K, Brym E, Czerniewska E, Wocial B, Berent H, Kuczyńska K, Młyński J, Chodakowska J. Kardiol Pol. 1988;31 Suppl 1:8-15. PMID: 2464715 Polish.

22. Effect of long-term treatment with guanfacine on selected humoral metabolic indices in patients with primary hypertension.

Knypl K, Wocial B, Chodakowska J, Brym E, Czerniewska E, Wacławek-Maczkowska J, Kuczyńska K, Berent H, Januszewicz W. Pol Tyg Lek. 1989 Mar 20-27;44(12-13):293-6. PMID: 2530502 Polish.

23. Effect of treatment with enalapril maleate on the levels of circulating catecholamines, beta endorphins, prostaglandins, and concentration of sodium in erythrocytes in patients with essential hypertension.

Chodakowska J, Wocial B, Ignatowska-Switalska H, Knypl K, Brym E, Czerniewska E, Wacławek-Maczkowska J, Jabłońska-Skwiecińska E, Drygieniec D, Januszewicz W. Pol Tyg Lek. 1989 Mar 20-27;44(12-13):297-300. PMID: 2554261 Polish.

24. Cordipin in the treatment of primary arterial hypertension.

Bar-Andziak E, Brym E, Chodakowska J, Czerniewska E, Knypl K, Wacławek-Maczkowska J, Januszewicz W. Kardiol Pol. 1987;30 Suppl:3-8. PMID: 3331399 Clinical Trial. Polish.

25. Guanfacine in the long-term treatment of arterial hypertension.

Knypl K, Chodakowska J, Brym E, Czerniewska E, Januszewicz W. Pol Tyg Lek. 1988 Jul 4;43(27):889-91. PMID: 3072539 Clinical Trial. Polish.

26. Use of isoptin SR-240 in treatment of hypertension.

Knypl K, Brym E, Wacławek-Maczkowska J. Wiad Lek. 1993 Dec;46(23-24):898-901. PMID: 7900385 Clinical Trial. Polish.

 27. Effect of enalapril maleate on arterial pressure and plasma renin activity in patients with primary arterial hypertension.

Bar-Andziak E, Brym E, Czerniewska E, Knypl K, Wacławek-Maczkowska J, Chodakowska J, Wocial B, Januszewicz W. Pol Tyg Lek. 1988 Feb 29;43(9):289-92. PMID: 2841655 Polish.

28. Effect of long-term prazosin treatment on certain humoral and metabolic factors in patients with primary hypertension.

Knypl K, Brym E, Czerniewska E, Wocial B, Kuczyńska K, Chodakowska J. Pol Tyg Lek. 1991 Jan 7-14;46(1-3):32-4. PMID: 1845664 Polish.

29. The effect of cigarette smoking on the circulatory system.

Knypl K. Kardiol Pol. 1986;29(2):144-9. PMID: 3773404 Polish.

Następny rozdział

Teoria mozaikowa. Rozdział 23. Hipertensjolog w San Francisco

Poprzedni rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2596-teoria-mozaikowa-rozdzial-22-specjalista-european-society-of-hypertension

Rozdział 23. Hipertensjolog w San Francisco

San Francisco 1

Dziennikarz akredytowany na kongresie ASH w press roomie

Był sobie rok 2005...
Moją karierę akademicką zakończyłam na początku 2000 roku i już piąty rok praktykowałam w drugim zawodzie dziennikarza medycznego. Zachowałam kontakt z moim pierwszym zawodem lekarza mając aktywne PWZ, pracując w prywatnych warszawskich klinikach, publikując artykuły naukowe, a także wypełniając obowiązki wynikające ze szkolenia podyplomowego ciągłego, więcej pod linkiem
Moja aktywność lekarska oraz naukowa dotyczyła hipertensjolgii, zrozumiałym była więc chęć posłuchania obrad American Society of Hypertension (AHA), zwłaszcza, że wcześniej poznałam  obrady European Society of Hypertension
Ciekawa byłam czy obrady w Stanach Zjednoczonych różnią się od innych kongresów. Miałam już za sobą wyprawę na kongres Interamerican Society of Hypertension (https://modnediagnozy.blogspot.com/2018/01/20-kongres-international-society-of.html), odbytą dzięki otrzymanemu travel grantowi od organizatorów. Na kongresie w Sao Paulo przedstawiałam 3 doniesienia plakatowe. Byłam także na kongresie Interamerican Society of Hypertension w Cancun https://modnediagnozy.blogspot.com/2018/01/25-kongres-interamerican-society-of.html
Uczestniczenie w charakterze dziennikarza akredytowanego na kongresie zwalniało z fee wynoszącej zwykle kilkaset usd. Zapoznałam się z zasadami  ubiegania się o wizę "I" jak informacja, którą otrzymują dziennikarze gdy realizują swoje obowiązki służbowe na terenie Stanów Zjednoczonych. Taka wiza kosztowała wówczas  100 usd i była ważna 5 lat. Na granicy otrzymywało się wpis "d/s" czyli "during status" co oznaczało, że można przebywać w Stanach Zjednoczonych tak długo jak ważne były dokumenty podróżującego.

San Francisco 3

Abstract book

Jak przekraczać granicę amerykańską

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/jak-przekraczac-granice-amerykanska.html

Krótki postów w Sausalito

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/krotki-postow.html

Sekwoje z Muir Woods

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/sekwoje-z-muir-woods.html

Kariera od służby zdrowia do czwartej wladzy

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/moje-pierwsze-biuro-prasowe-na.html

Podróż do San Francisco

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/kongres-american-hypertension-society.html

Wypełnianie wniosku wizowego zajęło mi wiele godzin ponieważ program komputerowy nie przyjmował numeru mojego domu mieszczącego się przy ulicy Niemcewicza 7/9. Wiedziałam, że gdy napiszę adres Niemcewicza 7 to będzie to nieprawda, a gdy napiszę Niemcewicza 9 to będzie inny rodzaj nieprawdy ;). Spostrzeganie mojego adresu zamieszkania bywa różnie interpretowane. Mój 7 letni Wnuk zwykł pytać "czy jedziemy dziś na Niemcewicze?", co sugeruje, że jest to szlachecka posiadłość. Coś na rzeczy z szlacheckością jest, więcej pod linkiem https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/wazniejsze-nowosci/2072-sztuka-pisania-zyciorysu-na-przykladzie-krystyny-knypl
Nad ranem wymyśliłam formułę Niemcewicza 7 to 9.  Program łyknął i zaczęłam procedować dalej. Kolejnym etapem była wizyta w ambasadzie. Pan konsul spojrzał na mnie badawczo i zapytał:
- Jest pani z wykształcenia lekarzem, chce pani wjechać do Stanów Zjednoczonych jako dziennikarz medyczny, a może będzie pani chciała po kongresie zacząć praktykować jako lekarz?
-  Panie konsulu, w zawodzie lekarza praktykuję od 1968 roku czyli 37 lat i czuję się zrealizowana jako lekarz. Teraz realizuję moją drugą karierę w zawodzie dziennikarza medycznego.
- No tak, no tak - powiedział pan konsul. Ale ta hipertensjologia to chyba trudna dziedzina medycyny, jak pani da sobie radę merytorycznie na kongresie?
- Panie konsulu, mam polską specjalizację z hipertensjologii oraz dyplom specjalisty European Society of Hypertension, więc mam nadzieję, że amerykańska hipertensjologia będzie dla mnie zrozumiała.
- No tak, no tak - powtórzył pan konsul i po chwili rozmyślań nad ewentualnym trzecim pytaniem, które nie padło, przyznał mi wizę "I".
Następnym etapem było zarezerwowanie hotelu oraz zakup biletu lotniczego. Wyszukałam Comfort Inn hotel, który był przystępny cenowo oraz zlokalizowany był w odległości walking distance od miejsca obrad czyli hotelu Marriott. Relacja z podróży jest pod linkiem https://modnediagnozy.blogspot.com/2018/01/31-kongres-american-society-of.html
aa2
Mój hotel w San Francisco
aa2
City Pass
Koszty udało mi się zracjonalizować także dzięki City Pass, po złożeniu wcześniejszego  wniosku dziennikarze otrzymują za free. Obrady kongresu odbywały się w okresie 14.05 -18.05.2005
aa
Moja pierwsza amerykańska badge'a dziennikarska
Linki do postów o kongresie w San Francisco, na moim fotoblogu Modne Diagnozy
Po zakończeniu obrad pojechałam na wycieczkę autokarową do Parku Narodowego Muir Wood, który jest położony w odległości około 20 km od San Francisco.

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2599-teoria-mozaikowa-rozdzial-24-moje-publikacje-o-nadcisnieniu-tetniczym-w-pub-med

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 22. Specjalista European Society of Hypertension

Poprzedni rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2595-teoria-mozaikowa-rozdzial-21-hipertensjolog-w-cancun

Rozdział 22. Specjalista European Society of Hypertension

European Society of Hypertension wprowadziło tytuł specjalisty ESH, uznałam, że mój dorobek naukowy w hipertensjologii upoważnia mnie do aplikowania o ten tytuł. Złożyłam dokumenty i zostałam specjalistą. Zdałam także krajowy egzamin z hipertensjologii w 2006 roku, w pierwszej sesji dla tej specjalizacji. Zaproszenie do zdawania egzaminy przysłał mi prof. Krzysztof Narkiewicz, ówczesny konsultant krajowy ds hipertensjologii.

Certyfikat ESH 2001 400

Dyplom specjalisty European Society of Hypertension

 
Dyplom członkini  European Society of Hypertension ( do 2013 r.)

Notable achievments

 Tres faciunt collegium czyli mój trzeci dyplom międzynarodowy związany z hipertensjologią, a dokładnie z promocją diety z ograniczeniem jonu sodowego na poziomie krajowym

Następny rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2597-teoria-mozaikowa-rozdzial-23-hipertensjolog-w-san-francisco

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 21. Hipertensjolog w Cancun

Poprzedni rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2594-teoria-mozaikowa-rozdzial-20-hipertensjolog-w-pradze

Rozdział 21. Hipertensjolog w Cancun

Pamiętny kongres pod wieloma względami - poczynając od przesiadki w Houston i konieczności uzyskania wizy amerykańskie, poprzez prezentację posteru, na wycieczce do Chichen Itza kończąc, podczas której poznałam Tamarę Nelson z Kansas City, która zachęciła mnie do podszlifowania języka angielskiego.

Cancun hipertensjolodzy 660

Podróż lotnicza: TAM: Warszawa - Amsterdam (1095km/681 mil)
 Amsterdam - Houston(8083km/5023 mil)
 Houston - Cancun (1282km/797mil) -  w jedną stronę 20920km/13002 mil Z POWROTEM: Cancun - Houston
Houston - Amsterdam - Warszawa
Cała podróż: 41840 km /26004 mil
Mieszkałam: hotel Batab
aa2
Podobało mi się podbijanie  wielkiego świata i zwiedzanie go na własną rękę. W następnym roku ruszyłam więc  na kongres International Society of Hypertension  do Cancun, w Meksyku, który odbywał się od 17 do 21 kwietnia 2005 roku. Powodem wyjazdu było przyjęcie do prezentacji  mojego posteru Compliance with low salt diet in hypertensive patients. Zaczęły się więc przygotowania -  najważniejsze znalezienie było biletu lotniczego oraz zakwaterowania w odpowiednich cenach.
Najkorzystniejszy bilet kosztował 2596,00 pln, ale związany z przesiadką w Houston - co wymagało wizy amerykańskiej. Studiując  przepisy ubiegania się o wizę amerykańską odkryłam istnienie wiz dla dziennikarzy. Spełniałam już wtedy nie tylko faktyczne, ale i formalne kryteria bycia dziennikarzem – miałam press ID czyli  legitymację Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
 
Wizyta w ambasadzie przebiegła typowo, zapytano mnie o zawód oraz powód wyjazdu do Meksyku, a także zadano pytanie:
-Czy będzie pani raportować po podróży? - co oznaczało czy będę pisać artykuły na temat podróży.  Przy odpowiedzi, że  tak będę raportować uznano więc, że kwalifikuję się do otrzymania wizy dziennikarskiej typu "I".
 
Podróż rozpoczęła się 12 kwietnia 2005 roku rejsem KL 1362 6.40 do Amsterdamu byłam tam o 8.50. Przeszłam do odpowiedniej bramki i spokojnie ustawiłam się w kolejce do samolotu do Houston, który startował o 10:30. Nie wiedziałam jeszcze wtedy nic a nic o przeżyciach związanych z przekraczaniem granicy amerykańskiej.
Gdy podałam moje dokumenty, stewardessa przyjmująca pasażerów na pokład spojrzała na mnie niezwykle przenikliwie.  Byłam przyzwyczajona, że to ja patrzyłam na ludzi  przenikliwym spojrzeniem zastanawiając co się kryje w danym człowieku, a tu ktoś inny patrzył  wzrokiem dociekliwego badacza na mnie! Przez  chwilę nasze spojrzenia spotkały się i zmierzyły ze sobą. Ten krótki moment był powodem pojawienia się potem w mojej powieści  postaci Pani Naziemnej.
Podróż do Houston upłynęła bez specjalnych przygód jeśli nie liczyć wrażenia, że siedzę w samolocie do Nowego Jorku. Nawet przez chwilę byłam prawie pewna, że to samolot do Nowego Jorku – może pokazywano trasę na monitorze, która to sugerowała w mojej wyobraźni? W ogóle geografia Stanów Zjednoczonych jest dla mnie ciągle trudna. Pod koniec lotu rozdano karty I-94, z którymi zetknęłam się po raz pierwszy. Wypełniłam oczywiście z pomyłką. Teraz drukuję sobie z internetu kartę I-94 i mam ściągawkę. Jej wypełnienie nie jest łatwe - wymaga podania różnych szczegółowych danych jak numer paszportu, numer lotu czy adres zamieszkania w Stanach Zjednoczonych. Podobno już od ubiegłego roku nie obowiązuje dokumentowanie wyjazdu za pomocą oddania odcinka karty I-94.
W Houston wylądowaliśmy o 13.40. Tamtejsze lotnisko wydało mi się gigantyczne. Szłam długimi korytarzami aż wreszcie zalazłam się w  hali będącej przepustką do DEMO-KRAJU lub DEMOK-RAJU jak to napisałam w jednej z moich powieści.
aa2
Lotnisko w Houston
Źródło: wikipedia
Kilkoro urzędników chodziło wzdłuż kolejki podróżnych, oczekujących na rozmowę z pogranicznikiem, kontrolując wypełnione druczki -  kazano mi napisać transit to Mexico . Sama wiadomość transit nie była wystarczająca dla amerykańskich baz danych. Podeszłam do pogranicznika, który zapytał: Gdzie jedziesz?  Do Cancun - odpowiedziałam. To było proste. Następne pytanie brzmiało: Dla kogo pracujesz? Rozumiałam co do mnie mówi, ale nie rozumiałam o co pyta. Zapytałam o co mnie właściwie pyta. Pogranicznik powtórzył pytanie, odrzekłam, że nie rozumiem pytania. Tak postawione pytanie ma w języku polskim kontekst nieco pejoratywny i personalny, w amerykańskim angielskim jest normą -  ale o tym dowiedziałam się dużo później. Jeżeli szeregowy pogranicznik nie jest w stanie porozumieć się w trzech pytaniach, to obwiązany jest przekazać sprawę swemu szefowi, który jest lepiej wykształcony językowo oraz w dziedzinie komunikacji między ludźmi. Angielszczyzna wyższego rangą pogranicznika oraz sposób zadawania pytań były dla mnie zrozumiałe i podstemplowano mi zezwolenie na ów transit to Mexico. Teraz pytania o cel podróży i jej szczegóły są zadawane w Europie, przed wpuszczeniem na pokład samolotu.
Trochę czasu upłynęło mi na tych wyznaniach i gdy doszłam do miejsca odbioru bagażu. Na taśmie samotnie kręciła się ostatnia walizka, moja oczywiście. W nerwach ściągnęłam ją prosto na swoją stopę. Nie bacząc na bolesny uraz stopy przecwałowałam chyżo do innego terminalu, ale niestety nie zdążyłam swój samolot.
 
Zgłosiłam się do obsługi naziemnej, która dokładała starań, aby nie zrozumieć mojego angielskiego. Jest to raczej rzadka postawa, ale musiało mi się przytrafić spotkanie takiej osoby akurat na początku moich kontaktów z Amerykanami. Chcąc wykazać jaka z niej światowa osoba, zapytała mnie w jakim innym języku możemy rozmawiać poza angielskim. Dałam jej do wyboru polski, rosyjski i białoruski, w którym potrafię wygłosić jeden wierszyk dla dzieci.
W oka mgnieniu okazało się, że stewardesa rozumie co mówię do niej po angielsku! Do tego stopnia poprawiła się nam komunikacja, że nie tylko wyznaczyła mi lot do Cancun, ale nawet udało mi się zmienić lot powrotny na późniejszy. Było oczywiste, że 50 minut jakie miałam podczas powrotu nie wystarczy na przesiadkę. Droga  od wyjścia z samolotu, którym przyleciałam do Houston, formalności na granicy plus  dojście do bramki spod której był lot do Cancun  zajęła mi prawie 2 godziny.
aa2
Przesiadając się kolejny raz udało mi się zrobić własną fotkę lotniska
Samolot do Cancun miałam o godz.15:50 dzięki czemu mogłam  zebrać myśli. Siedząc w sporych nerwach, nie wiedząc co jeszcze mnie zaskoczy  postanowiłam zadzwonić do domu. Porozmawiałam chwilę z mężem i córką, co podniosło mnie na duchu, że nie zginę w tym oceanie bramek, korytarzy, komunikatów i tysiąca nowych, kompletnie nie znanych mi okoliczności.
Pierwotnie lot do Cancun był spod bramki F jak freedom, ale w międzyczasie zmieniono bramkę na E jak ewenement - że też to wszystko usłyszałam i zrozumiałam w języku ciągle mi obcym nie mogę nadziwić się do dziś!
aa2
Dworzec lotniczy w Cancun
W Cancun  wylądowałam o 18:09, a lot  upłynął bez większych przeszkód. Odbiór bagaży oraz procedury graniczne także nie były kłopotliwe.  Kontrolowano jedynie tych którym zapaliła się czerwona lampka podczas przechodzenia obok celników, w moim przypadku lampka była na szczęście zielona. Miałam zamówiony hotel i taksówkę przez internet.  Kierowca czekał już na lotnisku. Jechaliśmy z lotniska  chyba około 20-30 minut, drogi były raczej puste, zapamiętałam że na poboczach była wyschnięta roślinność oraz fruwające śmieci. 
aa2
Plan Cancun
Koszt noclegów wg zachowanego rachunku był 1030 pln kosztowały więc mnie noclegi. Trzeba było oszczędzać na innych wydatkach. Było to możliwe poprzez pożywianie się oraz nawadnianie na przerwach kawowych na kongresie.
aa2
Lobby hotelu Batab
Hotel położony był w downtown - cokolwiek to oznacza, a w przypadku Cancun oznaczało godzinę drogi autobusem do zona hotelera  czyli miejsca obrad. Umeblowanie pokoju było skromne – łóżko, stolik nocny, blat z lustrem, na ścianie lampa z ozdoba w kształcie węża bowiem Cancun oznacza miasto węża. Nie było radia, a telewizja tylko z kanałem w języku hiszpańskim, na szczęści miałam swoje małe radio i mogłam słuchać muzyki w stylu mariachi którą bardzo polubiłam i do dziś chętnie słucham.
Hotelu nie oferował śniadań. W recepcji kupiłam tylko duża butelkę wody i  to była moja pierwsza kolacja po wylądowaniu. Różnica czasu 7 godzin sprawiła, że usnęłam szybko, ale o 4 rano zbudziło mnie pianie koguta. Wyjrzałam za okno mojego pokoju hotelowego. Widok nie był porywający.
aa2
Widok z okna mojego pokoju
Zaczęłam studiować materiały kongresowe i sporządzać notatki z podróży. Około 8 wyszłam w poszukiwaniu czegoś do zjedzenia.
aa2
Mój pokój
W okolicy było najwięcej sklepów dla samochodów. Przy każdej ladzie otwartej na ulice stało kilku facetów i zawzięcie kupowało jakieś rurki, koła, tłoki. Tak mnie zaciekawili, że zrobiłam parę zdjęć tych dżentelmenów.
Dopiero po 15 minutach marszu na Avenue Uxmal znalazłam sklep spożywczy - można było płacić w dolarach a wydawali w peso. Jedzeni upiorne same batony i chleb z waty - coś takiego kupiłam i przegryzałam na śniadanie bez entuzjazmu.
Po śniadaniu postanowiłam zwiedzić miasto - skierowałam się na prawo z Avenue Chichen Itza do Avenue Tulum. Jest to jedna z głównych ulic miasta, szeroka, bodaj dwu lub trzypasmowa, z ozdobną roślinnością po środku.
aa2
Bomberos czyli strażacy
aa2
Typowa architektura dla Cancun
Moim punktem orientacyjnym w drodze powrotnej ze spacerów po Avenue Tulum oraz wypraw do zona hotelera byli strażacy zwani tu bomberos.
aa2
Meksykanka zajmująca się sprzedażą bobu oraz fasolki
Warzywa łuskała i pakowała na poczekaniu. Zapytałam ją któregoś dnia czy mogę zrobić zdjęcie - nieco krygując się zezwoliła. Kobieta zajmująca się sprzedażą bobu czy fasolki, którą łuskała i pakowała na poczekaniu. Zapytałam ją któregoś dnia czy mogę zrobić zdjęcie - nieco krygując się zezwoliła.
aa2
W tej restauracji zjadłam lunch
Spędziłam dużo czasu rozpoznając przestrzeń po której miałam się poruszać. Nie potrafiłam sobie wyobrazić co oznaczają adresy na Bulwarze Kukulcan, na przykład 10 km Blv.Kukulcan.
aa2
Przystanek autobusowy, z którego odjeżdżałam na obrady do zona hotelera
aa2
Na horyzoncie hotel Grand Melia Cancun, w którym odbywały się obrady
aa2
Pomieszczenia kongresowe były na parterze
aa2
To nie były jednak standardy kongresowe, które znałam z dotychczasowych wojaży
aa2
Pokwitowanie opłaty  kongresowej, chyba kartą, która była odbita w specjalnym czytniku zwanym heblem
 
aa2
 
 Zapłaciłam opłatę kongresową i dostałam badge'ę
aa2
    
Abstract book
 
aa2
   
Doniesienie które prezentowałam na sesji plakatowej
aa2
 Wykład Umberto Pagotto
Najciekawsze na kongresie było doniesienie o układzie endokanabinoidowym. Rimmonabant jawił się wtedy bardzo ciekawie, ale były to przedwczesne nadzieje.
Rimonabant jest selektywnym antagonistą receptora kannabinoidowego CB1. Receptor CB1 zlokalizowany jest w mózgu, tkance tłuszczowej, mięśniach szkieletowych, wątrobie i innych narządach. Lek blokuje obwodowe i centralne receptory CB1 i w ten sposób wpływa na zmniejszenie masy ciała oraz obwodu w talii, poprawia profil metaboliczny zwiększając stężenie cholesterolu frakcji HDL (tzw. dobrego cholesterolu). Zalecana kuracja dłuższa niż dwa tygodnie.
Rimonabant został po raz pierwszy opisany w 1994 roku. Badania kliniczne dowiodły, że wraz z modyfikacją stylu życia jest skuteczny w redukcji masy ciała u osób otyłych. Od czerwca 2006 rimonabant (Acomplia) został dopuszczony do obrotu na terytorium całej Unii Europejskiej, ale w październiku 2008 Europejska Agencja Leków odradziła jego przepisywanie pacjentom i preparat został wycofany ze sprzedaży.
Źródło:wikipedia
aa2
Pakiet na gala diner
Szokiem był "gala dinner" - paczki, puszki, jabłka, banany, batoniki, a wszystko podane w niebieskiej torbie widocznej po prawej stronie. Dni spędzone na obradach nie wstrząsnęły mną specjalnie - panował spory bałagan, na gala diner podano paczki z chipsami i jabłkami plus chyba dwie puszki coco-coli. Wracałam więc dość głodna z obrad późną porą i drugiego bodaj dnia gdy dotarłam pod wieczór do downtown wszystkie sklepy zamknięte. Gdzieś w okolicach Avenue Uxmal w wypożyczalni video udało mi się kupić dwa koszmarne, maziowate batony czekoladowe i była to moja wielce niesmaczna kolacja. Popijałam zimą wodą, brr... Dopiero potem nauczyłam się wozić ze sobą czajnik i zwracać uwagę na obecność coffeemaker'a w pokoju hotelowym.
 Więcej

