Rozdział 19. Tango na Rue Montevideo

Poprzedni rozdział:

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/1906-rozdzial-18-rajdy-warszawa-paryz

Krystyna Knypl

Rozdział 19.Tango na Rue de Montevideo

Rue de Montevideo jest położone w 16 arr, na prawym brzegu Sekwany. Ulica powstała w 1868 roku i początkowo nazywała się Rue Théry. W 1928 roku zmieniono nazwę na Rue de Montevideo.W skład 16. dzielnicy wchodzą rejony Auteuil oraz Passy, w których zlokalizowane są liczne placówki dyplomatyczne. Na terenie dzielnicy są także znane obiekty sportowe takie jak stadion piłkarski Parc des Princes, korty tenisowe Rolanda Garrosa oraz stadion Jean-Bouin.

Choć nazwa rozdziału Rue de Montevideo sugeruje związki z tangiem, wszak jego korzenie sięgają tego miasta, to w dawnych latach była ona znana z zupełnie innych aktywności - a mianowicie szkoły jazdy konnej, która istniała do lat 60 tych XX wieku. Uzasadnieniem dla tytułu rozdziału jest pewna sympatyczna niedziela podczas której Hilitka, Matylda I Francis tańczyli wesoło w salonie rezydencji na Rue de Montevideo.

Mapa Paryża, Rude de Montevideo jest w XVI arr, graniczy z nią Lasek Buloński

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pary%C5%BC

W drodze do lasku Bulońskiego, patron ulicy Andre Chantemesse był słynnym bakteriologiem francuskim

Spacer po Lasku Bulońskim

Rue de Montevideo

Matylda i Maniula na Rue de Montevideo

Rue Montevideo, widok od frontu

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie A-Rue-Montevideo-w-sloncu.jpg

Rue Montevideo, widok na podwórko

Wychodząc z Rue de Montevideo skręcamy w prawo i napotykamy bistro Le Zinc Du 16. Nazwa bistro ma ciekawą legendę, cyt.:

Według francuskiego słownika etymologicznego Le Grand Robert, wydanego w 1882 r. nazwa bistro pochodzi od rosyjskiego bystro (быстро, czyli szybko). Słownik ten opisuje niesprawdzoną legendę, według której pierwsze bistra powstały w czasie rosyjskiej okupacji Paryża w latach 1816 - 1818, kiedy to niecierpliwi żołnierze sotni kozackich mieli zwyczaj pokrzykiwać na powolnych francuskich kelnerów „bystro, bystro”, co miało rzekomo doprowadzić do powstania barów szybkiej obsługi, specjalnie przeznaczonych dla Kozaków. Legenda ta była za słownikiem Le Grand Robert powtarzana w wielu wydawnictwach opisujących zwyczaje gastronomiczne Paryżan.

Mit ten jednak nie znajduje potwierdzenia w faktach. Według zapisków historycznych, pierwsze bistra w zostały założone dopiero pod koniec XIX wieku prawdopodobnie przez przybyszów z górzystych rejonów Owerni, którzy przenieśli tutaj tradycję swoich Bistroquets – małych restauracyjek ze stolikami wystawionymi na ulicę, serwujących lokalne wina i potrawy w luźnej, rodzinnej atmosferze. Do najstarszych, wciąż istniejących bistr paryskich należą: La Coupole, le Wepler, les Deux Magots i le Flore – z których wszystkie są wciąż w rękach rodzin wywodzących się z Owernii

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bistro

Droga Hilitki do szkoły, którą Dziadek Francis ją wielokrotnie odprowadzał

Wychodzimy na Rue Longschamps i mijamy Bistro Le Zinc Du 16

Skręcamy w prawo

Mijamy Oxybul, Skręcamy w Rue Lauriston

Rue La Lauristone

Mijamy bistro Paul Chene

Mijamy kawiarnię

Oglądamy ozdoby na Ville de Paris

Szkoła francuska, zbliża się koniec lekcji

Niekiedy Maniula była brana za lekarza gdy wzrok odwiedzających rezydencję przy Rue de Montevideo lekarzy padał na torbę przywiezioną przez Matyldę z Phoenix

Następny rozdział:

https://www.gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/ogwiazdkowane/51-artykuly-redaktor-naczelnej/1908-rozdzial-20-lunch-w-le-grand-colbert