ESC 2020: nowe wytyczne postępowania w migotaniu przedsionków
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: ROOT
- Kategoria: Nowości
- Opublikowano: sobota, 29.08.2020, 18:40
- Odsłony: 2603
Po czterech latach od opublikowania ostatnich wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących postępowania z pacjentami z migotaniem przedsionków ukazał się nowy dokument ESC. Co nowego w zaleceniach, komentuje dr hab. n. med. Paweł Balsam z I Katedry i Kliniki Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, członek Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, jeden z polskich recenzentów opracowania.
29 sierpnia 2020 r. opublikowano nowe wytyczne postępowania w migotaniu przedsionków pn. 2020 ESC Guidelines for the diagnosis and management of atrial fibrillation developed in collaboration with the European Association of Cardio-Thoracic Surgery (EACTS): The Task Force for the diagnosis and management of atrial fibrillation of the European Society of Cardiology (ESC) developed with the special contribution of the European Heart Rhythm Association (EHRA) of the ESC.
Nowości, które znajdziemy w dokumencie w porównaniu do wytycznych z 2016 roku to:
♦ OAC (oral anticoagulation, doustne antykoagulanty) należy rozważyć u wybranych pacjentów z długotrwałym AHRE (atrial high rate episodes) lub subklinicznym AF (atrial fibrillation, migotanie przedsionków) > 24 h i oszacowanym wysokim indywidualnym ryzykiem udaru z powodu wielu czynników ryzyka, biorąc pod uwagę spodziewaną kliniczną korzyść netto z OAC i świadome preferencje pacjenta.
♦ OAC można rozważyć u wysoce wyselekcjonowanych pacjentów z AHRE (atrial high rate episodes) lub subklinicznym AF trwającym 1-24 h i oszacowanym wysokim indywidualnym ryzykiem udaru z powodu wielu czynników ryzyka, biorąc pod uwagę spodziewaną kliniczną korzyść netto z OAC i świadome preferencje pacjenta.
♦ Wytłumaczono mechanizmy powstawania wtórnej do AF niewydolności serca.
♦ Wskazano definicje, których już nie powinniśmy stosować: lone AF, zastawkowe/niezastawkowe AF, przewlekłe AF.
♦ Wskazano potrzebę rozważenia zastosowania rozbudowanej charakterystyki migotania przedsionków – 4S-AF, uwzględniając: S – stroke risk (ryzyko udaru mózgu), S – symptom severity (nasilenie objawów); S – severity of AF burden (ładunek AF w ciągu doby); S – substrate severity (nasilenie chorób współistniejących).
♦ Zaprezentowano cały rozdział dotyczący screeningu w kierunku AF, w tym dostępne narzędzia mobilne.
♦ W zakresie terapii przeciwkrzepliwej zaprezentowano sytuacje, w których należy redukować dawki NOAC (non-vitamin K antagonist oral anticoagulant, antagonisty witaminy K).
♦ Zaproponowano terapię przeciwzakrzepową po zabiegach zamknięcia uszka lewego przedsionka.
♦ Wzmocniono wskazanie do ablacji u pacjentów z AF i niewydolnością serca ze zredukowaną frakcją wyrzutową, gdy podejrzewamy tachkardiomiopatię (klasa I).
♦ Zdefiniowano postępowanie u pacjentów z AF po zabiegu PCI (percutaneous coronary interventions, przezskórne interwencje wieńcowe) w ostrych i przewlekłych zespołach wieńcowych.
W gronie recenzentów dokumentu znaleźli się: P. Balsam z ramienia EHRA/ESC, P. Mitkowski z ramienia PTK oraz P. Suwalski z ramienia EACTS.
Dokument jest do pobrania na stronie ESC: https://www.escardio.org/Guidelines/Clinical-Practice-Guidelines/Atrial-Fibrillation-Management
Wysłuchała Marta Sułkowska
dziennikarz akredytowany na kongresie ESC 2020
GdL 9_2020