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/wycieczka-do-chichenitza.html

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/meksyk-uroda-ludzi-jaskin-krasowych-i.html

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/uroda-cancun.html

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/nadszed-czas-odjazdu-z-cancun.html

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2596-teoria-mozaikowa-rozdzial-22-specjalista-european-society-of-hypertension

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 20. Hipertensjolog w Pradze

Poprzedni rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2593-teoria-mozaikowa-rozdzial-19-hipertensjolog-w-mediolanie

Rozdział 20. Hipertensjolog w Pradze

Podróż autokarem, po drodze zwiedzanie skał, koncert w Rudolfinum, wykład prof. N.Kaplana

ESC Praga 3

Abstract book

Rudolfinum w nocy

Źródło ilustracji

https://cs.wikipedia.org/wiki/Rudolfinum#/media/File:Rudolfinum_v_noci_1.JPG

ESC Praga 2

Dla uczestników kongresu ESC zorganizowano koncert w Rudolfinum

ESC Praga

Zakwaterowanie w Corynthia Towers Hotel

Następny rozdział

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2595-teoria-mozaikowa-rozdzial-21-hipertensjolog-w-cancun

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 19. Hipertensjolog w Mediolanie

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2592-teoria-mozaikowa-rozdzial-18-nadcisnienie-tetnicze-u-dzieci

Rozdział 19. Hipertensjolog w Mediolanie

Dziewczyny tancza jedno lato

Pierwszy kongres European Society of Hypertension odbył się w Mediolanie w dniach 29/05 – 1 /06, 1983 . Organizatorami byli profesorowie Alberto Zanchetti i Giuseppe Mancia. Obrady odbywały się na terenie Ospedale Maggiore Policlinico, który jest najstarszym szpitalem w Mediolanie i jednym ze starszych szpitali we Włoszech. Szpital ufundował w 1456 roku książę Francesco Sforza. Współcześnie szpital ma 900 łóżek.

 
Plan polikliniki w Mediolanie
Spoglądamy na plan tego historycznego miejsca, wchodzimy od Via Francesco Sforza, czyli ulicy nazwanej imieniem fundatora, na teren uniwersytetu, gdzie oczarowują nas piękne krużganki, które odegrały ważną rolę ponieważ w ich podcieniach zorganizowano pierwszą sesję plakatową.
Do Polikliniki chodzimy od Via Francesco Sforza, czyli ulicy nazwanej imieniem fundatora, na teren uniwersytetu, gdzie oczarowują nas piękne krużganki, które odegrały ważną rolę ponieważ w ich podcieniach zorganizowano pierwszą sesję plakatową. Podczas pierwszego zjazdu zaprezentowano 494 doniesienia naukowe, uczestniczyło w nim 990 osób z 40 krajów. Komitet naukowy zjazdu stanowili Alberto Zanchetti, Giuseppe Mancia, Fritz Bühler, Lennart Hansson, Ian Robertson i Peter Sever.

Debiutuję w Mediolanie, kongres ESH 1999
Druga konferencja odbyło się ponownie w Mediolanie w dniach od 9 do 12 czerwca 1985 r. Komitet naukowy stanowili A. Zanchetti, D. Ganten, L. Hansson, G. Mancia, J.I.S. Robertson, P. Sever), nadesłano 593 streszczenia, w konferencji uczestniczyło 1300 osób z 42 krajów.
Jestem współautorką doniesienia zaprezentowanego podczas drugiego kongresu ESH. Publikacja miała tytuł: Acute pressor and humoral effects of smoking in patients with essential hypertension and in normotensive subjects Januszewicz W., Ignatowska – Świtalska H., Wocial B., Chodakowska J., Głowacka G., Knypl K., Brym E., Czerniewska E. Second European Meeting on Hypertension Milan 9-12th June, 1985, abstract 250. Publikacja była opublikowana na łamach Polskiego Tygodnika Lekarskiego
Trzecie spotkanie odbyło się w siedzibie Uniwersytetu w Mediolanie w dniach od 14 do 17 czerwca 1987, nadesłano 638 abstraktów, uczestniczyło 1800 osób z 45 krajów. Po raz pierwszy odnotowano znaczny udział badaczy z Europy Wschodniej – czytamy w książce „European Society of Hypertension. Past Present, Future”.Pierwszym prezesem ESH był hipertensjolog holenderski prof. Willem Hendrikus Birkenhägerdobyta wiedza i doświadczenie podczas przeprowadzenia badań posłużyły także do napisania pracy poglądowej opublikowanej na łamach pisma Kardiologia Polska w 1986 roku. Framingham jest miastem w stanie Massachustetts ( 67 tysięcy mieszkańców, zawsze myślałam, że jest mniejsze), które wpłynęło na wiele amerykańskich serc – tak mówi reklama na stronie Framingham Heart Study (FHS).

Można powiedzieć o tym badaniu dużo więcej – wpłynęło ono na całą światową kardiologię. W 1948 roku rozpoczęto badanie epidemiologiczne ponad 5200 osób z Framingham pod Bostonem, które trwa do dziś. Jest już obserwowane trzecie pokolenie mieszkańców. To dzięki badaniom i spostrzeżeniom poczynionym we Framingham wiemy o szkodliwości czynników ryzyka choroby wieńcowej takich jak papierosy czy podwyższony cholesterol. Wydaje się dziś, że wiedzieliśmy to od zawsze, ale tak nie było. Wystarczy spojrzeć na stare filmy, gdzie wielu aktorów pali papierosy lub wspomnieć znane powiedzenie „skleroza nie boli, tylko trzeba się nachodzić” sugerujące, że leczenie miażdżycy to zbędna fatyga.
Wyniki i wnioski płynące z Framingham Heart Study wykazały, że zaprzestanie palenia papierosów leczenie miażdżycy, nadciśnienia jest niezbędne.

Mediolan 2

10 czerwca 1999 r. Mediolan, obchodzę Dzień Zniesienia Niewolnictwa w Medycynie ;)

Ważnym elementem w mojej edukacji hipertensjologicznej były kongresy naukowe. W ramach samodzielnej egzystencji zawodowej 10 czerwca 1999 roku wyruszyłam na kongres European Society of Hypertension do Mediolanu. To był i nadal pozostaje pamiętny dzień. W Gujanie Francuskiej 10 czerwca jest obchodzone Święto Zniesienia Niewolnictwa, ja także celebruję to święto.

Mediolan 1

Mediolan 1999

Bywałam na kongresach hipertensjologicznych jako uczestniczka, współautorka doniesień naukowych, mentorka młodszych kolegów oraz akredytowany dziennikarz medyczny.

identyfikatoESHMilan1999 r300

Moja bagde'a

Chor La Scali

Uroczyste otwarcie kongresu oraz występy chóru La Scala

Debiutowałam symboliczną (nie)obecnością jako współautorka doniesienia Acute pressor and humoral effects of smoking in patients with essential hypertension and in normotensive subjects zaprezentowanego na Second European Meeting on Hypertension, Milan, 9-12th June, 1985, abstract 250.

Mediolan 3

♦ Mediolan ESH 1999 – jako uczestniczka

♦ Goeteborg ESH 2000 – jako uczestniczka

♦ Mediolan ESH 2001 – jako uczestniczka przedstawiająca doniesienia plakatowe oraz mentorka młodszego kolegi

♦ Berlin ESH 2002 – jako uczestniczka

♦ Mediolan ESH 2003 – jako uczestniczka

♦ São Paulo ISH 2004 – jako uczestniczka przedstawiająca doniesienia plakatowe, otrzymałam travel grant

♦ Paryż 2004 – jako uczestniczka przedstawiająca doniesienia plakatowe oraz mentorka dwóch młodszych koleżanek, które otrzymały travel granty dla młodych badaczy

♦ Cancun ISH 2005 – jako uczestniczka przedstawiająca doniesienia plakatowe

♦ San Francisco 2005 – jako dziennikarz medyczny akredytowany na kongresie American Society of Hypertension

Mediolan 5

Poliklinika w Mediolanie

Grand Hotel Plaza Milano

Mieszkałam w Grand Hotel Plaza Milan


aa

Tak wyglądał mój pokój, wtedy pierwszy raz zetknęłam się z e-kluczami, którymi jednocześnie zapalało się światło w pokoju

Kongres ESH w 2001 roku, był ostatnim spotkaniem naukowym zorganizowanym w murach mediolańskiego uniwersytetu. Wszystkie następne odbywały się w centrum kongresowym. Mieszkałam tym razem w hotelu Relais Mercure Milano od 14 do 20 czerwca, a formalności rezerwacyjne załatwiałam w warszawskim biurze Merry Travel przy ulicy Freta 20/24, które miało w swej ofercie pośrednictwo w rezerwacji włoskich hoteli.

Mediolan img707660

Dziedziniec Uniwersytetu w Mediolanie

Abstract book Mediolan 2001

Abstract book

Płaciłam gotówką z góry i otrzymałam voucher, na podstawie którego kwaterowano mnie w hotelu. Nie zachowały się rachunki, ale dzisiejsza cena to 535 zł za noc, a więc sporo. Z lotniska jechałam do centrum pociągiem, do stacji Milano Cadorna za 5,68 euro. Ze stacji doszłam na piechotę ulicami via Carducci, potem w lewo w via de Amicis i w prawo w via Conca del Naviglio, a tam zaraz hotel. Mieszkałam w pokoju 306, pewnie na drugim piętrze. Śniadania wydawano na poziomie minus jeden w niewielkiej sali.

Koncert chóru La Scali, jaki odbył się po uroczystości otwarcia obrad w 1999 r. zachęcił mnie i tym razem do odwiedzenia gmachu opery, ale z powodu remontu nie mogłam kupić biletu na przedstawienie.
Zwiedziłam jedynie muzeum oraz obejrzałam przez drzwi salę przedstawień. La Scala wydała mi się mała w stosunku do swojej wielkiej sławy.

ESH Mediolan 2001

Najciekawszym wydarzeniem naukowym tego kongresu była sesja z udziałem profesora Louisa Ignarro ( za stołem pierwszy od lewej), laureata Nagrody Nobla z 1998 roku za odkrycie mechanizmu działania tlenku azotu. Kilka lat później w Warszawie miałam okazję poznać prof. Ignarro przeprowadzić z nim krótki wywiad.

ESH Mediolan 2001 tort

Tort na uroczystości otwarcia kongresu

hotel mercure 1

Mój hotel Mercure

ESH Mediolan 2001 b

Moja faktura za hotel

Więcej o tym wyjeździe

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/kongres-european-society-of.html

Kongresy ESH w Mediolanie miały magiczną moc przyciągania uczestników, chciałoby powiedzieć się nieprzemijający urok (który przeminął nie dlatego, że zbladł lecz dlatego że kongresy w swym pierwotnym wydaniu zostały skasowane) i pewną magię wynikającą z urody miasta - jego zabytków, atmosfery, historii.

kruzganki

Dziedziniec Uniwersytetu w Mediolanie, na terenie którego odbywały się kongresy European Society of Hypertension do 2001 roku, od 2003 kongresy odbywały się na terenie targów Fiera Milano (https://en.wikipedia.org/wiki/Fiera_Milano)


aa2

Recepcja w hotelu Montebianco, mieszkałam w 2003 roku


aa2

Sala śniadaniowa w hotelu Montebianco

KK KN 400

Następny rozdział 

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2594-teoria-mozaikowa-rozdzial-20-hipertensjolog-w-pradze

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 18. Nadciśnienie tętnicze u dzieci

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2591-teoria-mozaikowa-rozdzial-17-wygloszone-wyklady

Rozdział 18. Nadciśnienie tętnicze u dzieci


Nadciśnienie tętnice to przede wszystkim choroba ludzi dorosłych, ale zdarza się, że dotyczy także dzieci. W początkach mojej kariery hipertensjologicznej, gdy jeszcze nie istniało CZD na naszym oddziale były hospitalizowane dzieci. Jeździłam na konsultację do prof. Wandy Poradowskiej do Instytutu Matki i Dziecka w sprawie 9 letniej dziewczynki z ciężkim nadciśnieniem w przebiegu zwężenia t. nerkowej.
 
Poradowska Wanda prof
 
Prof. Wanda Poradowska Źródło:
Profesor Wanda Poradowska była na stypendium Rockefellera w 1948 roku w słynnym ośrodku chirurgii dziecięcej Children’s Hospital w Bostonie. Powstały w tym szpitalu zasady chirurgii dziecięcej tworzone między innymi przez prof. Wiliama E. Ladda, autora klasyfikacji atrezji przełyku.
 
Ciekawym wydarzeniem był udział w The 2 nd International Congress on Hypertension in Children and Adolescents.


 The 2 nd International Congress on Hypertension in Children and Adolescents, Warszawa 2019
 
Dziennikarstwo medyczne dzięki któremu mogłam uczestniczyć w tej konferencji jest moją tzw. drugą karierą, ale gdyby dokładniej spojrzeć na zagadnienie to właściwie pierwszą. Akademicka kariera preferuje elastyczne osobowości, w dziennikarstwie los sprzyja niepokornym.

 
 Blaski i cienie dziennikarstwa medycznego

Najwyższe ciśnienie mają żyrafy – ciśnienie skurczowe sięga 280/180 mmHg, jest to związane z koniecznością wypchnięcia krwi na wysoką odległość aż do głowy żyrafy. Powiedzenie „zdrowy jak koń” jest w pełni uzasadnione bowiem konie mają niskie RR , skurczowe około 100 mmHg.


 Autorka z prof. Krzysztofem Narkiewiczem na kongresie w Warszawie (2019)
 
Tak jak odciski ludzkich palców, żadna z dwóch żyraf nie ma takiego samego wzoru płaszcza. Stopy żyrafy są wielkości talerza obiadowego o średnicy 30 cm. Języki żyrafy są niebiesko-fioletowe i mają długość od 45 do 50 cm.


 Prof. Reuven Zimlichman miał znakomity wykład
 
Zarówno męska jak i żeńska żyrafy mają rogi już przy urodzeniu, które leżą płasko i nie są przymocowane do czaszki, aby uniknąć urazów po porodzie. Wtapiają się one w czaszkę dopiero w późniejszym okresie życia.


 Również znakomite były wystąpienia prof. Josepha Flynna
 
Żyrafa jest najwyższym ssakiem na świecie. Nawet nowo narodzone żyrafy są wyższe od większości ludzi.
Samice żyrafy rodzą się na stojąco. Ich młode spadają około 2 m na ziemię i mogą wstać w ciągu godziny od urodzenia.


 Żyrafy w Senegalu
 
Szyja żyrafy jest zbyt krótka, by mogła dotrzeć do ziemi. Aby pić, żyrafa musi najpierw wyprostować kończyny przednie i/lub zgiąć kolana, a dopiero potem może opuścić szyję, aby dotrzeć do powierzchni wody.
Żyrafa pije tylko raz na kilka dni. Nawet gdy woda jest łatwo dostępna, dowody wskazują, że wiele żyraf nie pije regularnie – czasami wcale.
Aby chronić mózg żyrafy przed nagłymi zmianami ciśnienia krwi, kiedy opuszcza głowę, aby pić, ma ona zastawki w naczyniach krwionośnych zatrzymujące wsteczny przepływ krwi i elastyczne ścianki naczyń.
Serce żyrafy waży około jedenastu kilogramów i jest największym ze wszystkich ssaków lądowych. Pompuje ono 60 litrów krwi wokół swojego ciała na minutę przy ciśnieniu dwa razy większym niż u przeciętnego człowieka. Słowo żyrafa pochodzi z języka arabskiego ( zarafa) i oznacza szybkiego chodziarza.
 
Następny rozdział  
 
 
Krystyna Knypl
 
GdL 9/2023
 
 

Teoria mozaikowa. Rozdział 17. Wygłoszone wykłady

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2590-teoria-mozaikowa-rozdzial-16-hipertensjolog-w-sao-paulo

Rozdział 17. Wygłoszone wykłady o nadciśnieniu tętniczym

aa3

Wykładowca powinien być przed słuchaczami

1.Przypadek raka kory nadnerczy z hiperaldosteronizmen – na posiedzeniu Polskiego Towarzyswa Internistów Polskich, Warszawa 1972

2.Применение адренергических блокаторов в лечении сердечно-сосудистых заболеваний ((Rola leków blokujących receptory adrenergiczne w leczeniu chorób układu krążenia) – wykład wygłoszony w języku rosyjskim z okazji Tygodnia Leków Polskich w Nowosybirsku ( kwiecień 1975)

3.Rola prawidłowego żywienia w chorobach układu krążenia –  dla pielęgniarek w Warszawie maj 1998

4.Indywidualizacja terapii hipotensyjnej – dla przedstawicieli medycznych 10.09.2001 (Warszawa)

aa3

5. Metody pomiaru ciśnienia tętniczego krwi i interpretacja wyników – dla członków  Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego  11.02.2003 (Warszawa)

6. Indywidualizacja terapii hipotensyjnej – dla członków Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego  25.02.2003 (Warszawa)

aa3

7. Wykład publiczny dla dziennikarzy  –  O nadciśnieniu 7.06.2005 (Warszawa)

aa3

8.Pacjent z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą w gabinecie lekarza POZ – Białystok, 21 kwiecień 2006

aa3

9. O czym często zapominamy lecząc nadciśnienie tętnicze – dla lekarzy, grudzień 2008 (Wrocław)

10. Ryzyko rezydualne w chorobach układu krążenia dla lekarzy, 20 grudzień 2008, (Poznań)

11. O czym często zapominamy lecząc nadciśnienie tętnicze  -dla lekarzy, 20 grudzień 2008, Poznań

aa3

12. Ryzyko rezydualne w chorobach układu krążenia – dla lekarzy, 2008 (Bydgoszcz)

13. O czym często zapominamy lecząc nadciśnienie tętnicze – dla lekarzy, 2009 (Bydgoszcz)

aa3

14. Ryzyko rezydualne w chorobach układu krążenia – dla lekarzy, (2009) Olsztyn

15. O czym często zapominamy lecząc nadciśnienie tętnicze – dla lekarzy, (2009) Olsztyn

16. Ryzyko rezydualne w chorobach układu krążenia – dla lekarzy, (2009) Kielce

17. O czym często zapominamy lecząc nadciśnienie tętnicze – dla lekarzy, (2009) Kielce

aa3

18. Aktywny senior – wykład publiczny Biblioteka Publiczna Pl.Narutowicza w Warszawie, 20.10.2009

aa3

19.  Aktywny senior – wykład publiczny Biblioteka Publiczna Pl.Narutowicza  20.10.2009 (Warszawa)

20. Wykład Infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych  marzec 2009 (Częstochowa)

aa3

21. Infekcje górnych  i dolnych dróg oddechowych – dla Okręgowej Izby Farmaceutów 2009 (Gdańsk)

aa3

22.  O diecie polskiej i śródziemnomorskiej – dla lekarzy, 9.08.2009 (Toruń)

aa3

23. Wykład publiczny Biblioteka Publiczna Pl.Narutowicza w Warszawie, 6.02.2010

aa3

24. Miejsce preparatów złożonych w terapii nadciśnienia tętniczego – dla lekarzy, 17.10.2010 (Gdańsk)

aa3

25. Wykład publiczny, Biblioteka Publiczna przy Pl.Narutowicza, Warszawa luty 2010

aa3

26.Jak dbać o swoje serce i ciśnienie krwi? – dla przedstawicieli medycznych 2010 (Warszawa)

aa3

27. Wykład publiczny – Jak być aktywnym seniorem 6.02.2010 (Warszawa)

aa3

28.Zalety stosowania preparatu Dironorm na podstawie badań HAMLET i ALFES – wykład dla lekarzy 2010,(Gdańsk)

aa3

29. Nadciśnienie tętnicze i niewydolność krążenia  – podstawowe pojęcia i definicje – wykład dla przedstawicieli medycznych, luty 2010 (Warszawa)

aa3

30. Czy wiesz co jesz? Wykład dla Okręgowej Izby Radców Prawnych luty 2011 (Warszawa)

aa3

31. Wykład dla Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie – Czy wiesz co jesz? czerwiec 2011

aa3

32. Czy istnieje wolność wyboru 4 luty 2012 Rotary Club, Warszawa

aa3

33. Wykład dla Kolegium Lekarzy Rodzinnych – Zmienne i trudne cele leczenia hipotensyjnego maj 2012, (Warszawa)

aa3

34. Nadciśnienie tętnicze – dla portalu Konsylium24.pl / Kompendium, 28/05/ 2014 (Warszawa, on line)

 35. Media i transplantologia –  konferencja Polskiego Stowarzyszenia Koordynatorów Transplantacyjnych, on line Zabrze 21/04/2018 https://www.photoblog.com/mimax2/2018/04/22/22042018-i-had-a-lecture-entitled-media-and-transplantation/

36. Seminarium o nadciśnieniu tętniczym dla lekarzy OIL Warszawa marzec 2019

Krystyna Knypl (pierwsza od lewej) z uczestnikami seminarium w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie, kwiecień 2019 

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2592-teoria-mozaikowa-rozdzial-18-nadcisnienie-tetnicze-u-dzieci

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

 

Teoria mozaikowa. Rozdział 16. Hipertensjolog w Sao Paulo

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2589-teoria-mozaikowa-rozdzial-15-wspominajac-prof-normana-m-kaplana 

Rozdział 16. Hipertensjolog w Sao Paulo

Wyprawa do Brazylii (12/02/2004 - 26/02/2004)  była moją pierwszą samodzielną podróżą transatlantycką. Powodem dla którego zdecydowałam się wyruszyć tak odległą podróż był kongres International Society of Hypertension w Sao Paulo, na którym przedstawiałam trzy doniesienia posterowe. Wyjazd na kongres, jak okazało się po jakimś czasie, był dobrym pomysłem. Choć wymagał wielu przygotowań merytorycznych, to uczestnictwo w nim w sposób korzystny wpłynęło na moją karierę zawodową.

Podróż transatlantycka zawsze jest dużym przeżyciem – daleko, kosztownie, dylematy typu jak zniosę jet-lag, co oznacza na Google Maps określenie, że na niektórych odcinkach może nie być dróg dla pieszych przy śledzeniu map miast amerykańskich i parę innych dylematów obcych Europejczykowi.

Zdecydowałam się na lot Lufthansą przez Frankfurt. Koszt biletu wynosił około 2400 pln, a inne koszty ( hotel, jedzenie, upominki) około 3400 pln według posiadanych rachunków, razem 5800 pln - co należy ocenić jako budżet bardzo zdyscyplinowany :)).

Sao Paulo 1

Mój drogocenny (!) bilet lotniczy do Sao Paulo

Podróż rozpoczynała się o godzinie 19.00 w czwartek, 12 lutego 2004 roku. Mąż odwiózł mnie na lotnisko i bardzo dobrze pamiętam tę chwilę gdy żegnaliśmy się. Dookoła była zimna, ciemna lutowa atmosfera, a ja sama zmierzałam na drugi koniec świata. Przez chwilę chciałam wrócić do domu i nie mieć nic wspólnego z tym zimnem i nieznaną ciemnością. Po chwili jednak przemogłam się i zaczęłam lotniskowe procedury.

Zdecydowałam się na bagaż tylko kabinowy, który stanowiła małą niebieską walizeczkę oraz torba na ramię. Przed wyjazdem kupiłam też dwa t – shirty z szybko schnących włókien, aby móc bez problemów prać je na miejscu. Garderobę oficjalną uzupełniał jeden ciemny żakiet i dwie pary spodni. Natomiast część niskobudżetową garderoby stanowiły moje ulubione spodnie granatowe, koszula w zielono-czarną kratę i dwa zielone t-shirty.

Sao Paulo 12

Ulotka z podstawowymi informacjami o Sao Paulo

Podróż do Frankfurtu upłynęła bez większych wydarzeń, jeśli nie liczyć zerkania do business class bowiem siedziałam w pierwszy rzędzie klasy ekonomicznej. Wylądowałam we Frankfurcie o o 21.00, a następny lot miałam o 22.40 z tego samego terminalu pierwszego. Bramka z której przyjmowano na pokład samolotu do Sao Paulo odlatywałam był położony zaledwie kilkadziesiąt metrów od miejsca przylotu i wszystko odbyło się bezboleśnie. Nabrałam jakże błędnego przekonania, że wszystkie przesiadki są tak zorganizowane. Co więcej przyjmująca na pokład stewardessa życzyła mi po polsku szczęśliwej podróży.

Podróż z Frankfurtu do Sao Paulo trwała około 12 godzin. Siedziałam w bocznym rzędzie, przy oknie, obok młodego Włocha który podróżował na karnawał w Sao Paulo. Nie rozmawialiśmy specjalnie podczas podróży, dopiero rozmowa nawiązała się pod koniec lotu. Podawano na początek sałatkę i pieczywo, potem kolację czyli dinner oraz śniadanie następnego dnia rano. Niewiele pamiętam z menu, jedynie roznoszone przed posiłkami gorące gaziki do obmycia dłoni.

Po szczęśliwym wylądowaniu (13 lutego, w piątek!) szłam długimi korytarzami lotniska Guarulhos International by stanąć w kolejce do pogranicznika i utkwić w niej na dobrą godzinę. Wyjaśniwszy pogranicznikowi powód przybicia do Brazylii przeszłam do część przylotowej.

Sao Paulo 3

Pokwitowanie za przejazd taksówką z lotniska do hotelu

Zgodnie z postanowieniem kupiłam pełen plan miast i odszukałam korporację taksówkową Taxi Aeroporto. Zamawianie taksówki polega na zgłoszeniu trasy przejazdu do dziewczyny w okienku, która wystawia bilhete de informacao z adresem oraz podaje w nim cenę – wynosiła ona 100.69 reali na trasie lotnisko – hotel. Przejazd trwał chyba około 45 - 60 minut, odległość 58 km.

aa2159660

Plan miasta Sao Paulo z 2004 roku

Przed wyjazdem długo poszukiwałam odpowiedniego hotelu – chciałam aby można było względnie ławo dojechać do niego z lotniska oraz na obrady. Uznałam, że warunki te spełnia Parthenon Flats Accor Hotels, Nacoes Unidas.

Sao Paulo 11

Ulotka z informacjami o moim hotelu

Sao Paulo 4

Przed hotelem Parthenon Nacoes Unidas, wybieram się na obrady

Wiele problemów nastręczało zlokalizowanie zarówno miejsca obrad oraz zakwaterowania na posiadanej mapie papierowej – a była to jeszcze epoka sprzed Google Maps. Trochę niepokoił mnie fakt, że wszystkie mapy kończyły się na skraju lokalizacji hotelu. Postanowiła, że gdy tylko przyjadę do Sao Paulo kupię mapę całego miasta. Jak postanowiłam tak zrobiłam – był to mój pierwszy zakup na ziem i brazylijskiej. Cały plan miasta okazał się mieć wielkość książki o objętości 347 stron…

Zapachy Brazylii z boldaloiną w tle

Hotel Parthenon Nacoes Unidas, położony jest przy Rua Prof. Manoelito de Ornellas 104,w dzielnicy Pinheiros, która jest na północny zachód w stosunku do lotniska. Hotel zrobił na mnie przyjemne wrażenie – nie pozbawione elementów emocji przy rejestracji gdy dowiedziałam się, że moje zamówienie szło poprzez Chile. Jęknęłam w duszy no tak, numery mojej karty kredytowej mają już w Chile - nie byłam wtedy jeszcze obeznana z wszystkimi aspektami rezerwowania usług turystycznych przez internet, chyba zresztą nie były one w takim stopniu dostępne jak obecnie.

Sao Paulo 10

Sala śniadaniowa w moim hotelu, w kolorze który nazwałam pomarańczowy brazylijski

Na wszelki wypadek zdecydowałam się płacić w gotówce w dolarach. Miałam stosowną kwotę przy sobie, przywieziona z Polski i płaciłam co kilka dni w recepcji za kolejne noclegi. Wejście do hotelu robił dość miłe wrażenie z powodu przestronnych szklanych drzwi oraz bujnej roślinności w wielkich wazonach. Po lewej stronie była recepcja, a w niej bardzo eleganccy młodzieńcy pełnili dyżury. Co drugi z nich miał aparat korygujący zgryz i polakierowane paznokcie. Ta elegancja początkowo szokowała, ale z czasem przestałam na takie drobiazgi zwracać uwagę. Wszyscy pracownicy hotelu byli w niespotykany w Europie sposób uprzejmi wobec gości i skorzy do pomocy. Gdy tylko zapytałam gdzie mogę wymienić dolary na reale w mgnieniu oka sprowadzono mi… nazwijmy go… osobistego doradcę ds. walutowych ;)) który wymienił pieniądze. Potem ilekroć potrzebowałam wymienić kolejna porcje dolarów zgłaszałam taką chęć i w kilka minut przybywał elegancki doradca ds. walutowych i w holu dokonywaliśmy transakcji.

Mieszkałam wysoko na 10 piętrze. Tonacja kolorystyczna pokoju była beżowa. Na pierwszym planie pokoju było ustawione dość duże łoże, które można było jednak odgrodzić od wejścia parawanem. Po lewej od wejścia był aneks kuchenny – zlew, szafka z naczyniami, patelniami, czajnikiem i sztućcami. Pod oknem niewielki regał, w nim sejf, który okazał się być zepsuty. Przy próbie wprowadzenie nowego PIN pojawiał się złowieszczy napis ERROR. Po kilku próbach uznałam, że konieczna jest pomoc mechanika, którego udało mi się sprowadzić z pomocą recepcji. Sejf został naprawiony, ale zniechęciło mnie to do jego używania.

Pierwszy dzień, czyli piątek, spędziłam na wypoczynku i rozpoznaniu okolicy. Zwracała uwagę parterowa zabudowa otoczenia, co niezmiennie dziwi mnie w odniesieniu do dużych miast, a trzeba pamiętać, że Sao Paulo z przedmieściami to miasto 20 milionowe. Po dokonaniu wymiany pieniędzy odnalazłam najbliższy supermarket Carefoure i kupiłam bułeczki, jogurty oraz wodę mineralną. Rachunek z Carefoura jest z godziny 18:03 i wynosi 22,56 reala.

Salę śniadaniową poznałam następnego dnia rano i było to bardzo miłe zdarzenie. Pierwsze na co zwróciłam uwagę w sali śniadaniowej to był koloryt ścian – specjalny rodzaj koloru pomarańczowego, złamanego lekką domieszką szarości. Nazwałabym go pomarańczowym brazylijskim, bo nigdzie indziej nie spotkałam takiego odcieniu.

Śniadania były wspaniałe i aromatyczne – wędliny, sery, pieczywo takie jak wszędzie, natomiast owoce o znakomitym zapachu nie spotykanym nigdzie indziej. Świeże ananasy miały niezapomniany aromat, a arbuzy były daleko bardziej słodkie niż te które są w naszych sklepach. Niezwykle smaczne były też ciasta – pierniki z polewą czekoladową, babki pieczone każdego dnia. Do wyboru były napoje – kawa, herbata i soki. Z herbat wyróżniała się herbata boldo – był to płyn wydzielający woń naparu z nafty. To była właściwie jedyna rzecz, która nie smakowała mi w Sao Paolo.

Pisząc te wspomnienia zajrzałam w Google i dowiedziałam się, że liście boldo są rodem z Chile. Napar z nich jest używany do oczyszczenia krwi, gdy wątroba i nerki nie pracują prawidłowo. Ma też herbatka boldo zapobiegać powstawaniu kamieni nerkowych i żółciowych. Powinno się napar wypijać na godzinę przed posiłkiem. Spożyta w nadmiarze może spowodować biegunkę oraz zanik zainteresowania płcią przeciwną. Jednak odpowiednio dawkowana przez profesjonalistów – jak donoszą reklamy - stymuluje apetyt, zapobiega zaparciom, działa przeciwzapalnie, rozluźnia mięśniówkę przewodu pokarmowego i ożywia układ nerwowy.
Najwyraźniej się na herbatce boldo nie poznałam, no ale nie jestem profesjonalistką w ziołolecznictwie! Co najciekawsze dopiero teraz doczytałam o związkach paskudnej herbatki boldo z naszą poczciwą boldaloiną!

Czyż nie jest to kolejny i jakże niebanalny dowód, że podróże niebywale kształcą?

Pierwsze naukowe kroki na brazylijskiej ziemi

Niedzielę spędziłam na regenerowaniu się po podróży oraz zwiedzaniu najbliższej okolicy. Ulice miast były wyjątkowo puste. Zwracała uwagę parterowa zabudowa. W jednym z otwartych oknie siedziała starsza kobieta z łokciami na parapecie. Dookoła rozciągała się senna atmosfera, ale moja wyobraźnia rozbudzona egzotyczną podróżą podpowiadała mi, że za chwilę z zza rogu wychyli się Antonio Banderas z wielkim pokrowcem na kontrabas, z którego wyjmie śmiercionośny sprzęt do wymierzania sprawiedliwości i zrobi porządek… w mieście, o którym przewodniki pisały tyle mrożących krew w żyłach historii… Przecież jacyś zawodowi złoczyńcy muszą kryć się za firankami parterowych domków…, a ta poczciwa kobiecina wygląda przez okno tylko dla zmylenia pogoni… No, ale nic się nie działo, spokojnie wróciłam do hotelu i resztę dnia spędziłam na odpoczynku oraz oglądaniu telewizji.

W poniedziałek rano po aromatycznym śniadaniu zamówiłam taksówkę, aby pojechać do centrum kongresowego i dopełnić formalności rejestracyjnych. Zamawianie taksówki w hotelu brazylijskim to zajęcie dla kilku osób. Jako osoba wychowana w realnym socjalizmie przeżyłam lekki szok. Zapytałam recepcjonistę o możliwość zamówienia taksówki. Elegancki młodzieniec gnąc się w ukłonach i zapewnieniach, natychmiast przywołał umundurowanego dyżurującego przy drzwiach, który wydawał dyspozycje innemu mundurowemu mającemu stanowisko pracy przed hotelem. Ten mundurowy zewnętrzny gwizdał lub przywoływał dłonią kierowcę parkującego po drugiej stronie ulicy, po czym następował uroczysty podjazd taksówki pod hotel . Kierowca oczywiście wysiadał z taksówki i wspólnie z mundurowym zewnętrznym asystowali przy moim wsiadaniu do wnętrza pojazdu. Z trudem powstrzymałam się od samodzielnego zamknięcia za sobą drzwi taksówki, bo zaraz wyszłabym na ciemną socjalistyczna masę co nawet zachować się nie potrafi w hotelu zaledwie 3 gwiazdkowym.

Sao Paulo 5

Miejsce obrad kongresu ISH

Obrady odbywały się w Transamerica Expo Center oraz w położonym nieopodal hotelu Transamerica Hotel - jednak z uwagi na zawiłą topografię brazylijskiej przestrzeni między oboma obiektami krążyły autobusy. Organizatorzy kongresu wywiesili listę uczestników – z której dowiedziałam się o innych uczestnikach z Polski. Travel granty otrzymało łącznie 75 osób z całego świata, z tego z Polski poza mną dwie osoby.

Obrady odbywały się w Transamerica Expo Center oraz w położonym nieopodal  Transamerica Hotel - jednak z uwagi na zawiłą topografię brazylijskiej przestrzeni między oboma obiektami krążyły autobusy. Organizatorzy kongresu wywiesili listę uczestników – z której dowiedziałam się o innych uczestnikach z Polski. Travel granty otrzymało łącznie 75 osób z całego świata, z tego z Polski poza mną dwie osoby.
 
aa2
 
Lista osób, które otrzymały grant naukowy International Society of Hypertension.
Po odnalezieniu odpowiedniej recepcjonistki dostałam ID oraz materiały kongresowe. Obrady rozpoczynały się od sesji World Hypertension League zatytułowanej  Hypertension, diabetes and obesity in developing countries.
 
aa2
 
Sesja odbywała się w  Hotelu Transamerica
aa2
    
Lobby Hotelu Transamerica
 
aa2
 
Gdyby ktoś nie rozumiał treści obrad, dostępne było tłumaczenie

Po odnalezieniu odpowiedniej recepcjonistki dostałam ID oraz materiały kongresowe.Obrady rozpoczynały się od sesji World Hypertension League zatytułowanej Hypertension, diabetes and obesity in developing countries.

Sao Paulo 6

Lunch w Transamerica Expo Center

Po obradach był lunch dla uczestników w niebywale eleganckiej restauracji – wnętrze pełne pięknych roślin zrobiło na mnie bardzo duże wrażenie – poprosiłam więc kelnera aby zrobił mi zdjęcie i dzięki temu mam dokumentacje zdarzenia.
Tego samego dnia wieczorem było uroczyste otwarcie zjazdu - zapamiętałam jedynie piękną melodię hymnu brazylijskiego, która tak spodobała mi się, ze postanowiłam kupić ją na płycie. W klimacie przypomina mi Va pensiero z Nabucco . Podczas uroczystości otwarcia kongresu opanował mnie ostry atak jet-lagu, co nie trudno zauważyć przyglądając się drugiej fotce - siedzę tam po prawej w drugim rzędzie i podtrzymuję przechyloną, opadającą sennie głowę, nie bacząc na wystąpienia Bardzo Ważnych Osób ;)).

Fot kongres Sao Paulo 2004660

Uroczystość otwarcia kongresu ISH, autorka po prawej stronie, w drugim rzędzie podtrzymuję opadającą (z powodu jet lagu) głowę, różnica czasu między Warszawą a Sao Paulo wynosi 5 godzin

 
aa2
 
Plakat nieco roztańczony, w końcu zbliżał się karnawał!
 
aa2
 
Abstract book
 
aa2
 
Program kongresu
 
aa2
 
Dyplom uczestnictwa w kongresie
 
aa2
 
Jakość życia w różnych grupach pacjentów z nadciśnieniem
 
aa2
 
Oczekiwania terapeutyczne różnych grupa pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
 
Ujęcie tematu chyba wyprzedzało epokę!
aa2

Więcej

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/wyprawa-do-centrum-sao-paulo-oraz.html

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/pobyt-wsao-paulo.html

https://modnediagnozy.blogspot.com/2017/03/pobyt-na-kongresie-w-sao-paolo.html

 

Pamiątkowy t-shirt kupiony na kongresie w Sao Paulo
 
Następny rozdział
Krystyna Knypl
GdL9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 15. Wspominając prof. Normana M. Kaplana

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2588-teoria-mozaikowa-rozdzial-14-raport

Rozdział 15. Wspominając prof.Normana M. Kaplana

Kaplan rys300

W historii rozwoju kardiologii oraz hipertensjologii spotykamy wiele osób, które swą karierę zawodową realizowały w Stanach Zjednoczonych, ale wywodziły się z rodzin związanych z Polską. Przykładem może być prof. Norman Mayer Kaplan (1931-2020), autor znakomitego i ponadczasowego podręcznika Kaplan’s Clinical Hypertension, który przetłumaczono na 10 języków, w tym polski1.

KaplanwWarszawie400

Zaproszenie na sympozjum w 1996 r. z udziałem prof. Normana M. Kaplana

Miałam zaszczyt kilkakrotnie słuchać wykładów profesora Kaplana (po raz pierwszy w Warszawie w 1996 roku podczas konferencji w Teatrze Polskim) oraz przez krótką chwilę rozmawiać z nim w kuluarach kongresu European Society of Hypertension / International Society of Hypertension w Pradze w 2002 roku, gdy poprosiłam o dedykację na egzemplarzu podręcznika.

Kaplan ksiazki660

Trzy kolejne wydania Kaplan’s Clinical Hypertension
i dedykacja dla autorki artykułu na egzemplarzu ósmego wydania

Wykład podczas kongresu w Pradze pozostanie w pamięci wszystkich słuchaczy nie tylko z powodów merytorycznych, ale także błyskotliwej narracji oraz celnych argumentów, jakie profesor przedstawił przeciwko lansowanej przez dr. Michela Aldermana koncepcji oznaczania poziomu reniny u wszystkich pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Wyrazem tego była owacja na stojąco, jaką prof. Kaplan otrzymał od słuchaczy.

Kaplan grzbiety ksiazek200

W 2005 roku na łamach kwartalnika „Nadciśnienie tętnicze” tak pisałam:

Czytając IX wydanie „Kaplan’s Clinical Hypertension”

Osobowość, erudycja, talent kliniczny i znakomite pióro profesora Normana M. Kaplana urzekają każdego, kto zetknął się z tym najwybitniejszym hipertensjologiem naszych czasów. Pierwsze wydanie jego unikatowego dzieła — Kaplan’s Clinical Hypertension – ukazało się w 1973 roku, kolejne pojawiają się co 4 lata. Najnowsze, IX wydanie niektórzy uczestnicy kongresu American Heart Association w Dallas mieli możliwość nabycia w listopadzie 2005 roku, natomiast szersza dystrybucja książki przewidziana jest przez wydawcę na początek 2006 roku. Podręcznik z wielu względów jest niepowtarzalny. Przede wszystkim – z wyjątkiem części dotyczącej zagadnień pediatrycznych – jest to książka jednego autora.

W przedmowie do najnowszej edycji profesor pisze: „Jak przystało na mój wiek, zanim napisałem to wydanie książki, zachorowałem na nadciśnienie tętnicze i borykałem się z jego kontrolą. Udało się. Wiele się nauczyłem, lecząc swoje nadciśnienie i wiedza ta została włączona do tekstu mojej książki”.

Wiedza, jaką zdobywamy lecząc swoją chorobę, nie jest dostępna w żadnych bazach danych ani próbach klinicznych, nic bowiem nie jest w stanie zastąpić osobistych wrażeń i doświadczeń.

Rozdział pierwszy podręcznika prof. N.M. Kaplana, poświęcony problemom populacyjnym, rozpoczynają następujące słowa: Nadciśnienie niesie ze sobą rozpacz i nadzieję. Rozpacz – bo jest najczęściej występującym czynnikiem ryzyka o narastającej częstości występowania, źle kontrolowanym na całym świecie. Nadzieję — bo zapobieganie temu schorzeniu jest możliwe (choć rzadko uzyskiwane), a leczenie nadciśnienia u większości pacjentów jest w stanie zredukować częstość udarów mózgu i zawałów serca.

Autor wymienia następujące czynniki niosące globalne zagrożenie dla ludzkości pod względem częstości występowania: niedożywienie, ryzykowne zachowania seksualne oraz nadciśnienie tętnicze. Przed laty, gdy czytaliśmy te słowa, nie znaliśmy jeszcze danych o liczbie zachorowań przenoszonych drogą płciową. Dziś wiemy, że jest to liczba wysoka i niestety stale rośnie.

Bardzo ważne jest podkreślenie w podręczniku, że nie tylko fachowi pracownicy systemu ochrony zdrowia są odpowiedzialni za zdrowie i dalsze losy licznej społeczności ze stanem przednadciśnieniowym.

W zapobieganie rozwojowi jawnego nadciśnienia w tej grupie osób muszą się zaangażować:

  • architekci — planując obiekty do masowego uprawiania sportu;
  • szkoły – czuwając nad właściwą aktywnością fizyczną młodzieży;
  • wytwórcy żywności – racjonalizując zawartość tłuszczu i soli w produktach spożywczych;
  • media – promując wybory zdrowej żywności;
  • rodzice – przejmując odpowiedzialność za aktywność fizyczną swoich dzieci;
  • dorośli – rozumiejąc przyszłe korzyści wynikające ze zdrowego stylu życia i przekazując takie postawy młodszym pokoleniom.

Następne rozdziały przynoszą syntetyczny przegląd wszystkich aspektów patogenezy, historii naturalnej nadciśnienia, znaczenia modyfikacji stylu życia, różnych postaci nadciśnienia wtórnego, leczenia farmakologicznego oraz postępowania w przełomach nadciśnieniowych.

Każdy rozdział kończy bogaty zbiór piśmiennictwa, wśród którego możemy z satysfakcją dostrzec nazwiska polskich hipertensjologów.

kaplan dedykacja 10 wydanie660

Dziesiąte wydanie z 2010 r. profesor Kaplan zadedykował wszystkim zasłużonym dla rozwoju hipertensjologii

Życiorys profesora

Norman M. Kaplan urodził się 2 stycznia 1931 roku w Dallas, tam dorastał i ukończył szkołę średnią.

Był najmłodszym z trojga rodzeństwa. Jego ojciec pochodził z Rosji, matka z Polski. Dziadek ze strony matki był rabinem w niewielkiej miejscowości 80 mil od Warszawy – jak o tym powiedział N.M. Kaplan w wywiadzie. Dziadek emigrował z rodziną do Izraela, ponieważ ludność jednego z tamtejszych miast chciała mieć rabina ze „starego kraju” – jak nazywano Polskę. Rodzice pobrali się w 1918 roku, gdy ojciec powrócił z I wojny światowej, w której walczył jako żołnierz. W Dallas rodzice prowadzili mały sklep spożywczy. Gdy Norman M. Kaplan miał 17 lat, ojciec nagle zmarł.

Norman M. Kaplan w młodości uczęszczał dodatkowo do popołudniowej szkoły z wykładowym językiem hebrajskim. Ukończył studia licencjackie na wydziale farmacji University of Texas, a potem studia lekarskie na University of Texas Southwestern Medical School. Był internem i rezydentem w Parkland Memorial Hospital w Dallas.

Odbył służbę wojskową i był szefem Endocrinology Service w Lakland Airforce Base w San Antonio w Teksasie. Po zwolnieniu z wojska pracował jako „research fellow” w Clinical Endocrinology Branch w National Heart Institute w Bethesdzie. W 1961 roku powrócił do Dallas, gdzie był profesorem w Southwestern Medical School. Od 1977 do 1999 szefował Division of Hypertension. Pierwsze wydanie jego słynnej książki Clinical Hypertension miało miejsce w 1973 roku.

Za swoje liczne osiągnięcia w dziedzinie hipertensjologii był odznaczony wieloma nagrodami międzynarodowych i amerykańskich towarzystw naukowych.

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2590-teoria-mozaikowa-rozdzial-16-hipertensjolog-w-sao-paulo

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 14. Raport o związkach osobistych z hipertensjologią

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2587-teoria-mozaikowa-rozdzial-13-hipertensjolog-na-torze-przeszkod-gran-planszowa

Rozdział 14. Raport o związkach osobistych z hipertensjologią

Raporty i nieformalne związki są teraz na czasie. Moje relacje z hipertensjologią mają charakter luźnego związku pełnego gorących uczuć, odejść i niespodziewanych powrotów… samo życie!
Współczesna hipertensjologia za matką ma internę, za ojca postęp wiedzy, a za starszą siostrę kardiologię. Matka interna nie każdemu dała szansę zostania kardiologiem, nawet gdy się o nią ubiegał, to słyszał w odpowiedzi, że jego znakomite miejsce pracy nie wymaga posiadania specjalizacji z kardiologii. Nie pozostawało nic innego, jak słuchać frazy byłem u internisty, który skierował mnie do specjalisty i czekać na lepsze czasy, które po latach nadeszły. Spójrzmy na zagadnienie w historycznej perspektywie.

Kilka dat związanych z ciśnieniem krwi

  • 1628 – Wiliam Harvey publikuje Exercitatio Anatomica de Motu Cordis et Sanguinis in Animalibus.
  • 1733 – Stephen Hales mierzy po raz pierwszy ciśnienie krwi (u konia).
  • 1833 – Richard Bright opisuje związek między chorobą nerek a przerostem mięśnia sercowego.
  • 1836 – Scipione Riva-Rocci konstruuje sfigmomanometr.
  • 1905 – Nikołaj Korotkow opisuje tony słyszalne nad tętnicą podczas pomiaru ciśnienia krwi.
  • 1911 – Eberhardt Frank wprowadza nazwę nadciśnienie samoistne.
  • 1928 – Mayo Clinic wprowadza termin nadciśnienie złośliwe.
  • 1948 – rozpoczyna się Framingham Heart Study.
  • 1950 – odkryto chlorotiazyd.
  • 1959 – odkryto hydrochlorotiazyd.
  • 1964 – odkryto propranolol.
  • 1966 – powstaje International Society of Hypertension.
  • 1977 – odkryto kaptopril.
  • 1980 – powstaje Sekcja Nadciśnieniowa Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.
  • 1983 – powstaje European Society of Hypertension.
  • 1987 – powstaje Polskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego.
  • 1997 – PTNT zaczyna wydawanie dwumiesięcznika „Arteria Hypertension”.

Moje aktywności związane z hipertensjologią

1968

  • 29 lutego ukończyłam studia na Akademii Medycznej w Warszawie i podjęłam pracę w charakterze lekarza w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Warszawie.

1972

  • Wygłosiłam referat na posiedzeniu Towarzystwa Internistów Polskich o nadciśnieniu tętniczym w przebiegu raka kory nadnerczy przebiegającym z hiperaldosteronizmem (był to szesnasty przypadek na świecie).
  • Carcinoma of adrenal cortex artykuł
  • Publikacja opisu tego przypadku (pod panieńskim nazwiskiem Łapińska): Carcinoma of the adrenal cortex with hyperaldosteronism Filipecki S., Feltynowski T., Popławska W., Łapińska K., Kruś S., Wocial B., Januszewicz W. J.Clin.Endocrinol.Metab. 1972,35(2),225-9 IF 5,605.

1975

  • Publikacja Ciśnienie tętnicze krwi a wydalanie katecholamin z moczem w świeżym zawale serca u chorych z nadciśnieniem tętniczym i bez nadciśnienia Januszewicz W., Łapińska K., Wocial B., Sznajderman M. Kardiologia Polska 1975,18(2),161-66.

1976

  • Publikacja Ultrasonogram tylnej ściany lewej komory u chorych z nadciśnieniem tętniczym Łapińska K., Deka A. Kardiologia Polska 1976,19(6),483-7.

1981

  • Publikacja Zastosowanie echokardiografii do oceny serca w nadciśnieniu tętniczym Deka-Starosta A., Knypl K. Kardiologia Polska 1981,24(11-12),815-20.

1982

  • Rozpoczynam pracę w Poradni dla Chorych z Nadciśnieniem Tętniczym w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 1 w Warszawie. Jest to najstarsza poradnia nadciśnieniowa w Polsce.

1985

  • Publikacja Acute pressor and humoral effects of smoking in patients with essential hypertension and in normotensive subjects Januszewicz W., Ignatowska-Świtalska H., Wocial B., Chodakowska J., Głowacka G., Knypl K., Brym E., Czerniewska E. Second European Meeting on Hypertension Milan 9-12th June, 1985, abstract 250.

1986

  • Publikacja Wpływ palenia papierosów na układ krążenia Knypl K. Kardiologia Polska 1986, 29(2),144-148.
  • Publikacja Humoral changes during chronic administration of enalapril maleate in patients with essential hypertension Chodakowska J., Wocial B., Januszewicz W., Brym E., Czerniewska E., Knypl K., Wacławek J., Kozakowska E. 11th Scientific Meeting of the International Society of Hypertension. Heidelberg, Aug.31 – sept.6, 1986.
  • Publikacja Wpływ palenia papierosów na ciśnienie tętnicze oraz wybrane wskaźniki humoralne u osób zdrowych i chorych na nadciśnienie tętnicze pierwotne Knypl K., Wocial B., Ignatowska-Świtalska H., Januszewicz W., Chodakowska J., Głowacka G., Brym E., Czerniewska E. Pol.Tyg.Lek. 1986,41,29-30.

palenie papierosow Rys 2 1 660Ciśnienie krwi przed wypaleniem papierosów i później – wyniki moich badań 

1987

  • Publikacja Cordipin w leczeniu przewlekłego nadciśnienia tętniczego Bar-Andziak E., Brym E., Chodakowska J., Czerniewska E., Knypl K., Wacławek-Maczkowska J., Januszewicz W. Kardiologia Polska 1987,30,suppl.3-8.
  •  Publikacja Nadciśnienie tętnicze u osób w podeszłym wieku Knypl K. Pol. Tyg. Lek. 1987,42(19),571-73.

1988

  • Publikacja Wpływ maleinianu kwasu enalaprilowego na ciśnienie tętnicze i aktywność reninową osocza u chorych na pierwotne nadciśnienie tętnicze Bar-Andziak E., Brym E., Czerniewska E., Knypl K., Wacławek-Maczkowska J. Pol.Tyg.Lek. 1988,43(9),289-292.
  • Publikacja Wpływ przewlekłego leczenia nifedypiną na aktywność układu współczulno-nadnerczowego, lipidy oraz beta-tromboglobulinę u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym Knypl K., Brym E., Czerniewska E., Wocial B., Berent H., Kuczyńska K., Młyński J., Chodakowska J. Kardiologia Polska 1988,31,suppl.8-15.
  • Publikacja Guanfacyna w długotrwałym leczeniu nadciśnienia tętniczego Knypl K., Chodakowska J., Brym E., Czerniewska E., Januszewicz W. Pol.Tyg.Lek. 1988,43(27),889-891.
  • Publikacja Automatyczny pomiar ciśnienia krwi Knypl K., Stępniakowski K., Czarkowski M. Kardiologia Polska 1988,31,suppl.2,77-84.

1989

  • Publikacja Wpływ przewlekłego leczenia guanfacyną na wybrane wskaźniki humoralne i metaboliczne u chorych z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym Knypl K., Wocial B., Chodakowska J., Brym E., Czerniewska E., Wacławek-Maczkowska J., Kuczyńska K., Berent H., Januszewicz W. Pol.Tyg.Lek. 1989,44(12-13),293-296.
  • Publikacja Wpływ przewlekłego leczenia maleinianem enalaprilu na poziom katecholamin, beta-endorfin, prostaglandyn i stężenie sodu w erytrocytach u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym Chodakowska J., Wocial B., Ignatowska-Świtalska H., Knypl K., Brym E., Czerniewska E., Wacławek-Maczkowska J., Jabłońska-Skwiecińska E., Drygieniec D., Januszewicz W. Pol.Tyg.Lek. 1989,44(12-13),297-300.

1991

  • Publikacja Wpływ przewlekłego leczenia prazosyną na wybrane wskaźniki humoralne i metaboliczne u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym Knypl K., Brym E., Czerniewska E., Wocial B., Kuczyńska K., Chodakowska J. Pol.Tyg.Lek. 1991,46(1-3),32-34.

1992

  • Uczestniczyłam w badaniu wieloośrodkowym oceniającym zastosowanie angiopressu (kaptoprilu) w leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego.
  • Uczestniczyłam w badaniu wieloośrodkowym oceniającym pressocard (labetalol) w leczeniu nadciśnienia tętniczego.

1993

  • Uczestniczyłam w konferencji Serce w nadciśnieniu tętniczym na Zamku Królewskim w Warszawie, podczas której wykład wygłosił prof. F. Messerli.
  • Publikacja Zastosowanie isoptinu SR-240 w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Knypl K., Brym E., Wacławek - Maczkowska J. Wiadomości Lekarskie 1993,46(23-24),898-900.
  • Publikacja Ocena kliniczna preparatu Angiopress w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Wyniki badań wieloośrodkowych Knypl K., Chodakowska J. Terapia i Leki 1993,21(43),148-153.
  • Publikacja Ocena kliniczna preparatu Pressocard w leczeniu łagodnego i umiarkowanego nadciśnienia tętniczego. Badanie wieloośrodkowe Opracowanie zbiorcze: Knypl K., Bar-Andziak E. Terapia i Leki 1993,21(43),331.
  • Publikacja Wpływ przewlekłego leczenia ketanseryną na zachowanie się ciśnienia tętniczego oraz wybrane wskaźniki humoralne i metaboliczne u chorych z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym Knypl K., Wocial B., Berent H., Kuczyńska K., Wąsowska T., Brym E., Czerniewska E., Wacławek-Maczkowska J., Januszewicz W. Pol.Arch.Med.Wewn. 1993,90(95),95-104.

1996

  • Uczestniczyłam w konferencji Diuretyki w nadciśnieniu tętniczym w Teatrze Polskim w Warszawie, podczas której wykład wygłosił prof. Norman M. Kaplan.

1998

  • Zostałam członkiem PTNT (do 2013 r.).

1999

  • Uczestniczyłam w kongresie European Society of Hypertension w Mediolanie (11-15 czerwca).

identyfikatoESHMilan1999 r300

abstract book img977 300

  • Złożyłam wniosek o przyznanie mi tytułu specjalisty ESH (9.09.1999).
  • Publikacja Leczenie nadciśnienia tętniczego. Problemy i perspektywy Knypl K. Medycyna Rodzinna 1999,8(4), 29-31.
  • Publikacja Niefarmakologiczne metody leczenia nadciśnienia tętniczego Knypl K. Medycyna Rodzinna 1999,7(3),15-18.
  • Publikacja Diagnostyka nadciśnienia tętniczego Knypl K. Medycyna Rodzinna 1999,6(2),23-26.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze w praktyce lekarza rodzinnego. Zasady rozpoznawania nadciśnienia tętniczego. Knypl K. Medycyna Rodzinna 1999,5(1),10-14.

2000

  • Uczestniczyłam w kongresie European Society of Hypertension w Goeteborgu (29 maja – 1 czerwca).

identyfikato ESHgoeteborg2000 400

Kongres w Goeteborgu był dziesiątym z kolei kongresem ESH, tak pisałam o nim w artykule Sprawozdanie z X Europejskiego Kongresu Nadciśnieniowego w Goeteborgu („Medycyna Rodzinna” 2000,11,26-27):

Gości powitali organizatorzy kongresu prof. Lennart Hansson oraz prof. Thomas Hednar. Organizatorzy przypomnieli, że w roku 1979 odbył się w Goeteborgu Kongres Międzynarodowego Stowarzyszenia Nadciśnieniowego, a w jego otwarciu uczestniczył król Szwecji. Tym razem również zabiegano o obecność króla, jednak musiał on w tym samym czasie pełnić obowiązki gospodarza wobec delegacji rządu japońskiego.

Goeteborg adresy powitalne500

Program kongresu z  słowami powitalnymi od króla Szwecji, rektora uniwersytetu w Goetegorgu oraz prof. A. Zanchettiego

  • Publikacja Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: inhibitory konwertazy angiotensyny Knypl K. Medycyna Rodzinna 2000,11(3-4),23-25.
  • Publikacja Sprawozdanie z X Europejskiego Kongresu Nadciśnieniowego w Göteborgu Knypl K. Medycyna Rodzinna 2000,11(3-4),26-27.
  • Publikacja Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: leki blokujące receptory adrenergiczne typu beta Knypl K. Medycyna Rodzinna 2000,10(2),24-26.
  • Publikacja Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: leki moczopędne Knypl K. Medycyna Rodzinna 2000,9(1),19-21.

2001

  • Otrzymałam tytuł specjalisty European Society of Hypertension.
  • Uczestniczyłam w konferencji Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego w Warszawie (27-28 kwietnia).
  • Uczestniczyłam w kongresie European Society of Hypertension w Mediolanie (15-19 czerwca).
  • Publikacja Sprawozdanie z XXIII Kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Sztokholm 1-5.09.2001) Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,16(6),252-253.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze wtórne: guz chromochłonny Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,16(6),249-251.
  • Publikacja Sprawozdanie z XI Kongresu Nadciśnieniowego – Mediolan 15-19 VI 2001 Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,15(5),202-203.
  • Publikacja Podstawy rozpoznawania nadciśnienia tętniczego. Pomiar ciśnienia krwi Knypl K. Magazyn Medyczny – Lekarz Rodzinny 2001,3,60-64.
  • Publikacja Leki hipotensyjne wpływające na układ współczulny Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,15(5),204-206.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze u chorych na cukrzycę Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,14(3-4),126-128.
  • Publikacja Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: antagoniści receptorów angitensynowych AT1 Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,13(2),58-60.
  • Publikacja Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: antagoniści wapnia Knypl K. Medycyna Rodzinna 2001,12(1),2-4.

abstract book img978 300

2002

  • Uczestniczyłam w kongresie European Society of Hypertension / International Society of Hypertension w Pradze (23-27 czerwca).
  • Publikacja Przestrzeganie zaleceń lekarskich oraz motywacja do leczenia wśród chorych na nadciśnienie tętnicze Knypl K. Medycyna Rodzinna 2002,1(17),10-14.
  • Publikacja Indywidualizacja terapii hipotensyjnej Knypl K. Informator – Leki Współczesnej Terapii w Polsce 2002,4,42-45.
  • Publikacja Nowe leki hipotensyjne. Część I Knypl K. Ordynator Leków 2002,5,18-22.
  • Publikacja Nowe leki hipotensyjne. Część II Knypl K. Ordynator Leków 2002,6,38-41.
  • Publikacja Rola soli kuchennej w patogenezie nadciśnienia tętniczego Knypl K. Kardiologia w Praktyce 2002,1(2),9-10.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze – diagnostyka i leczenie (opracowanie monograficzne) Knypl K. Nowa Medycyna 2002,114(1),4-44,370-A.

2003

  • Uczestniczyłam w kongresie European Society of Hypertension w Mediolanie (13-17 czerwca
  • Napisałam i wydałam książkę Przewodnik po nadciśnieniu tętniczym 220 stron.
  • Publikacja Plamica Schoenleina-Henocha z zespołem nerczycowym oraz ciężkim nadciśnieniem tętniczym Knypl K., Rojek-Trębicka J. Medycyna Rodzinna 2003,25,143-146.
  • Publikacja Miejsce antagonistów receptora AT1 dla angiotensyny II w całodobowej kontroli ciśnienia krwi ze szczególnym uwzględnieniem telmisartanu Knypl K. Przewodnik Lekarza 2003,6(10),22-29.
  • Publikacja Stężenie potasu w surowicy krwi u chorych z nadciśnieniem tętniczym Knypl K., Trzepla E. Magazyn Medyczny – Lekarz Rodzinny 2003,7-8,32-34.
  • Publikacja Czytając nowe wytyczne o leczeniu nadciśnienia tętniczego Knypl K. Medycyna Rodzinna 2003,24,103-107.
  • Publikacja Self blood pressure monitoring among different groups of patients with hypertension Popow M., Grzesiuk W., Knypl K., Dubno B., Bar-Andziak E. J. Hypertension 2003,21,suppl.4,S334.
  • Publikacja Unacceptable adverse drug reaction to hypertensive therapy among different groups of patients Popow M., Grzesiuk W., Knypl K., Dubno B., Bar-Andziak E. J. Hypertension 2003,21,suppl.4,S77.
  • Publikacja Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: rilmenidyna Knypl K. Medycyna Rodzinna 2003,2(23),50-53.
  • Publikacja Rola telmisartanu oraz innych inhibitorów angiotensyny II w skutecznej terapii nadciśnienia tętniczego Knypl K. Medycyna Rodzinna 2003,2(23),55-58.
  • Publikacja Antagoniści receptora AT1 dla angiotensyny w leczeniu nadciśnienia tętniczego Knypl K. Informator – Leki Współczesnej Terapii w Polsce 2003,4,46-50.
  • Publikacja Nowe wytyczne leczenia nadciśnienia tętniczego Knypl K. Antidotum – Zarządzanie w Opiece Zdrowotnej. 2003,8,13-17.

2004

Sao Paulo ja przy plakacie

  • Otrzymałam travel grant International Society of Hypertension i uczestniczyłam w kongresie naukowym tego stowarzyszenia, prezentując 3 doniesienia w São Paulo w Brazylii (15-19 lutego).

Certyfikat uczest MIMA660

  • Uczestniczyłam w kongresie European Society of Hypertension w Paryżu (13-17 czerwca).
  • Uczestniczyłam w kongresie Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego w Warszawie (21-23 października).
  • Publikacja Postępowanie w nagłych zwyżkach ciśnienia krwi Knypl K. Magazyn Lekarza Rodzinnego 2004,
    7-8,10-13.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze a udar mózgu Knypl K. Essentia Medica 2004,15,52-55.
  • Publikacja XIV Kongres European Society of Hypertension Knypl K. Essentia Medica 2004,7,39-39.
  • Publikacja Nowe wytyczne w leczeniu nadciśnienia tętniczego Knypl K. Neurologica 2004,3,34-36.
  • Publikacja Compliance with low-salt diet in hypertensive patients Knypl K., Jabłońska N., Doboszyńska A. Abstract Book 12th International Congress of Endocrinology. Aug.31-Sept.4,2004.
  • Publikacja Serum cholesterol level and blood pressure on both arms Kochanowska-Kałuża G., Knypl K., Karasińska M., Doboszyńska A., Kubica J. J.Hypertension 2004,vol.22,S305.
  • Publikacja Awareness of blood pressure and other risk factor among patients hospitalized in a cardiological department in Warsaw N. Jabłońska, K. Knypl, A. Doboszyńska, A. Cezak J.Hypertension 2004,vol.22,S238.
  • Publikacja Self-control in hypertensive patients with diabetes mellitus Knypl K., Dubno B. J.Hypertension 2004,vol.22, S221.
  • Publikacja Consecutive blood pressure measurements and the difference of blood pressure level on both arms Kochanowska-Kałuża G., Knypl K., Karasińska M., Doboszyńska A., Kubica J. J.Hypertension 2004,vol.22,suppl.22,S168.
  • Publikacja Compliance with dietetic recommendations among hypertensive patients Jabłońska N., Knypl K., Doboszyńska A., Cezak A. J.Hypertension 2004,vol.22,suppl.22,S99.
  • Publikacja Leczenie nadciśnienia tętniczego u chorych na cukrzycę Knypl K. Magazyn Lekarza Rodzinnego 2004,4,29-33.
  • Publikacja Współczesna farmakoterapia nadciśnienia tętniczego: miejsce blokerów receptora AT1 dla angiotensyny II Knypl K. Magazyn Lekarza Rodzinnego 2004,3,4-8.
  • Publikacja Kongres International Society of Hypertension w São Paulo Knypl K. Przewodnik Lekarza 2004,3,96-97.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze u osób w starszym wieku Knypl K. Przewodnik Lekarza 2004,3,82-87.
  • Publikacja Usefulness of ophthalmoscopy in mild and moderate hypertension Knypl K., Grzesiuk W. J.Hypertens. 2004,22,suppl.1,P.479.
  • Publikacja Quality of life among different groups of hypertensive patients Knypl K., Popow M. J.Hypertens. 2004,22,suppl.1,P.722.
  • Publikacja Hypertensive therapy expectations among different groups of patients Knypl K., Popow M. J.Hypertens. 2004,22,suppl.1,P.092.
  • Publikacja Polemika „Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę – nowe możliwości terapeutyczne” Knypl K. Essentia Medica 2004,5,74.

abstract book img981 300abstract book img980 300

2005

  • Uczestniczyłam w kongresie International Society of Hypertenion w Cancun, 17-21 kwietnia.
  • Uczestniczyłam jak akredytowany dziennikarz w kongresie American Society of Hypertension w San Francisco, 14-18 maja.
  • Publikacja Czytając IX wydanie Kaplan’s Clinical Hypertension Knypl K. Nadciśnienie Tętnicze 2005.
  • Publikacja Inhibitory enzymu konwertującego w leczeniu nadciśnienia tętniczego – spojrzenie z perspektywy wyboru optymalnego preparatu dla pacjentów geriatrycznych Knypl K. Geriatria Polska 2005,1(3),87-90.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze u pacjenta z łagodnym rozrostem stercza – wybrane aspekty terapeutyczne u pacjentów geriatrycznych Knypl K., Rojek-Trębicka J. Geriatria Polska 2005,2,40-44.
  • Publikacja Definicja i podział nadciśnienia tętniczego – stanowisko The Writing Group of the American Society of Hypertension 2005 Knypl K. Przewodnik Lekarza 2005,5,101-105.
  • Publikacja The effect of smoking on cardiovascular risk factors and antihypertensive therapy Jabłońska N., Łapińska-Knypl K., Doboszyńska A., Cezak A. J.Hypertension 2005,23, suppl.2,abstr.P1.226.
  • Publikacja The nicotine dependance among hypertensive patients hospitalized in cardiological department Jabłońska N., Łapińska-Knypl K., Doboszyńska A., Cezak A. J. Hypertension 2005, 23, suppl.2, abstr.P1.225,p.S85.
  • Publikacja Leczenie nadciśnienia tętniczego u pacjentów geriatrycznych (Treatment of hypertension in geriatric patients) Knypl K. Geriatria Polska 2005,1,23-30.

2006

  • Zdałam egzamin z hipertensjologii.
  • Przeprowadziłam wywiad prof. Louisem Ignarro, laureatem Nagrody Nobla w medycynie.
  • Publikacja Wytyczne w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób w starszym wieku Knypl K., Rojek-Trębicka J. Geriatria Polska 2006,2,61-67.

2007

  • Napisałam i wydałam książkę Podręcznik hipertensjologii Warszawa 2007 (339 stron).
  • Komentarz do artykułu Sód i potas w patogenezie nadciśnienia tętniczego Knypl K. Kardiologia po Dyplomie 2007,6,34-35.

2008

  • Zostałam członkiem European Society of Hypertension (do 2013)

2009

  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze – o co pytają internauci? Knypl K. Pol.Przegl.Kardiol. 2009,11,suppl.1,19-42, abstr. nr 22, s.29.

2010

  • Publikacja Hypertension occurence in patients with subclinical hyperthyroidism Szydlarska D., Grzesiuk W., Pragacz A., Ambroziak U., Miśkiewicz P., Knypl K., Bar-Andziak E. 14th International Thyroid Congress, Paris 11-16 September 2010, Abstract Book, abstr. Nr ITC 2010-730.

2012

  • Publikacja Leczenie nadciśnienia u starszych osób Gazeta dla Lekarzy 2012,1,7-10.

2013

  • Publikacja Nowe europejskie wytyczne leczenia nadciśnienia tętniczego: Łatwo cel wytyczyć, trudniej go osiągnąć Gazeta dla Lekarzy 2013,9,6.
  • Publikacja Telmisartan w leczeniu nadciśnienia tętniczego Knypl K. Gabinet Prywatny 2013,2,36 .
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze a żywienie Knypl K., Diabetyk 2013,5,25.
  • Publikacja Nadciśnienie tętnicze a wysiłek fizyczny Knypl K., Diabetyk 2013,6,24.
  • Publikacja Nowe wytyczne leczenia nadciśnienia Knypl K. Diabetyk 2013,8,24.

2014

  • Otrzymałam dyplom uznania World League of Hypertension za promocję diety oz ograniczeniem soli na poziomie populacyjnym.
  • Publikacja Nie zachwyciły mnie najnowsze wytyczne leczenia nadciśnienia tętniczego JNC 8 Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2014,2,15.
  • Publikacja Etiologia i patogeneza nadciśnienia tętniczego Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2014,9,9.

2015

  • Publikacja Domowe pomiary ciśnienia krwi Knypl K. Diabetyk 2015,2,22.

2016

  • Publikacja Hipertensjolog w Paryżu Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2016,3,29.
  • Publikacja Moje dawne kongresy hipertensjologiczne Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2016,12,24.

2017

  • Publikacja Zmienne i trudne cele leczenia hipotensyjnego Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2017,5,21.
  • Publikacja Dno oczu w nadciśnieniu tętniczym w ujęciu historycznym Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2017,8,16.

2018

  • Uczestniczyłam w konferencji PTNT w Warszawie.
  • Publikacja Ból głowy przy czytaniu wytycznych leczenia nadciśnienia tętniczego Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2018,8,11.
  • List otwarty do prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie hipertensjologii Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2018,12,5.
  • Publikacja 40 lat polskiej hipertensjologii Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2018,12,18.
  • Publikacja Powikłania sercowo-naczyniowe. Miażdżyca i nadciśnienie tętnicze Knypl K. Diabetyk 2018,10,18.

2019

xxP1040639GdL660

6 kwietnia 2019 przeprowadziłam w Okręgowej Izbie Lekarskiej seminarium o nadciśnieniu tętniczym

  • Publikacja Czy hipertensjolog znajdzie pracę w Dakarze? Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2019,1,5.
  • Publikacja Komu hipertensjologia podnosi ciśnienie krwi? Knypl K., Gazeta dla Lekarzy 2019,3,15 .
  • Przeprowadziłam seminarium w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie na temat Wpływ nadciśnienia tętniczego na serce i układ krążenia.
  • Uczestniczyłam w European Forum on Hypertension (Gdańsk, 9-10 maja).
  • Uczestniczyłam jako akredytowany dziennikarz w The 2nd Congress on Hypertension in Children and Adolescents (24-26 maja)
  • Publikacja gry planszowej Hipertensjolog na torze przeszkód http://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/zdrowe-zasady/775-hipertensjolog-na-torze-przeszkod.
  • Research Gate przysłało do mnie e-mail, którego temat brzmiał: „Krystyna, people are reading your work". To jest news! – pomyślałam i podążyłam jego śladami. Okazuje się, że w „American Journal of Cardiovascular Drugs” jest cytowana praca, której jestem pierwszym autorem. IF pisma 2,741. Jak kogoś kariera zaatakuje, to nie ma ratunku!

potential protective role400

Artykuł w którym jest cytowana moja praca

574 knypl k660

Estulic (gunafacyna) kiedyś w leczeniu nadciśnienia, teraz w ADHD.Jak dziwnie toczą się losy leków i ludzi...

Telemedycyna na przykładzie doświadczeń osobistych oraz hipertensjologii

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/zdrowe-zasady/851-telemedycyna-na-przykladzie-hipertensjologii

2020

Opublikowałam 

Teoria mozaikowa: hipertensjolog i baletnica

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/nowosci/1062-teoria-mozaikowa-hipertensjolog-i-baletnica

Matki Założycielki polskiej kardiologii i hipertensjologii z wizytą na Sermo, największym portalu dla lekarzy

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/wazniejsze-nowosci/1046-matki-zalozycielki-polskiej-kardiologii-i-hipertensjologii-z-wizyta-na-sermo-najwiekszym-portalu-dla-lekarzy

Diagnozy szybkie, diagnozy powolne 

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/medycyna-oparta-na-wspomnieniach/1161-diagnozy-szybkie-diagnozy-powolne

Wspominając prof Normana M. Kaplana 

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/medycyna-oparta-na-wspomnieniach/1116-wspominajac-prof-normana-m-kaplana

2021

Kongres European Society of Hypertension w Mediolanie (1999)

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/51-artykuly-redaktor-naczelnej/1513-kongres-european-society-of-hypertension-w-mediolanie-1999

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2589-teoria-mozaikowa-rozdzial-15-wspominajac-prof-normana-m-kaplana

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 13. Hipertensjolog na torze przeszkód - gra planszowa

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2585-teoria-mozaikowa-rozdzial-12-rr-czyli-riva-rocci

Rozdział 13. Hipertensjolog na torze przeszkód - gra planszowa

gra0 GdL660


gra1


gra2


gra3

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2588-teoria-mozaikowa-rozdzial-14-raport

Krystyna Knypl

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 12. RR czyli Riva-Rocci

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2583-teoria-mozaikowa-rozdzial-10-nosorozcem-byc

Rozdział 12. RR czyli Riva - Rocci

Wszyscy lekarze znają skrót RR, który poprzedza podanie wyników pomiaru skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi. Najwyższe usłyszane w mojej praktyce lekarskiej RR skurczowe było wyższe niż skala aparatu rtęciowego ( czyli więcej niż 300 mmHg – o czym wnioskuję na podstawie głośnych tonów słyszanych od góry skali sfigmomanometru), a rozkurczowe 160 mmHg. Pacjent miał obrzęk płuc i był leczony na oddziale intensywnej terapii.

Było to w dość odległych czasach gdy nie dysponowaliśmy jeszcze większością współczesnych leków hipotensyjnych, a także gdy świadomość zarówno lekarzy jak i pacjentów o szkodliwości nadciśnienia nie była dostatecznie wysoka. Najniższe RR jakie słyszałam wynosiło 40/0 mmHg. Pacjent był we wstrząsie i także był leczony na oddziale intensywnej terpaii.

Wspomniane przypadki pochodzą z okresu szpitalnego mojej praktyki lekarskiej czyli z lat 1968 – 1980. W praktyce ambulatoryjnej tak ekstremalnych wartości oczywiście nie spotykałam, ale były za to inne chwile przyprawiające mnie o zwyżki ciśnienia krwi.

Historia pomiarów ciśnienia krwi

Pierwszego pomiaru dokonał wielebny Stephen Hales w 1773 roku, wkładając miedzianą rurkę do tętnicy szyjnej zwierzęcia.


Źródło ilustracji:

http://www.epi.umn.edu/cvdepi/wp-content/uploads/2011/05/Hales-Horse.jpg

Pierwsze próby pomiarów ciśnienia krwi u ludzi również były związane z naruszeniem ciągłości tętnic. Chirurg z Lyonu, dr Faivre w 1856 roku połączył manometr rtęciowy z tętnicą udową pacjenta, u którego wykonano amputację kończyny, rejestrując „średnie ciśnienie”[1]. W roku 1835 Herisson wynalazł sfigmometr, zwany „przyrządem do uwidaczniania działania tętnic”.

Sfigmometr Herissona pozwalał na pomiar ciśnienia w sposób nieinwazyjny poprzez przyłożenie miernika na zewnątrz tętnicy, bez konieczności wprowadzania go do naczyna za pomocą zabiegu chirurgicznego. Ulepszoną konstrukcję zbudował inżynier P. Gernier. Dzięki temu sfigmometrowi lekarz mógł badać puls nie tylko przez dotyk, ale również oglądać wahania słupka rtęci w następstwie pulsowania tętnicy. Ten sposób obserwacji tętnic nie był doskonały.

Niemieccy fizjolodzy wynaleźli sposób rejestrowania owych wahań za pomocą metalowego rylca piszącego na papierze zaczernionym sadzą. Tak powstało urządzenie zwane sfigmografem. Było to pierwsze w dziejach medycyny urządzenie sprawiające, że badanie lekarskie dotychczas oparte na oglądaniu oraz obmacywaniu znalazło swój graficzny wyraz. Wielu badaczy ówczesnej epoki konstruowało różne odmiany sfigmografów. Dość duża popularność tych aparatów była inspiracją do poszukiwania przyrządów podobnych do sfigmografów, ale pozwalających na pomiar ciśnienia krwi, czyli sfigmomanometrów.


Źródło ilustracji

https://www.ntvg.nl/artikelen/riva-rocci-en-de-bloeddruk/volledig

Za wynalazcę takiego przyrządu uważa się włoskiego lekarza Scipione Riva – Rocciego. Był on wszechstronnie wykształcony w medycynie. W 1888 r. otrzymał stopień naukowy doktora z medycyny i chirurgii na Uniwersytecie w Turynie.

Inni słynni absolwenci tego uniwersytetu to Erasmus, Umberto Ecco, Antonia Gramsci, Amedeo Avogadro, a także kilku laureatów Nagrody Nobla.

W 1894 r. uzyskał habilitację z patologii. W 1896 r. przedstawił na Włoskim Kongresie Medycyny Wewnętrznej swój wynalazek: aparat do mierzenia ciśnienia. Ten pierwszy model nie był zbyt dokładny, ponieważ jego mankiet miał szerokość zaledwie 5 cm. Mankiet został poszerzony do 12 cm w 1901 r. W 1907 r. Riva-Rocci uzyskał habilitację z pediatrii. Przez wiele lat (1908-1921) pracował jako wykładowca pediatrii na Uniwersytecie w Pawii.

W 1928 rok zaprzestał praktyki lekarskiej z powodu stanu zdrowia – cierpiał na parkinsonizm, który był powikłaniem zapalenia mózgu. Prawdopodobnie zaraził się od pacjenta. Riva Rocci zmarł 15 marca 1937 r. w Rapallo

Wynaleziony przez siebie aparat do mierzenia ciśnienia krwi opisał w czterech artykułach opublikowanych w latach 1896 – 1897 na łamach pisma Gazzetta Medica di Torino.

Do rozpowszechnienia badania ciśnienia krwi przyczynił się H. Cushing, który odwiedził w 1901 roku w Pawii S. Riva – Rocciego i zachęcony poznanym sposobem pomiaru stosował go do nadzorowania bezpieczeństwa zabiegów chirurgicznych.


Harvey Cushing

Źródło ilustracji:

https://en.wikipedia.org/wiki/Harvey_Cushing#/media/File:Harvey_Williams_Cushing_1938b.jpg

Ale największe zasługi w rozpowszechnianiu pomiaru ciśnienia krwi mają towarzystwa ubezpieczeniowe. Już w 1906 r., a więc zaledwie w 14 lat od wynalezienia metody, Northwestern Mutual Life Insurance Company wprowadziło pomiar ciśnienia krwi do badania lekarskiego jako jego obowiązkową część. Autorem tego jakże mądrego zalecenia był dr Fischer, dyrektor towarzystwa.


Źródło ilustracji:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Niko%C5%82aj_Korotkow#/media/Plik:Korotkov.jpeg

Technika pomiaru została udoskonalona w 1905 r. przez Mikołaja Siergiejewicza Korotkowa, rosyjskiego chirurga powszechnie uznawanego za odkrywcę tonów słyszanych podczas badania ciśnienia krwi. Korotkow urodził się w rodzinie rosyjskiego kupca 13 lutego 1874 r. w Kursku. Tam ukończył gimnazjum, a następnie wydział medyczny na Uniwersytecie w Charkowie. W 1895 r. przeniósł się na wydział medyczny w Moskwie, gdzie pracował w klinice chirurgicznej. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905 był starszym chirurgiem w szpitalu Czerwonego Krzyża w Harbinie w Mandżurii. Podczas tej pracy Korotkow, lecząc wielu żołnierzy z postrzałami tętnic, zainteresował się chirurgią naczyniową. W okresie tym zaczął gromadzić materiał do pracy doktorskiej. Spośród 44 przypadków opisanych w pracy doktorskiej aż 41 pochodziło ze szpitala w Harbinie. Korotkow powrócił z Harbina do St. Petersburga w kwietniu 1905 roku. Pracując nad tezami swojej pracy doktorskiej opublikował w 1905 roku krótkie doniesienie (jak piszą biografowie zawierające tylko 281 słów!) o metodzie osłuchowej pomiaru ciśnienia krwi.

Z wynalazkiem Riva – Rocci konkurowały inne sfigmomanometry konstruowane przez innych lekarzy, – należy wymienić tu dwa nazwiska: Viktor Basch z Austrii oraz Charles Potain z Francji.


Źródło ilustracji: „Stulecie nadciśnienia tętniczego” pod. red. N.Postela-Vinaya, Wyd. Via Medica 1998

W dalszych latach dokonano licznych modyfikacji – można je obejrzeć pod linkiem:

https://www.bloodpressurehistory.com/fullscreen-page/comp-ivmbx5xj/377f2565-f62c-4089-9d0f-4d4407a244be/2/%3Fi%3D2%26p%3Dyojhi%26s%3Dstyle-jed2gnq8

Aparat wzbudził międzynarodowe zainteresowanie czego wyrazem była między innymi wizyta Harveya Cushinga, amerykańskiego neurochirurga, w 1901 roku w Pawii gdzie wówczas pracował Riva – Rocci. Aparat do mierzenia ci śnieni krwi spodobał się Cushingowi i był on aktywnym promotorem tego urządzenia w Stanach Zjednoczonych. Harvey Cushing wiedział, że aparat wynaleziony przez Riva – Rocci zwiększy bezpieczeństwo wykonywanych przez niego operacji neurochirurgicznych.

Do szerokiego wdrożenia modelu sfigmomanometru wynalezionego przez Riva Rocci przyczyniły się znacznie obserwacje i badania rosyjskiego chirurga Nikołaja Korotkowa.

Link do diety ryżowej Kempnera

https://www.worldactiononsalt.com/media/Kempner-Am-J-Medicine-1948.pdf

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2587-teoria-mozaikowa-rozdzial-13-hipertensjolog-na-torze-przeszkod-gran-planszowa

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 11. Bomba tyka!

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2583-teoria-mozaikowa-rozdzial-10-nosorozcem-byc

Rozdział 11. Bomba tyka!

Leczenie nadciśnienia jest trudnym zadaniem zarówno dla lekarza, jak i dla pacjenta. Dla lekarza – ponieważ powodzenie leczenia w znacznym stopniu zależy od pacjenta – jego motywacji i zdyscyplinowania. Dla pacjenta (niezależnie od tego jaki zawód lub tytuły naukowe posiada) – ponieważ rzadko kiedy uświadamia on sobie, jak wiele zależy od niego samego i jak ważna jest świadomość podstępnego charakteru tej choroby.

Co więcej poglądy – od kiedy rozpoznajemy nadciśnienie, kogo należy leczyć, do jakich wartości obniżać ciśnienie są niekończącym się festiwalem bardzo różnych punktów widzenia.

Oto lista poglądów w tej sprawie cytowana w znakomitej książce pod redakcją Laragh & Brenner Hypertension:

Jak nietrudno zauważyć, rozbieżności są poważne i nie możemy się oprzeć na głosach pojedynczych ludzi. Może więc uczone komitety nam pomogą?

Pierwsze doniesienie kliniczne o tym, że leczenie hipotensyjne przynosi wymierne korzyści zdrowotne, opublikowano dopiero w 1967 roku na łamach JAMA. Było to doniesienie zbiorowe, a głównym badaczem był dr Edward D. Freis (1912 – 2005). Jest on nazywany w literaturze anglosaskiej a pioneer in evidence based treatment of hypertension.


Edward David Freis

Źródło: https://profiles.nlm.nih.gov/spotlight/xf/feature/biographical

E.Freis w przedstawieniu jako aktor

https://profiles.nlm.nih.gov/spotlight/xf/catalog/nlm:nlmuid-101584929X21-img

Dr Edward D. Freis, urodził się w Chicago, pochodził z rodziny litewskich emigrantów, jego rodzicami byli Roy and Rose Freis. Początkowo zamierzał zostać akt0rem, ale po kilku próbach stwierdził, że kariera aktorska nie jest jego przeznaczeniem i zdecydował się studiować medycynę. Spotkanie podczas studiów dr Chestera Keefera, spowodowało, że postanowił zostać naukowcem. Karierę naukową realizował w Veterans Administration Hospital, gdzie prowadził badania nad nadciśnieniem tętniczym oraz zajmował się zagadnieniami organizacji ochrony zdrowia.

Fot.Edward Freis i badacze veratr

https://profiles.nlm.nih.gov/spotlight/xf/catalog/nlm:nlmuid-101584929X7-img

Veratrum czyli ciemiężyca próbowano w leczeniu nadciśnienia, ale marne efekty bo toksyczna

https://en.wikipedia.org/wiki/Veratrum#/media/File:Veratrum_lobelianum_-_K%C3%B6hler%E2%80%93s_Medizinal-Pflanzen-279.jpg

W 1949 r. Freis został mianowany zastępcą szefa służby medycznej, był także zatrudniony jako Associate Professor na Uniwersytecie Georgetown. Później pełnił funkcję dyrektora Laboratorium Badań Układu Krążenia i szefa Kliniki Nadciśnienia Tętniczego w Georgetown. W 1954 r. Freis został awansowany na szefa służby medycznej w Veterans Administration Hospital. Tam też przeprowadzono pierwsze badania nad lekami obniżającymi ciśnienie krwi.

Do badania kwalifikowano wyłącznie mężczyzn z ciężkim nadciśnieniem tętniczym, które definiowano wysokością ciśnienia rozkurczowego w przedziale 115-129 mmHg.

Dowody naukowe na konieczność leczenia ciężkiego nadciśnienia III i IV stopnia przyniósł dopiero rok 1967, a leczenia nadciśnienia łagodnego i umiarkowanego dopiero rok 1970, kiedy to opublikowano drugie doniesienie z serii The VA Cooperative Study.

Do drugiego badania kwalifikowano chorych z nadciśnieniem łagodnym i umiarkowanym, definiowanym jako ciśnienie rozkurczowe 90-114 mmHg. W badaniu tym obejmującym zaledwie 380 mężczyzn udało się jednak wykazać, że korzyść obliczaną za pomocną metod statycznych odnosili jedynie pacjenci z nadciśnieniem umiarkowanym, czyli z rozkurczowym 105-114 mmHg.

Redukcja śmiertelności o 93% w grupie chorych z nadciśnieniem rozkurczowym od 115 do 129 mmHg stwierdzona w badaniu The VA Cooperative Study oraz o 74% w grupie chorych z nadciśnieniem rozkurczowym od 105 do 114 mmHg dawała bardo dobre argumenty na rzecz poglądu, że nadciśnienie tętnicze jest stanem wymagającym leczenia.

Dalszych dowodów na potrzebę leczenia nadciśnienia łagodnego dostarczyło badanie The Australian National Blood Pressure Trial, do którego kwalifikowano pacjentów z nadciśnieniem rozkurczowym 95-109 mmHg, którego wyniki opublikowano w 1976 roku.

Lata siedemdziesiąte uporały się więc z dowodami na konieczność leczenia nadciśnienia rozkurczowego.

# 1967 – leczenie nadciśnienia ciężkiego (rozkurczowe 115-129 mmHg)

# 1970 – leczenie nadciśnienia umiarkowanego (rozkurczowe 105-114 mmHg)

# 1976 – leczenie nadciśnienia łagodnego (95-109 mmHg).

Lata osiemdziesiąte to badanie nadciśnienia skurczowego.

Badanie The Systolic Hypertension in the Elderly Program (SHEP), przeprowadzone przez prof. Staessena i wsp. na 4736 osobach z nadciśnieniem >160 i <90 mmHg, w wieku od 60 do 80 lat, wykazało, że w grupie leczonej aktywnie nastąpiła redukcja powikłań narządowych, ale redukcja śmiertelności z powodu udaru mózgu i zawału serca nie była statystycznie znamienna. Z tego też powodu w roku 1991 na łamach „Journal of Human Hypertension” prof. J. Staessen i wsp. napisali: SHEP jest pierwszym badaniem klinicznym, które wykazało korzyści leczenia nadciśnienia u starszych. Jednak są pewne obszary niepewności.

Niepewności te dobrze rozwiało badanie HOPE, w którym średnia wieku uczestników wynosiła 66±7 lat, a stosowanym lekiem był ramipril v. placebo.

# 1991 – tak, leczyć nadciśnienie skurczowe (SHEP)

# 2000 – leczyć nadciśnienie po sześćdziesiątce! (HOPE).

Tak więc po około 30 latach badań klinicznych ustalono, że nadciśnienie jest stanem wymagającym leczenia farmakologicznego. Z chwilą tego ustalenia stało się oczywiste, że stosowanie placebo naraża pacjentów na konkretne i zmierzalne negatywne skutki zdrowotne i dalsze badania nad skutecznością leczenia prowadzono, porównując między sobą grupy leków.

Skoro ustalono, że nadciśnienie jest stanem wymagającym leczenia farmakologicznego, istotne jest uszczegółowienie, od jakich wartości powinno zaczynać się nadciśnienie, u kogo powinniśmy rozpoznać nadciśnienie.

Zagadnienia te zbiorczo ujęto w Report of the Joint National Committee on Detection, Evaluation, and Treatment of High Blood Pressure (JNC 1). Do roku 2003 opublikowano siedem raportów JNC, w których różnie definiowano cele terapeutyczne:

JNC 1 ( publikacja 1977) zalecany cel terapeutyczny: ciśnienie rozkurczowe <90  mmHg  

JNC 2 (publikacja 1980)  zalecany cel terapeutyczny: ciśnienie rozkurczowe <90
i 90–100 mmHg dla osób z nadciśnienie ciężkim lub umiarkowanym    

JNC 3 (publikacja 1984) zalecany cel terapeutyczny: <90  mmHg  

JNC 4 ( publikacja 1988) zalecany cel terapeutyczny: <140/90  mmHg

JNC 5 (publikacja 1993) zalecany cel terapeutyczny: <140/90  mmHg

JNC 6 ( publikacja 1997) zalecany cel terapeutyczny” <140/90 mmHg lub niższe jeśli jest tolerowane przez pacjenta

JNC 7 ( publikacja 2003) zalecany cel terapeutyczny <140/90 mmHg
oraz <130/80 mmHg dla pacjentów z cukrzycą lub chorobami nerek

JNC 8 ( publikacja 2914) – publikacja była opóźniana, kilkakrotnie przekładano termin ogłoszenia wytycznych. Jako rekomendowany cel podano, cyt.:

In the general population aged ≥60 years, initiate pharmacologic treatment to lower blood pressure (BP) at systolic blood pressure (SBP) ≥150 mm Hg or diastolic blood pressure (DBP) ≥90 mm Hg and treat to a goal SBP <150 mm Hg and goal DBP <90 mm Hg.

https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/1791497

Różne gremia zdystansowały się od JNC 8, a opóźniona publikacja stała się przedmiotem dowcipów, że to nie wytyczne JNC eight lecz JNC late. Zdystansowano się też wobec liberalnego potraktowania granicy od której należy leczyć nadciśnienie

W 2017 roku opublikowano nowe wytyczne sygnowane przez kilka amerykańskich towarzystw naukowych, między innymi przez American College of Cardiology i American Heart Association

https://www.acc.org/latest-in-cardiology/ten-points-to-remember/2017/11/09/11/41/2017-guideline-for-high-blood-pressure-in-adults

Europejskie towarzystwa kardiologiczne nie pozostały dłużne i opublikowały w 2018 swoje wytyczne

Kto ma rację? Komu wierzyć wobec tej zmienności poglądów. Okazuje się, że jest taka instytucja i wcale nie jest ona związana ze sferami naukowymi, lecz z branżą ubezpieczeń na życie.

Czołowym towarzystwem ubezpieczeniowym w tym sektorze jest Metropolitan Life Insurance Company. To potężna instytucja, która wystąpiła z ofertą ubezpieczeń na życie już w 1864 roku. Początkowo oferta dotyczyła tylko żeglarzy oraz żołnierzy walczących w wojnie secesyjnej. Jednak szybko zorientowano się, że to biznes obarczony dużym ryzykiem. Ówczesny prezydent MET-LIFE James R. Dow był lekarzem i po kilku reorganizacjach towarzystwa zdecydował postawić na branżę ubezpieczeń na życie dla każdego.

Lekarze ubezpieczeń na życie badali pacjentów, którzy przyszli na wizytę nie z powodu dolegliwości, ale z powodów ekonomicznych. To, co stwierdzał lekarz podczas wizyty, było jedynie fragmentem jego pracy, oczekiwano od niego tzw. rozpoznania przewidującego – określenie to pojawiło się podczas I kongresu lekarzy ubezpieczeniowych w 1899 w Brukseli, wymyślił je przewodniczący dr Vleminckx.

Warto zauważyć, że termin „rozpoznanie przewidujące” jest zrozumiały i przemawia do wyobraźni, czego nie można powiedzieć o współczesnym terminie „czynniki ryzyka”. Aby takie rozpoznanie postawić, konieczne było bardzo drobiazgowe i ujednolicone badanie. Posłużyły temu szczegółowe kwestionariusze. Coraz powszechniejsze obecnie w gabinetach lekarskich „checklisty” korzeniami sięgają wzorów kwestionariuszy towarzystw ubezpieczeniowych, które powstały w początkach XIX wieku.

Już podczas tego kongresu w 1899 roku jeden z uczestników, dr Mauriac, uważany za autora dzieła Kompletny traktat o badaniu lekarskim w dziedzinie ubezpieczeń na życie, powiedział, że jeżeli chodzi o dokładność, nie ma żadnego porównania pomiędzy dokumentami statystycznymi towarzystw ubezpieczeniowych a podobnymi dokumentami szpitalnymi.

Ta dokładność zaowocowała bardzo dobrymi wnioskami. Już w 1917 roku podczas zjazdu lekarzy dyrektorów medycznych Metropolitan Life Insurance dr Fischer przedstawił bardzo szczegółowe wnioski na temat znaczenia wysokości ciśnienia krwi. Oto one.

Association of Life Insurance Medical Directors of America 1917

  1. Trwale podwyższone ciśnienie tętnicze prowadzi do wzrostu śmiertelności i im wyższe ciśnienie, tym większa śmiertelność.
  2. Ciśnienie tętnicze stale przewyższające o 12 mmHg wartość średnią dla danej grupy wiekowej stanowi górną granicę zmienności u człowieka.
  3. Pozornie zdrowy człowiek może przez dłuższy czas mieć podwyższone ciśnienie tętnicze bez uchwytnych odchyleń, które by o tym świadczyły.
  4. Zogólnej liczby wszystkich zaburzeń stwierdzanych w badaniu, włączając wysokie ciśnienie tętnicze, zarówno w wieku poniżej 40 lat, jak i powyżej tej granicy, ponad 75% stanowią zaburzenia sercowo-naczyniowe.
  5. Wartość normalna średniego ciśnienia krwi wzrasta z wiekiem w granicach objętych badaniem, to jest do 60-65. roku życia, jednak w starszym wieku nie należy spodziewać się zdecydowanie wyższych wartości.
  6. Osoby ze skurczowym ciśnieniem krwi zawartym w przedziale 90-110 mmHg wykazują niższą śmiertelność niż osoby z ciśnieniem przewyższającym o 12 mmHg wartość średnią dla wieku.
  7. Osoby, których masa ciała przekracza o co najmniej 20% wartość średnią dla wieku i wzrostu, mają ciśnienie wyższe średnio o 4 mmHg niż osoby z prawidłową masą ciała.
  8. Wobec osób, których ciśnienie skurczowe przewyższało 170 mmHg, oceniano ryzyko strat finansowych jako bardzo duże i odmawiano im ubezpieczenia.

(Według Stulecie nadciśnienia tętniczego 1896-1996 pod red. N. Postel-Vinay, Via Medica 1998).

Jeżeli uświadomimy sobie, że aparat do mierzenia ciśnienia krwi został skonstruowany przez Riva-Rocciego w 1896 roku, a pomiar ciśnienia z użyciem słuchawek opisany przez Korotkowa w 1905 roku, to trzeba przyznać, że skonkretyzowanie w 12 lat od opisania metody tak znakomitych i szczegółowych wniosków dowodzi niezwykłej znajomości medycyny oraz zdolności do analitycznego myślenia u przedstawicieli medycyny ubezpieczeń na życie. Evidence Based Medicine w odniesieniu do nadciśnienia ciągle się tego uczy śpiewając La donna e mobile ; )

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2585-teoria-mozaikowa-rozdzial-12-rr-czyli-riva-rocci

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdzial 10. Nosorożcem być...

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2582-teoria-mozaikowa-rozdzial-9-hipertensjolog-w-paryzu

Rozdział 10. Nosorożcem być...

Hipertensjolog powinien być jak nosorożec, który

# ma grubą skórę, ale wrażliwy naskórek

# ma masywną wagę, ale potrafi szybko biegać osiągając nawet prędkość 50 km/godzinę

# mimo zakusów wielu myśliwych polujących na jego róg, który miał być afrodyzjakiem (ale nie jest! składa się z samej keratyny podobnie jak paznokcie), populacja nosoróżców jest niewielka ale stabilna.

# hipertensjolog musi opanować szeroki program specjalizacji ( https://www.cmkp.edu.pl/wp-content/uploads/akredytacja2018/0788-program-1.pdf )

Podobnie jest z hipertensjologami – wielu myśliwych obleczonych w szatki reformatorów systemu ochrony zdrowia stawia sobie za cel upolować przedstawicieli tej specjalizacji, których mamy w Polsce nieco ponad 400 osób, w tym 41 osób ma dyplom specjalisty European Society of Hypertension, przy czym w OIL Warszawa taki dyplom ma 9 osób.


Nosorożec w Senegalu

Zasięg bytowania nosorożców

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nosoro%C5%BCec_czarny#/media/Plik:Leefgebied_zwarte_neushoorn.JPG

Skuteczne leczenie nadciśnienia tętniczego to ogromne zadanie dla wszystkich – pacjentów, lekarzy, systemów ochrony zdrowia. Poszukiwane są metody poprawy motywacji do leczenia i skuteczności wdrożonych terapii. Ciekawe podejście do tego tematu przedstawiono w badaniu klinicznym BARBER-1 przeprowadzonym w latach 2007-2008 w Stanach Zjednoczonych.


Rzeźba nosorożca w Lugano 

Grupą, do której skierowano program terapeutyczny, byli mężczyźni, Afroamerykanie, których motywacja do leczenia nadciśnienia tętniczego jest często niska, ponadto są to nierzadko pacjenci bez ubezpieczenia medycznego.W programie zaoferowano pomiar ciśnienia krwi podczas wizyty u fryzjera. Pacjentów z nadciśnieniem stwierdzonym podczas wizyty w salonie fryzjerskim podzielono na trzy grupy: dwie kierowano do dalszego leczenia w podstawowej opiece medycznej, a trzecią – do leczenia w specjalistycznych poradniach nadciśnieniowych. Wyjściowe ciśnienie w grupie pierwszej wynosiło – skurczowe 154±2, rozkurczowe 88±2 mmHg; w drugiej grupie ciśnienie skurczowe wynosiło 155±2, rozkurczowe 86±1 mmHg. Po leczeniu ciśnienie w pierwszej grupie obniżyło się – skurczowe do 139±2, rozkurczowe 80±1 mmHg; w drugiej grupie – skurczowe do 138±3, rozkurczowe do 81±2 mmHg. U pacjentów leczonych przez specjalistów hipertensjologów uzyska-no 2,6-krotne obniżenie ciśnienia w porównaniu z obniżeniem uzyskanym przez lekarzy POZ; różnica była statystycznie znamienna.


Nosorożec w innym ujęciu

Hipertensjolodzy częściej stosowali ACE inhibitory i sartany oraz calcium blokery, natomiast lekarze POZ częściej zlecali diuretyki i betablokery. Specjaliści zlecali zwykle trzy lub cztery leki obniżające ciśnienie, a lekarze POZ – dwa. We wszystkich grupach pacjentów najrzadziej stosowano alfablokery i leki rozszerzające naczynia krwionośne. Pełną kontrolę RR w grupie leczonej przez hipertensjologów uzyskano w 88%, a grupie leczonej przez lekarzy POZ w 49 i 43%.

Źródło:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3800500/

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2584-teoria-mozaikowa-rozdzial-11-bomba-tyka

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 9. Hipertensjolog w Paryżu

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2581-teoria-mozaikowa-rozdzial-8-krolewskie-powitanie-hipertensjologow-w-goetegorgu

Rozdział  9. Hipertensjolog w Paryżu


aa2

Paryż odwiedzałam wielokrotnie, za każdym razem mając inne zadanie do wykonania. Po raz pierwszy pojechałam do stolicy Francji w 1997 roku razem z mężem i córką z okazji jej 16. urodzin (http://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/bonjour-la-france/277-debiut-w-paryzu). Co ciekawe dalszy czas przyniósł 16 podróży do Paryża w sprawach zawodowych (lekarskich i dziennikarskich) oraz prywatnych.

Paryż po raz pierwszy 1997 rok, szesnaste urodziny Kate obchodziliśmy wg zasady „zawsze w dobrym miejscu, zawsze w dobrym towarzystwie” i zasady tej trzymamy się : )

Hipertensjologia towarzyszy mi w Paryżu od pierwszego pobytu, bowiem T-shirt ma napis „Tensiomin. Na początek”. Tensiomin czyli kaptopril.

Drugi pobyt w tym mieście miał charakter naukowy. Znając drogę, postanowiłam pokazać Paryż od strony naukowej młodszym koleżankom, które pod moim kierunkiem napisały prace zakwalifikowane do prezentacji na kongresie European Society of Hypertension w 2004 roku.

Hipertensjolog w Paryż w towarzystwie młodszych koleżanek (które pod moim kierunkiem przygotowały doniesienia naukowe) przed kongresem ESH 2004 rok

Kongresy European Society of Hypertension w pierwszych latach aktywności tego towarzystwa naukowego miały bardzo malowniczą oprawę, odbywały się bowiem na terenie uniwersytetu mediolańskiego.

W 2003 roku po raz pierwszy zorganizowano kongres ESH poza murami uniwersytetu, w mediolańskim centrum kongresowym. Od tej pory kongres stracił dużo na urodzie, stał się jednym z wielu imprez organizowanych w bezimiennych centrach na obrzeżach miast, wyłożonych kilometrami szarej wykładziny, po której przebiegają zdyszani uczestnicy zmierzający z jednej sali obrad do drugiej.

Otwarcie kongresu ESH w Paryżu 2004

 Był to mój drugi kongres ESH na którym młodsi koledzy prezentowali doniesienia naukowe napisane pod moim kierunkiem. Na podróż do Paryża młode koleżanki otrzymały travel grant na pokrycie kosztów pobytu.

Hipertensjolog w Paryżu, 2004 r.

W roli mentorki hipertensjologicznej debiutowałam wcześniej, w 2004 roku, kiedy to jeden z młodszych kolegów wykonał pracę pod moim kierunkiem i także otrzymał travel grant ESH dla młodych badaczy na kongres do Mediolanu.

Korespondencja z komitety naukowego kongresu ESH w Paryżu 2004

Niestety badaczy z starszym peselem organizatorzy kongresów nie wspierali i trzeba było wyasygnować własne fundusze na wyjazd.


Wizytówka hotelu Darcet

Przygotowując się do wyjazdu długo szukałyśmy odpowiedniego cenowo hotelu, co jak wiadomo jest poważnym wyzwaniem dla turysty przyjeżdżającego nad Sekwanę. Wybraliśmy trzygwiazdkowy hotel, z którego było blisko do linii autobusowej na lotnisko, ale dość daleko do centrum kongresowego. Mówi się trudno! Był to klasyczny paryski tani hotel. Na czym polega klasyka? W mikroskopijnej przestrzeni windy panoszyła się oczywiście popielniczka, tak że na gości hotelowych i ich walizki prawie nie starczało miejsca. Z kolei wyjście spod prysznica bez wdepnięcia prosto w klozet wymagało cyrkowych umiejętności. W hotelu trwał cały czas remont, obcojęzyczni robotnicy wesoło nawoływali się na wszystkich piętrach. Obrazu multi-kulti dopełniał personel pracujący w sali śniadaniowej.


Podczas tego pobytu poznałam sieć sklepów Ed, a stało się to dzięki kelnerce z hotelu, mówiącej po rosyjsku, która na pytanie gdzie można zrobić zakupy spożywcze, powiedziała iditie do Jeda, tam budiet dieszewle czyli idźcie do Ed(a), tam będzie taniej

Gdy widzę ten szyld, to zawsze przypomina mi się otrzymana rada i wspomniana kelnerka, sympatyczna i pomocna, obficie serwująca nam kawę podczas śniadania. Nazwa Ed nie pochodzi jednak od imienia Edward, jak prawdopodobnie sądziła kelnerka, lecz od Europa Discount należącego do sieci Carrefour. W 2006 roku podsieć Ed przeszła w ręce hiszpańskie i zmieniła nazwę na DIA (od hiszp. Distribuidora Internacional de Alimentación).

Mając w pamięci uroczyste otwarcia kongresu ESH w Mediolanie, byłam bardzo ciekawa, jak to będzie w Paryżu, stolicy wykwintnej gastronomii i wspaniałych tradycji kulinarnych.


Paryż 2006 konferencja o zespole metabolicznym i rimmonabancie


Hotel Hilton 2006, odbiłam sobie niedostatki kwaterowania w 2004 roku.

Można w sumie zatrzeć dłonie

Raz w Darcet’cie, raz w Hiltonie ; )


Paryż 2009 Konferencja prasowa badania STOP

Uroczystość otwarcia jak uroczystość, ale mizeria cateringu ścinała z nóg, cóż, wszyscy lubią na czymś oszczędzić… W stolicy wykwintnej kuchni padło na jedzenie…

Podczas tego pobytu też poznałam znaczenie pojęcia cozy w odniesieniu do hotelarstwa. Oznacza to prawo właściciela do trzymania papugi w recepcji, palenia przez niego papierosów i dmuchania dymem gościom w nos. ; ( Gdy znoszący te ekstrawagancje proszą o przechowanie bagażu, w hotelu z atmosferą cozy spotyka ich odmowa. Takie to było cozy w paryskim wydaniu przed laty.

Co się zmieniło gdy odwiedziłam Paryż po latach? Francuzi nadal palą papierosy, ale wychodzą na zewnątrz.


Paryż 2009 konferencja STOP

W 2009 roku byłam dwa razy w lutym i w grudniu. Druga podróż, powrót do Warszawy o tyle pamiętny, że udzielałam pomocy lekarskiej pasażerowi z zaburzeniami rytmu na pokładzie samolotu. Niezapomniane przeżycie zawodowe!

Pobyt na kongresie ESC 2011 niemniej mocne wrażenia – w środku nocy odkryłam sporą kolekcję małych, czarnych ruchliwych współlokatorek w moim łóżku.  Pozbawiłam życia  kilka egzemplarzy i zawinięte w chusteczkę higieniczną przedłożyłam przed oczy dyżurnemu recepcjoniście. Najstaranniejszy check-in walizki, ubrania, wszystkich zakamarków, przeprowadzka do drugiego pokoju, powrót do domu szczęśliwie bez pasażerek na gapę. Uff!

Po raz następny hipertensjolodzy powrócili nad Sekwanę po 12 latach. W dniach 10-13 czerwca 2016 r. odbył się już 26. z kolei kongres European Society of Hypertension (http://www.esh2016.org/).

P

Po odbyciu szesnastu podróży do Paryża z miną bywalczyni pozuję  na tle fotogenicznego dachu lotniska CDG

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2583-teoria-mozaikowa-rozdzial-10-nosorozcem-byc

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 8. Królewskie powitanie hipertensjologów w Goetegorgu

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2580-teoria-mozaikowa-rozdzial-7-szlakiem-emigrantow-z-polski

Rozdział 8. Królewskie powitanie hipertensjologów w Goeteborgu

W roku 1979 odbył się w Goeteborgu Kongres Międzynarodowego Stowarzyszenia Nadciśnieniowego, a w jego otwarciu uczestniczył król Szwecji.

Goeteborg adresy powitalne500

 

Kongres w Göteborgu był dziesiątym z kolei , tak pisałam o nim w artykule Sprawozdania z X Europejskiego Kongresu Nadciśnieniowego w Goeteborgu („Medycyna Rodzinna” 2000,11,26-27):

Gości powitali organizatorzy kongresu prof. Lennart Hansson oraz prof. Thomas Hednar. Organizatorzy przypomnieli, że w roku 1979 odbył się w Goeteborgu Kongres Międzynarodowego Stowarzyszenia Nadciśnieniowego, a w jego otwarciu uczestniczył król Szwecji. Tym razem również zabiegano o obecność króla, jednak musiał on w tym samym czasie pełnić obowiązki gospodarza wobec delegacji rządu japońskiego.

Lennart Hanson (1940 -2002) był wybitnym szwedzkim hipertensjologiem ukończył wydział lekarski w Göteborgu w Szwecji w 1968 roku. Szkolił się pod kierunkiem Bertila Hooda, ówczesnego szwedzkiego pioniera w dziedzinie epidemiologii, leczenia i klinicznych aspektów nadciśnienia tętniczego, oraz Larsa Werko, zajmującego się hemodynamiką i farmakologią kliniczną tej choroby.

Lennart Hanson był stypendystą University of Michigan w Ann Arbor, gdzie pracował nad wpływem propranololu na układ krążenia.

W 1978 roku Hansson wrócił do Göteborga, obronił pracę doktorską na podstawie badań nad propranololem oraz założył ośrodek leczenia nadciśnienia w Szpitalu Uniwersyteckim Östra University. W 1992 roku został profesorem medycyny na Uniwersytecie w Uppsali.

W latach 80 tych był sekretarzem i wiceprezesem International Society of Hypertension. W latach 1995-1997 był prezesem European Society of Hypertension. Brał udział w badaniach klinicznych: STOP-Hypertension-2, CAPPP Study, NORDIL, HOT Study, SCOPE, ELSA, PROGRESS i CONNVINCE.


Na przechadzce z Chriastinem Andersenem w Goeteborgu

Podczas kongresu w Goeteborgu w 2001 roku przedstawiono wiele ciekawych referatów, a moją uwagę zwróciło wystąpienie dr. G. Berteneriniego z Włoch, który na sesji poświęconej nadciśnieniu u seniorów zaproponował następujący podział tej grupy pacjentów:

# 65 - 75 rok życia – młodzi seniorzy

# 75 - 85 rok życia – starsi seniorzy

# powyżej 85 roku życia – najstarsi seniorzy.

Czas płynie, a jestem zaledwie starszą seniorką! Takich badaczy należy promować, co niniejszym czynię!


Mój hotel w Goeteborgu

Zachęcona odkrytymi informacjami kontynuowałam poszukiwania w moim domowym archiwum i odnalazłam album z dotychczas niepublikowanymi zdjęciami z kongresów hipertensjologicznych. Wybrałam spośród nich zdjęcia z kongresów ESH w Mediolanie (1999 r.) i Paryża (2004 r.)


Program musicalu „Les Miserables” dla uczestników kongresu ESH

Wspólne wspomnienia zjazdów, w których uczestniczyłyśmy, zachęciły moją koleżankę do przejrzenia własnych archiwów. Jest ona jest członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (1988 rok), aktywnie uczestniczącym w pracach naukowych od początku lat 80, co ilustruje między innymi program zjazdu Sekcji Nadciśnieniowej PTK, który publikujemy po 38 latach od tego historycznego wydarzenia naukowego.


Bilet na przedstawienie „Les miserables”


Restauracja którą odwiedziliśmy w Goeteborgu

W OIL Warszawa jest zaledwie 9 osób, które mają jednocześnie specjalizację z hipertensjologii i tytuł specjalisty ESH.

Poza pracą ambulatoryjną uczestniczyłam także w pracach naukowych oceniających nowe leki hipotensyjne oraz w wydarzeniach naukowych środowiska hipertensjologów.

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2582-teoria-mozaikowa-rozdzial-9-hipertensjolog-w-paryzu

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 7. Szlakiem emigrantów

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2579-teoria-mozaikowa-rozdzial-6-wnuk-rabina-z-polski

Rozdział 7. Szlakiem emigrantów

Inni wybitni kardiolodzy o polsko-żydowskich korzeniach, którzy odegrali ważną rolę w rozowju medycyny to Borys Surawicz , o którym tak piszę na łamach GdL: Borys Surawicz (1917-2015) urodził się w Moskwie (https://prabook.com/web/borys.surawicz/788031), jego rodzicami byli Matyda Sołoweczyk i Józef Surawicz. Studia lekarskie ukończył na Uniwersytecie im Stefana Batorego w Wilnie w 1939 roku, uczelni o wybitnych tradycjach, której pierwszym rektorem był Piotr Skarga, pełniący także przez 24 lata funkcję nadwornego kaznodziei Króla Zygmunta III Wazy.

W czasie II wojny światowej Borys Surawicz trafił do niemieckiego koncentracyjnego obozu w Dachau (https://pl.wikipedia.org/wiki/Dachau_(KL)), gdzie był więziony przez rok (1944-1945).

Po wyzwoleniu pracował przez 6 lat w szpitalu dla wysiedleńców w Monachium oraz w obozie dla dzieci uchodźców z gruźlicą w Holmestrand w Norwegii (https://www.legacy.com/obituaries/nytimes/obituary.aspx?n=borys-surawicz&pid=175294327&fhid=9262).

Podczas pracy w szpitalu w Monachium opublikował na łamach „Acta Medica Scandinavica” doniesienie naukowe o zasadach rozpoznania przerostu prawej komory serca na podstawie badania ekg (https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.0954-6820.1950.tb10109.x).

Kolejny wybitny kardiolog o polsko-żydowskich korzeniach to dr Michel Mirowski, o którym piszę na łamach GdL :

Kardiolodzy z całego świata oraz pacjenci obchodzili 4 lutego 2020 roku czterdziestą rocznicę wszczepienia pierwszego automatycznego defibrylatora. Zabieg miał miejsce w Johns Hopkins Hospital w Baltimore, w Stanach Zjednoczonych, a przeprowadzili go dr Michel Mirowski i dr Morton Mower. Inspiracją do poszukiwań skutecznej metody leczenia migotania komór była nagła śmierć prof. Harry Hellera, który był mentorem dr. Michela Mirowskiego.

Droga z Warszawy do Baltimore

Dr Michel Mirowski urodził się 14 października 1924 roku w Warszawie jako Mordechaj Frydman. W czasie wojny wraz z całą rodziną trafił do getta w Warszawie, z którego uciekł w maju 1944 roku. Był ukrywany w Falenicy przez Janinę Kobos i jej męża Zygmunta, którzy pomagali osobom zbiegłym z getta.


Janina i Zygmunt Kobosowie zostali po wojnie odznaczeni medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata (https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-rodzina-kobosow).

Getto w Falenicy liczyło 7500 osób, z których 1500 zmarło z głodu, a 300 zamordowano w obozie koncentracyjnym w Treblince.

Michel Mirowski jako jedyny z rodziny ocalał z wojny. Z Falenicy przedostał się na Ukrainę, gdzie wstąpił do wojska. W 1945 roku powrócił do Polski jako oficer Ludowego Wojska Polskiego i podjął studia na Akademii Lekarskiej w Gdańsku. W 1947 roku wyemigrował do Izraela, a następnie przeniósł się do Lyonu, gdzie kontynuował studia medyczne, w 1954 roku powrócił do Izraela i rozpoczął rezydenturę w Tel Hashomer Hospital. Dalsza jego droga zawodowa prowadziła do Mexico City, gdzie pracował w Instituto de Cardiologica, a następnie przeniósł się do Johns Hopkins Hospital w Baltimore. Pracował tam na oddziale kierowanym przez Helen Taussig, która stworzyła podstawy kardiologii i kardiochirurgii dziecięcej, opracowując między innymi wraz z prof. Alfredem Blalockiem operację przedłużającą życie dzieci z tetralogią Fallota.

Częstoskurcz komorowy inspiracją do wynalazku

W 1966 roku zmarł nagle z powodu częstoskurczu komorowego prof. Harry Heller, przyjaciel i mentor dr. Michela Mirowskiego. Zdarzenie to zainspirowało go do poszukiwania sposobu na ratowanie pacjentów z groźnymi komorowymi zaburzeniami rytmu. Od 1969 roku wraz z dr. Mortonem Mowerem pracował nad prototypem wszczepialnego defibrylatora. Artykuł, w którym obaj doktorzy opisali swój wynalazek, nie spotkał się z uznaniem ówczesnych kardiologów. Zewnętrzny defibrylator stosowany w owych latach ważył 15-20 kg, tymczasem opis zminiaturyzowanego urządzenia został odrzucony przez kilka czasopism, między innymi negatywnie zaopiniowali go dr Bernard Lown i dr Howard Axelrod w „Circulation”, nazywając wszczepialny defibrylator „rozwiązaniem niedoskonałym” (https://www.ahajournals.org/doi/pdf/10.1161/01.CIR.46.4.637).

W 1975 roku dr Michel Mirowski i dr Morton Mower wszczepili pierwszy zminiaturyzowany defibrylator psu, u którego wywołano doświadczalnie częstoskurcz komorowy. Pies podczas częstoskurczu stracił przytomność i upadł, na szczęście wszczepiony defibrylator zadziałał i zwierzę odzyskało przytomność, po chwili podniosło się i przeszło kilka metrów, merdając ogonem. Mimo że dr Michel Mirowski i dr Morton Mower sfilmowali przebieg eksperymentu, kardiologiczne sławy nie zmieniły zdania o wszczepialnym defibrylatorze.


Kardiochirurdzy-innowatorzy wytrwale pracowali na udoskonaleniem i miniaturyzacją defibrylatora. 4 lutego 1980 roku wszczepiono defibrylator 57-letniej pacjentce po przebytym zawale serca i zatrzymaniu krążenia w ramach profilaktyki wtórnej.

W 1981 roku dr Bernard Lown napisał list do dr. Michela Mirowskiego, w którym informował, że zmienił zdanie.

Następcy udoskonalili urządzenie i jest ono obecnie wszczepiane wielu tysiącom pacjentów na całym świecie jako kardiowerter-defibrylator. W Polsce pierwszy defibrylator wszczepił w 1989 roku prof. Zbigniew Religa.

Dalsze lata dr. Michela Mirowskiego nie były wolne od poważnych problemów. Mając 65 lat zachorował na szpiczaka mnogiego, zmarł w wieku 66 lat, 26 marca 1990 roku.

Genialny wynalazek dr. Michela Mirowskiego wiele lat nie znajdował uznania wśród kardiologów, jednak dzięki jego wytrwałości udało się wdrożyć do praktyki niewielkie wszczepialne urządzenie ratujące ludzkie życie.

Michel Mirowski był poliglotą – mówił po polsku, angielsku, francusku, hebrajsku, hiszpańsku i rosyjsku. Miał w swoim życiu trzy zasady:

  1. Nie poddawaj się!
  2. Nie poddawaj się!
  3. Bij łobuzów!

Wspaniały człowiek, wielki odkrywca, znakomite zasady.

Także hipertensjolodzy z Izraela stanowili na kongresach ESH oraz ISH barwną grupę, często rozmawialiśmy wspominając wątki z przeszłości ich rodzin, zwykle związanej z Polską.

Poznałam prof. Thalmę Rosental (https://ish-world.com/womens-spotlight/i/Professor-Talma-Rosenthal/ ), dr Michaela Bursztyna oraz prof. Reuven Zimlichman (https://www.photoblog.com/mimax2/2019/05/24/24052019-miedzynarodowy-kongres-o-nadcisnieniu-tetniczym-u-dzieci-odbywa-sie-w-warszawie/)

Kolejnym emigrantem z Europy do Stanów Zjednoczonych jest wybitny kardiolog – Stevo Julius, który urodził się w 1929 roku w miejscowości Kovin (Serbia). Jego ojcem był Desider Julius, znany jugosłowiański lekarz i dyrektor Szpitala Psychiatrycznego w Vrapce. Stevo Julius ukończył wydział lekarski na Uniwersytecie w Zagrzebiu w 1953 roku. W 1964 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych i rozpoczął pracę w University of Michigan School of Medicine w Ann Arbor (Michigan). Otrzymał liczne nagrody w uznaniu zasług w zakresie badań nad nadciśnieniem – między innymi doktorat honoris causa (Göteborg, Szwecja), nagrodę Merit Award (NIH, USA), Distinguished Faculty Award z University of Michigan, Life Achievements Award oraz honorowe członkostwo w towarzystwach nadciśnieniowych Australii, Finlandii, Węgier, Hiszpanii, Szwecji i Polski.


Książka, którą otrzymałam od Stevo Juliusa

Poznałam osobiście prof. Stevo Juliusa w 2004 roku podczas kongresu European Society of Hypertension w Paryżu w 2004 roku – na jednym ze stoisk odbywała się promocja jego książki biograficznej „Neither red nor dead”. Tytuł książki nawiązuje do popularnych w okresie tzw. zimnej wojny haseł „better red than dead” oraz „better dead than red”, które pojaiwły się w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat 50 tych.


Z czasem Holocaustu wiążą się dokonania Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata – wśród nich jest nazwisko dr Michała Lityńskiego, pierwszego odkrywcy zespołu pierwotnego hiperaldosteronizmu

https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-litynski-michal

https://gazetalekarska.pl/?p=49509

Książkę tę otrzymałam od prof. S. Juliusa na kongresie ESH w Paryżu w 2004 roku na jednym ze stoisk w części wystawowej.

Z losami w czasie wojny wiążą się historii ludzi, którzy pomagali Żydom w czasie wojny ukrywać się przed niemieckim okrucieństwem i zsyłkami do obozów koncentracyjnych, a w uznaniu zasług zostali odznaczeni medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Medal ten otrzymał między innymi dr Michał Lityński, którego szlachetną sylwetkę tak opisała dr Maria Ciesielska na łamach portalu Historie pomocy:

Dr Michał Lityński był lekarzem wojskowym, ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie z siedzibą w Szpitalu Ujazdowskim. Po wybuchu II wojny światowej dr Lityński został komendantem Szpitala Wojennego w Garwolinie, a następnie ordynatorem VI Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Ujazdowskim. Włączył się w ruch oporu jako żołnierz Armii Krajowej.

Na swoim oddziale ukrywał rannych żołnierzy podziemia i Żydów zbiegłych z warszawskiego getta. Dzięki pomocy dr. Lityńskiego zdołano uratować między innymi naczelnego pastora Wojska Polskiego płk. Feliksa Gloeh, który po uwolnieniu przekazał dr. Lityńskiemu około 160 świadectw urodzenia i chrztu, ostemplowanych pieczęcią parafii kościoła ewangelicko-augsburskiego w Łomży. Ponad 50 takich blankietów dr Lityński osobiście wręczył Żydom ukrywającym się na terenie Szpitala Ujazdowskiego.

Akcję pomocy Żydom, którym udało się uciec z getta prowadził razem z dr. Tadeuszem Radwańskim. Odwiedzał ciężko chorych w kryjówkach, a gdy zachodziła taka potrzeba, udzielał im schronienia w piwnicach pod oddziałem chorób wewnętrznych – w długim, krętym korytarzu piwnicznym (bez okien, ale oświetlonym). W dwóch oddzielnych pomieszczeniach przebywało jednorazowo do 6 osób.

W swojej relacji z 1948 r. Szymon Bieberstein wyraził wdzięczność dr. Lityńskiemu za pomoc lekarską, której w czasie okupacji udzielił jego rodzinie – żonie, dzieciom i teściowi, którzy ukrywali się w Warszawie pod przybranym nazwiskiem.

Jako lekarz czynny w strukturach Armii Krajowej dr Lityński brał udział w powstaniu warszawskim, przez co po zakończeniu wojny miał trudności w uzyskaniu pracy odpowiedniej do swoich wysokich kwalifikacji.

Źródło:

https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-litynski-michal

Także na łamach Gazety Lekarskiej opisamo sylwetkę dr M. Lityńskiego pod linkiem https://gazetalekarska.pl/?p=49509

Z kolei za ukrywanie innego słynnego polskiego kardiologa dr Michela Mirowskiego medalem tym byli odznaczeniu polscy mieszkańcy.

Z czasem Holocaustu wiąże się także moja praca w Poradi dla Kombatantów, którą opisałam na łamach GdL:

W latach 90. pracowałam w Poradni dla Kombatantów, która służyła pomocą osobom z różnych środowisk, które przeżyły II wojnę światową. Jednym z fragmentów wywiadu lekarskiego były informacje o przeszłości wojennej i dzięki temu mogłam poznać koleje losu moich pacjentów.

Uprawnienia do leczenia się w Poradni dla Kombatantów mieli żołnierze różnych formacji wojskowych, zesłańcy syberyjscy oraz osoby ze Stowarzyszenia „Dzieci Holocaustu” w Polsce. W tych już odległych czasach relacje między lekarzami i pacjentami były nie tylko profesjonalne, ale także przyjazne. Z zainteresowaniem słuchałam nie tylko relacji o dolegliwościach moich pacjentów, ale także o ich kolejach losów w czasie wojny. Z czasem można było zauważyć pewne wspólne cechy narracji dla poszczególnych grup kombatanckich.

Pacjenci o przeszłości wojskowej relacjonowali swoje losy w duchu bojowym i bohaterskim.

W opowieściach sybiraków dominował lęk oraz nieufność wobec ludzi. Jeden z pacjentów, profesor Politechniki Warszawskiej, opowiadał mi, że od czasu zesłania odczuwa lęk przed podejściem do nieznanej grupy ludzi. W jego pamięci grupa ludzi kojarzyła się z zagrożeniem.

Inny pacjent, urodzony na Syberii w rodzinie zesłańców, pewnego razu powiedział pamiętne słowa: „Wie pani, jedliśmy z głodu ziemię z kretowisk w czasie zesłania na Syberię…”.

Leczyłam także pacjentów, którzy w czasie wojny byli więźniami niemieckich obozów koncentracyjnych. Ponieważ mój ojciec, Józef Łapiński, był więźniem obozów w Sachsenhausen i Oranienburgu, mogłam dzielić się z pacjentami relacjami usłyszanymi w domu (http://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/wybrane-artykuly/861-o-moim-ojcu-jozefie-lapinskim).

Relacje osób, które przeżyły holokaust cechowała depresyjna narracja, wycofanie. Dopiero na kolejnych wizytach opowieści stawały się bardziej szczegółowe. Pamiętam jedną z pacjentek, którą rodzice oddali do polskiej rodziny, aby mogła przetrwać czas wojny i okupacji niemieckiej.

Wielu pacjentów, którzy przeżyli niemieckie obozy koncentracyjne, cierpiało na trwający przez całe życie lęk przed doznaniem głodu, objawiający się potrzebą posiadania przy sobie chociażby najmniejszej porcji jedzenia, na przykład w postaci kanapki z chleba zawsze zabieranej przy wyjściu z domu.

Stowarzyszenie „Dzieci Holocaustu” w Polsce (https://pl.wikipedia.org/wiki/Stowarzyszenie_Dzieci_Holocaustu) zebrało opowieści z czasów wojny i okupacji w wydaniu książkowym. Otrzymałam od mojej pacjentki egzemplarz książki Dzieci holocaustu mówią z dedykacją. Książka pozostaje do dziś cenną pamiątką w dziale książek z autografem mojej domowej biblioteki.

Źródło:

http://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/wazniejsze-nowosci/874-miedzynarodowy-dzien-pamieci-o-ofiarach-holokaustu

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2581-teoria-mozaikowa-rozdzial-8-krolewskie-powitanie-hipertensjologow-w-goetegorgu

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 6. Wnuk rabina z Polski

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2578-teoria-mozaikowa-rozdzial-5

Rozdział 6. Wnuk rabina z Polski

W historii rozwoju kardiologii oraz hipertensjologii spotkamy wiele osób, które swą karierę zawodową realizowały w Stanach Zjednoczonych, ale których losy rodzin związane są z Polską. Jedną z nich jest prof. Norman M.Kaplan.

 Prof. Norman M.Kaplan

Źródło:https://www.medicosrepublic.com/kaplans-clinical-hypertension-11th-edition-pdf-free-download/norman-m-kaplan/

Pamiętam gdy prof. Norman M.Kaplan na zakończenie wykładu wygłoszonego w Teatrze Polskim powiedział ze sceny  "a teraz pojadę do Suwałk, skąd pochodzi moja rodzina".


Zaproszenie na wykład prof.Normana M. Kaplana w Warszawie (1996 rok)

W 2005 roku na łamach kwartalnika „Nadciśnienie tętnicze” tak pisałam:

Czytając IX wydanie „Kaplan’s Clinical Hypertension”

Osobowość, erudycja, talent kliniczny i znakomite pióro profesora Normana M. Kaplana urzekają każdego, kto zetknął się z tym najwybitniejszym hipertensjologiem naszych czasów. Pierwsze wydanie jego unikatowego dzieła — Kaplan’s Clinical Hypertension – ukazało się w 1973 roku, kolejne pojawiają się co 4 lata. Najnowsze, IX wydanie niektórzy uczestnicy kongresu American Heart Association w Dallas mieli możliwość nabycia w listopadzie 2005 roku, natomiast szersza dystrybucja książki przewidziana jest przez wydawcę na początek 2006 roku.

Podręcznik z wielu względów jest niepowtarzalny. Przede wszystkim – z wyjątkiem części dotyczącej zagadnień pediatrycznych – jest to książka jednego autora.

W przedmowie do najnowszej edycji Profesor pisze: „Jak przystało na mój wiek, zanim napisałem to wydanie książki zachorowałem na nadciśnienie tętnicze i borykałem się z jego kontrolą. Udało się. Wiele nauczyłem się, lecząc swoje nadciśnienie i wiedza ta została włączona do tekstu mojej książki”.

Wiedza, jaką zdobywamy, lecząc własną chorobę, jest niedostępna w żadnych bazach danych ani próbach klinicznych, nic bowiem nie jest w stanie zastąpić osobistych wrażeń i doświadczeń. Wiem to nie tylko z przedmowy Profesora N.M. Kaplana, ale i z doświadczeń płynących z dochodzenia do swojego optymalnego ciśnienia.

Rozdział pierwszy, poświęcony problemom populacyjnym, rozpoczynają następujące słowa: „Nadciśnienie niesie ze sobą rozpacz i nadzieję. Rozpacz – bo jest najczęściej występującym czynnikiem ryzyka o narastającej częstości występowania, źle kontrolowanym na całym świecie. Nadzieję — bo zapobieganie temu schorzeniu jest możliwe (choć rzadko uzyskiwane), a leczenie nadciśnienia u większości pacjentów jest w stanie zredukować częstość udarów mózgu i zawałów serca”.

Autor wymienia następujące czynniki niosące globalne zagrożenie dla ludzkości pod względem częstości występowania: niedożywienie, ryzykowne zachowania seksualne oraz nadciśnienie tętnicze.

Bardzo ważne jest podkreślenie przez Profesora, że nie tylko fachowi pracownicy systemu ochrony zdrowia są odpowiedzialni za zdrowie i dalsze losy licznej społeczności ze stanem przednadciśnieniowym.

W zapobieganie rozwojowi jawnego nadciśnienia w tej grupie osób muszą się zaangażować:

architekci — planując obiekty do masowego uprawiania sportu; szkoły – czuwając nad właściwą aktywnością fizyczną młodzieży;

wytwórcy żywności – racjonalizując zawartość tłuszczu i soli w produktach spożywczych;

media – promując wybory zdrowej żywności;

rodzice – przejmując odpowiedzialność za aktywność fizyczną swoich dzieci; dorośli – rozumiejąc przyszłe korzyści wynikające ze zdrowego stylu życia i przekazując te postawy młodszym pokoleniom.

Następne rozdziały przynoszą syntetyczny przegląd wszystkich aspektów patogenezy, historii naturalnej nadciśnienia, znaczenia modyfikacji stylu życia, różnych postaci nadciśnienia wtórnego, leczenia farmakologicznego oraz postępowania w przełomach nadciśnieniowych.

Każdy rozdział kończy bogaty zbiór piśmiennictwa, wśród którego możemy z satysfakcją odnotować nazwiska polskich hipertensjologów. Serdeczne gratulacje dla wszystkich cytowanych!

Osoby zainteresowane życiorysem Profesora N.M. Kaplana mogą poznać szczegóły na stronie internetowej:

https://profiles.utsouthwestern.edu/profile/13754/norman-kaplan.html

W 2001 roku National Institutes of Health uhonorował Profesora nagrodą Great Teacher Award, która niezwykle trafnie odzwierciedla jego talent dydaktyczny.

Przed kilku laty mieliśmy możliwość osobiście zachwycić się mistrzowskim sposobem prowadzenia wykładu przez N. M. Kaplana również w Polsce.

Pamiętamy ten wykład do dziś. Źródło: nadciśnienie tętnicze rok 2005, tom 9, nr 6 512 www.nt.viamedica.pl

kaplan dedykacja 400

Dedykacja otrzymana od prof. N.M. Kaplana na kongresie ESh w Pradze

Norman M. Kaplan urodził się 2 stycznia 1931 roku w Dallas, gdzie dorastał i tam ukończył szkołę średnią. Uczęszczał po południu także do szkoły z wykładowym językiem hebrajskim. Następnie ukończył studia licencjackie na wydziale farmacji University of Texas, a potem studia lekarskie na University of Texasa Southwestern Medical School. Był internem i rezydentem w Parkland Memorial Hospital in Dallas. Następnie odbył służbę wojskową i był szefem Endocrinology Service at Lakland Airforce Base w San Antonio w Teksasie. Po zakończeniu służby wojskowej pracował w Bethesda jako „research fellow” w Clinical Endocrinology Branch w National Heart Institute. W 1961 roku powrócił do Dallas gdzie pracował jako profesor w Souhtwestern Medical School. Od 1977 do 1999 był szefem Division oh Hypertension. Pierwsze wydanie jego słynnej książki „Clinical Hypertension” miało miejsce w 1973 roku.

Sylwetki Żydów

Jest najmłodszym z trojga rodzeństwa. Jego ojciec pochodził z Rosji, a Matka z Polski, obrali się w 1918 roku, gdy ojciec powrócił z I Wojny Światowej, w której walczył jako żołnierz. W Dallas rodzice byli właścicielami małego sklepu z warzywami. Ojciec Normana M. Kaplana zmarł nagle, gdy on miał 17 lat. Jego dziadek ze strony matki był rabinem w niewielkiej miejscowości 80 mil od Warszawy – jak to określa N. M. Kaplan w wywiadzie. Emigrował z rodziną do Izraela ponieważ ludność jednego z miast chciała mieć rabina ze „starego kraju” – jak nazywano Polskę.

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2580-teoria-mozaikowa-rozdzial-7-szlakiem-emigrantow-z-polski

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 5. Diagnozy szybkie, diagnozy powolne

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2577-teoria-mozaikowa-rozdzial-4-hipertensjolog-i-baletnica

 Rozdział 5. Diagnozy szybkie, diagnozy powolne

Znakomita większość pacjentów ma nadciśnienie tętnicze pierwotne, jednak u około 10% z nich przyczyną nadciśnienia jest choroba nerek, tętnic nerkowych lub gruczołów dokrewnych. Diagnostyka nadciśnienia związanego z nadmierną produkcją hormonów bywa poważnym wyzwaniem dla lekarza.

Z tego samego pokolenia badaczy co Irvine H.Page pochodził inny amerykański uczony, również bardzo zasłużony dla rozwoju hipertensjologii, a mianowicie Jerome W. Conn – odkrywca zespołu pierwotnego hiperaldosteronizmu, zwanego też zespłem Conna.


Jerome W. Conn

Źródło: https://medicine.umich.edu/dept/intmed/divisions/metabolism-endocrinology-diabetes/about-us/jerome-w-conn-alumni-society/jerome-w-conn

Prof. Jerome W. Conn (1907-1994) pracował w University of Michigan, a w latach 1943-1973 kierownikiem Kliniki Endokrynologii i Metabolizmu.

Urodził się w Nowym Jorku 24 września 1907 roku i zmarł w Neapolu na Florydzie 11 czerwca 1994 roku. Był absolwent Rutgers University (1928), uzyskał stopień doktora na University of Michigan Medical School w 1932 r. W 1950 r. otrzymał tytuł profesora medycyny wewnętrznej.

W 1954 roku opisał nową jednostkę zwaną później pierwotnym aldosteronizmem.

Był też prezesem Central Society for Clinical Research oraz American Diabetes Association.

Kilka lat temu przypadkowo natknęłam się na informację o tym, ile czasu potrzebował prof. Jerome Conn na rozpoznanie zespołu pierwotnego hiperaldosteronizmu, zwanego później zespołem Conna.
Prof. Jerome Conn tak wspominał swoje pierwsze rozpoznanie: „W roku 1954, po ośmiu miesiącach szczegółowych badań jedynej pacjentki, doszedłem do następującego wniosku: pacjentka badana z powodu nadciśnienia cierpi na nieznaną dotąd chorobę, spowodowaną nadmierną produkcją niedawno odkrytego hormonu, aldosteronu.“ -czytamy w książce „Stulecie nadciśnienia tętniczego” wydanej przez Via Medica.
Dr Jerome Conn przeszedł do historii medycyny, ale czy myśląc tak powoli miałby szanse na właściwe rozwiązanie pytania o hiperaldostreonizmie pierowtnym i zostanie specjalistą chorób wewnętrznych? Sesje egzaminacyjne odbywają się co pół roku – biedak nie tylko by nie zdał za pierwszym razem, ale za drugim też dalej by się zastanawiał jak zinterpretować objawy kliniczne, skoro dopiero po ośmiu miesiącach wpadł na pomysł, że ma do czynienia z nadmiarem aldosteronu.


Dr Michał Lityński

Źródło:

https://www.semanticscholar.org/paper/[Micha%C5%82-Lity%C5%84ski–a-forgotten-author-of-the-first-Kucharz/2b07019ae49090cf03e5c6bb03b1bd9cfcdbc6f0/figure/0

Jednakże pierwszym który opisał zespół pierwotnego hiperaldosteronizmu był dr Michał Lityński


Dr Michał Lityński i jego historyczne doniesienie o guzach korowo-nadnercowych

Źródło:

https://www.mp.pl/paim/en/node/79/pdf

którego poznałam osobiście w czasach gdy byl ordynatorem oddziału chorób wewnętrznych szpitala przy ul. Barskiej w Warszawie.

Na łamach Gazety Lekarskiej ukazał się w 2019 roku  o dr Michale Lityńskim,  z którego dowiadujemy się, że urodził si e on w 1906 roku w Łodzi w rodzinie szlacheckiej. Studia lekarskie ukończył w 193q roku. Pracował początkowo w Toruniu, a potem w Warszawie. Od 1940 roku walczył w szeregach Armii Krajowej pod pseudonimem Grzymała, udzielał pomocy rannym żołnierzom oraz cywilom. Niósł także pomoc Żydom. po wojnie pracował początkowo w Gdańsku, a potem w Warszawie. Zmarł w 1989 roku.

Jego nabardziej znae doniesienie  „Nadciśnienie tętnicze wywołane guzem korowo-nadnerczowym”, powstało w 1953 r., wcześniej temat ten był przedstawiony 12 listopada 1952 roku na posiedzeniu Towarzystwa Internistów Polskich w Warszawie.

W artykule tym przedstawił on hipotezę, że guzy kory nadnerczy wydzielające mineralokortykoidy mogą powodować nadciśnienie. Był to pierwszy na świecie opis hiperaldosteronizmu pierwotnego.

Odznaczony był Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim  Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Udział w Wojnie Obronnej, Krzyżem Powstańczym Warszawskim oraz medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.Źródło:

https://gazetalekarska.pl/?p=49509

Wyzwaniem diagnostycznym było ustalenie przyczyny nadciśnienia towarzyszącej hipokaliemii jednej z moich pacjentek. Okazał się być rak który nadnerczy przebiegajacy z nadmiarem mineralokortikoidów. Ustaliliśmy rozpoznanie mając świadomość jak rzadki był przypadek. Przedstawiałam ten przypadek na posiedzeniu warszawskiego oddziału Towarzystwa Internistów Polskich, na sali wykładowej kliniki pediatrycznej przy ulicy Marszałkowskiej.


Opis przypadku guza kory nadnerczy, którego jestem współautorką (pod panieńskim nazwiskiem Krystyna Łapińska)

Źródło:

https://academic.oup.com/jcem/article-abstract/35/2/225/2685762

Był to 16 przypadek na świecie raka kory nadnerczy z mieszaną aktywnością hormonalną. Pismo Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism ma obecnie Impact Factor 6,310 – co ciekawe gdy publikowaliśmy nasz artykuł IF jeszcze nie istniał, powstał w 1975 roku (https://en.wkipedia.org/wiki/Impact_factor)


Nasza praca jest cytowana 32 razy w światowym piśmiennictwie 

Źródło:

https://scholar.google.com/scholar?hl=en&as_sdt=0%2C5&q=filipecki+stanislaw&oq=Filipecki+S

Inne wspomnienie dotyczące diagnostyki pierowtnego hiperaldosteonizmu dotyczy wykładu w formule pro/contra wygłoszonego przez Michela Aldermana i Normana M.Kaplana. Pierwszy z nich lansował swego czasu pogląd, że pierwotny hiperladosteronizm jest często występującym schorzeniem i należy szeroko poszukiwać tego schorzenia badjąc nieomal wszytskim pacjentom poziom aldosteronu i potasu. Norman M.Kaplan nie był przekonany do tego screeningu. Michel Alderman postanowił go pokonać stwierdzeniem: -Norman, ależ poziom potasu wpływa na sprawność seksualną i jakość życia pacjentów – oznajmił z całą surowością na jaką zasługiwął temat.

-Michel, ja nie wiem jaki mam poziom potsu, ale wiem, że moja żona jest ze mnie zadowolona – odpowiedział N.M. Kaplan. Sala nagrodziła go owacją na stojąco.


W kuluarach złapałam prof. N.M. Kpalana i poprosiłam o dedykację na jego książce Kaplan’s Clinicla Hypoertension.


Abstract book z kongresu ISH /ESH w Pradze, rok 2002 

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2579-teoria-mozaikowa-rozdzial-6-wnuk-rabina-z-polski

GdL 9/2023

Teoria mozaikowa. Rozdział 4. Hipertensjolog i baletnica

Poprzedni rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2576-teoria-mozaikowa-rozdzial-3-stolica-jest-tylko-jedna

Rozdział 4. Hipertensjolog i baletnica

Niewiele osób jest świadomych jak ciekawe związki istnieją między hipertensjologią a tańcem oraz występami arystycznymi na scenach. Przykładem takich związków jest biografia Irvine’a H.Page’a twórcy słynnej teorii mozaikowej patogenezy nadciśnienia tętniczego.

Irvine Heinly Page (7 stycznia 1901 – 10 czerwca 1991) urodził się w Indianapolis w stanie Indiana i był wybitnym amerykańskim fizjologiem, który przez prawie 60 lat odgrywał ważną rolę w dziedzinie badań nad patofizjologią nadciśnienia tętniczego.

Jego pierwsze prace zostały opublikowane na początku lat trzydziestych XX, a głównymi dziedzinami jego badań były: system renina-angiotensyna, mozaikowa teoria nadciśnienia oraz leczenie nadciśnienia.

W latach 1956 – 57 był prezesem American Heart Association, otrzymał wiele prestiżowych nagród takich jak Ida B. Gould Memorial Award of the American Association for the Advancement of Science (1957); Albert Lasker Award (1958); Gairdner Foundation Award (1963); Distinguished Award of the American Medical Association (1964); Oscar B. Hunter Award (1966); Passano Foundation Award (1967); Stouffer Prize (1970). Był na okładce magazynu Time 31 października 1955 roku.

\

Ruth Page – amerykańska tancerka baletowa i choreografka, siostra Irvine.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ruth_Page#/media/Plik:Ruth_Page_by_Charlotte_Fairchild.png

Ruth uczyła się tańca, a potem występowała razem z słynną rosyjską tancerką Anną Pawłową, która tańczyła w słynnym zespole baletowym Siergieja Diagilewa.


Rosyjskie balety

Źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Ballets_Russes#/media/Plik:Macke_Russisches_Ballett_1.jpg

Rodzina państwa Page miała talenty medyczne i artystyczne matka Irvine i Ruth była pianistką, a ojciec neurochirurgiem https://www.britannica.com/biography/Ruth-Page .

Nic więc dziwnego, że Irvine poślubił tancerkę i poetkę Beatrice Allen, autorkę książki The Bracelet.

Irvine H.Page zmarł w 1991 roku, mając 91 lat, żegnając go Edward D. Froelich i wsp. pisali:

Our contemporaries are well aware of Dr. Page’s contributions to the understanding of hypertension, but a summary should be given here because younger investigators need to know the wellsprings of modern hypertension research. Given the relative superficiality of electronic information retrieval systems, it is easy to remain ignorant of early accomplishments. Irv Page’s contributions were many. Perhaps the most outstanding were

1) identification of the renin-angiotensin system,

2) identification of serotonin,

3) description of a neurogenic mechanism in renal hypertension,

4) baroreceptor resetting, and

5) the mosaic theory of hypertension

Źródlo: https://www.ahajournals.org/doi/pdf/10.1161/01.hyp.18.4.443

Poczynione odkrycia internetowe na temat związków hipertensjologii z tańcem przy okazji poznawania życiorysu Irvine H. Page’a przypomniały mi uroczyste zakończenie konferencji International Society of Hypertension w Sao Paulo w 2004 roku, w którym uczestniczyłam osobiście i przedstawiałąm 3 doniesienia plakatowe.


Na zakończenie kongresu International Society of Hypertesion w Sao Paulo odbyło się przyjęcie podczas którego między gośćmi kongresowymi przemykały takie egzotyczne tancerki. Następnego dnia po zakończeniu kongresu rozpoczynał się karnawał w Rio de Janeiro.

Tak oto ujęłam wyprawę do Brazylii oraz wątek karnawału w Rio de Janeiro w mojej powieści „Maść tygrysia”:

Brazylijczyków Matylda pokochała od pierwszego wejrzenia. Otwarci, serdeczni, rozmowni, chętni do pomocy, budzili jej sympatię. Skupisko wielu narodów, ras, typów ludzkich niejako w naturalny sposób zaakceptowało to, że ludzie są różni. Rozmowa w wydaniu brazylijskim charakteryzowała się tym, że nikomu nie przeszkadzała nieznajomość portugalskiego u rozmówczyni. Odzywali się do niej sprzedawcy, kelnerzy, taksówkarze, pokojówki – wyłącznie po portugalsku. Przejściowy efekt nierozumienia co do niej mówią był tylko drobnym i nic nieznaczącym epizodem. W końcu przecież kupowała, co było jej potrzebne, dostawała posiłki i była dowożona tam, gdzie chciała. Liczyły się intencje. Nagle cale niebo z minuty na minutę zrobiło się ciemnoszare, aby po chwili przybrać barwę ciemnogranatową. Wieżowce widoczne w oddali jakby straciły na ostrości, a z wiszących nad nimi chmur popłynęły niekończące się strugi deszczu. Zdecydowała szybko przebiec do hotelu.Deszcz był ciepły, dziwnie gęsty i jakoś inaczej mokry niż polski. Matylda zauważyła, że kontakt z brazylijską wodą był przyjemniejszy niż z polską. Z kranów leciała przyjazna woda, w której można było pluskać się bez końca, nie obawiając się wysuszenia skóry, podrażnienia chlorem lub innych dolegliwości. Duża wilgotność powietrza i miękka woda sprawiały, że skóra odżywała.

Transmisja z parady karnawałowej koło ósmej wieczorem. Dla Matyldy rozpoznającej dotychczas kilka podstawowych kolorów obejrzenie barwnego korowodu było osobliwą kuracją. Czuła się jak daltonistka, której przywrócono zdolność rozpoznawania barw. Zmasowany atak fantazyjnie zestawionych ze sobą odcieni kolory-stycznych był najmocniejszym wrażeniem, jakie wyniosła z wielogodzinnego oglądania parady. Nigdy wcześniej nie była świadoma, że istnieje tyle odcieni koloru złotego – zwykły złoty, płomienny złoty, kolor starego złota, żółtozłoty i wiele, wiele innych. Podobnie nie znała odpowiednich określeń dla koloru różowego w niekończących się jego odcieniach. Zielony mienił się tysiącem odmian, a fioletowy po prostu olśniewał. Migawki z karnawału pokazywane w polskiej telewizji sugero-wały, że jest to festiwal damskiej nagości. Tymczasem nagość była jego bardzo małym wycinkiem, w żadnym razie nie dominującym. Pokazywanie ciała takim jakie ono jest Brazylijczycy praktykowali nie tylko podczas karnawału, ale każdego dnia. Obszerne dekolty, odsło-nięte ramiona, brzuchy ozdobione biżuterią – to była normalność. Niektóre z tancerek hojnie pokazywały swe wdzięki, wśród których nie zabrakło brzucha ciężarnej czy nawet damy dojrzałej w latach. Poszczególne szkoły samby wystawiały pokaźne grupy tancerzy oraz olbrzymich rozmiarów platformy, które bogactwem kolorów, form i tętniącego życia przywodziły na myśl mieniącą się puszczę amazońską. Na platformach jechały kolejno żółwie, olbrzymie delfiny, konie wyskakujące z ognistych czeluści, krokodyle groźnie klapiące szczękami, złoty orzeł realistycznie poruszający głową i dziobem, lokomotywa ze złoconymi obrzeżami kominów. Zdawało się, że prezentowanym na platformach dziwom nie ma końca.Kostiumy tancerzy zdobiły pióra, rozległe suknie rozpięte na fisz-binach wirowały szeroko, frywolne gorsety i zbrojne naramienniki przyciągały uwagę publiczności. Fantazyjne żakiety miały niebywale szerokie rękawy, spod których wystawały kłębiące się w kilku warstwach ozdobne falbany z muślinu. Niektóre kostiumy mimo skromności materii jaką zużyto do ich produkcji prezentowały niespotykane fantazje kolorystyczne. Tancerze z uśmiechniętymi i rozbawionymi twarzami odsłaniali piękne, białe, zadbane zęby, niekiedy z aparaturą korygującą zgryz. Wszyscy tańczyli w zapamiętaniu, jakby zmęczenie było im zupełnie obce, mimo iż nadchodził poranek. Płynęli w oceanie rytmów i kolorów falami, które nie miały końca.Około siódmej rano trybuny sambodromu trochę się przerzedziły. Zaczynał się nowy dzień. Kamera pokazała z góry szerszy widok okolicy – na obrzeżach sambodromu mknęły samochody z ponurymi, bez cienia naturalnego uśmiechu biznesmenami w szaroburych garniturach skrojonych i uszytych na jedną modę. Wszyscy wyznawali tego samego boga i jechali zabiegać o jego względy. Bóg szaroburej umundurowanej armii facetów siedzących na tylnych siedzeniach limuzyn miał na imię Zysk .

Natomiast powiązania artystyczno-hipertensjologiczne przypominają mi jeszcze jedną historię gdy mojemu pacjentowi, który był muzykiem w Warszawskiej Operze Kameralnej zleciłam całodobowy pomiar ciśnienia krwi metodą Holtera. Pacjent chciał dowiedzieć się jak wysoko skacze mu ciśnienie krwi w okresach stresu. Ustaliliśmy, że największy stresem są przedstawienia premierowe i na dzień premiery założyliśmy mu aparaturę monitorującą ciśnienie krwi. Następnego dnia pacjent wkracza do mojego gabinetu w poradni nadciśnieniowej, gdzie odbywa się taki dialog:

– Pani doktor, najgorsze były przerwy! -oznajmia.

– Nie bardzo rozumiem, proszę o bliższe szczegóły – odpowiadam.

- No przerwy w partyturze, wtedy jest cisza na sali, a tu nagle włącza się moje urządzenie do pomiaru ciśnienia i warcząc pompuje mankiet… przyciskałem i zasłaniałem to urządzenie ręką, ale chyba niewiele pomogło.

Faktycznie, skoki RR były duże i odzwierciedlały jak stresujące były to chwile. Badanie trzeba była powtórzyć w okresie poza premierą teatralną.

Krystyna Knypl

Następny rozdział

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/2579-teoria-mozaikowa-rozdzial-6-wnuk-rabina-z-polski

GdL 9/2023