Rozdział 26. Najlepsze bagietki są na...
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: ROOT
- Kategoria: Artykuły redaktor naczelnej
- Opublikowano: poniedziałek, 25.04.2022, 12:01
- Odsłony: 2679
Poprzedni rozdział:p
Krystyna Knypl
Rozdział 26. Najlepsze bagietki są na...
Tytuł rozdziału nawiązuje do słynnej frazy z serialu telewizyjnego "Stawka większa niż życie", który Matylda oglądała w czasach swej lekarskiej młodości. Nowe odcinki serialu nadawano w niedziele o godzinie 10:00. Gdy Matylda miała dyżur w sobotę, kończyła go o godzinie 9:00 i pędem gnała na Niemcewicze aby zdążyć na film.
-W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle - mówił francuski łącznik.
-Zuzanna lubi je tylko jesienią - odpowiadał porucznik Kloss, bohater serialu.
Maniula i Francis podczas pierwszego pobytu w Paryżu
Francis z bagietką w Cannes
Najlepsze bagietki w Paryżu są oczywiście... w La Tradi.
Francis kupował je codziennie wracając z Hilitką ze szkoły. Zamówienie składał w języku francuskim
Bagietka paryska w wersji pokrojonej, na śniadanie
Jak Paryż to nie tylko bagietki, ale także croissanty
2015 rok
Konkurs Grand Prix de la Baguette de Tradition Française de la Ville de Paris rozstrzygnięty! Laureatem został Djibril Bodian, szef piekarni Le Grenier à Pain przy 38 rue des Abbesses. To niepierwszy sukces tego piekarza w konkursie na najlepszą bagietkę. Uzyskał on pierwsze miejsce także w 2010 roku (http://parisbymouth.com/grenier-a-pain-abbesses/).
Konkurs jest organizowany przez miasto Paryż. Odbywa się w Izbie Zawodowej Rzemieślników Piekarzy-Cukierników, na Ile Saint-Louis. Jury składa się z profesjonalistów z branży, dziennikarzy specjalistycznych i wybranych losowo sześciu internautów z regionu stołecznego. Wyroby, aby wziąć udział w konkursie, muszą mierzyć 55-65 cm, ważyć 250-300 g i charakteryzować się zawartością soli na poziomie 18 g na 1 kg mąki. Bagietki biorące udział w konkursie są ponumerowane, więc anonimowe.
Kryteria selekcji są następujące: wypieczenie, miąższ, smak, zapach i wygląd. W każdej kategorii można uzyskać od 0 do 4 punktów. W ten sposób wybiera się 30 bagietek, z których w następnym etapie zostaje wyłoniona najlepsza paryska bagietka roku. Poza medalem i nagrodą 4000 euro laureat zostaje dostawcą Pałacu Elizejskiego na okres roku. Cieszy się również uznaniem, a co za tym idzie – większymi obrotami swojej piekarni, zyskuje też renomę międzynarodową.
Biznes chlebowy we Francji to 35 000 piekarni, które wypiekają 3,2 mln ton chleba rocznie. Statystyczny Francuz zjada obecnie 150 g chleba dziennie, podczas gdy jego przodek w XIX wieku spożywał 500 g tego pieczywa.
Co trzeci sprzedany „chleb” to bagietka. Każdego dnia sprzedaje się ich 10 mln sztuk.
O tym gdzie można kupić najlepsze bagietki w Paryżu, możemy dowiedzieć się pod adresem http://parisbymouth.com/best-baguettes-paris/.
Źródło:
https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/2015-10-17-19-30-11/548-najlepsze-bagietki-sa-na
Podróże do Paryża to nie tylko bagietki, ale też często niespodzianki
Wyjazd do Paryża na dzień otwarty szpitali uniwersyteckich był kilkunastym w mojej karierze podróżniczej w tym kierunku. Zdawałoby się, że mogę go odbyć z zamkniętymi oczami... Tymczasem okazało się, że w każdej podróży trzeba mieć oczy szeroko otwarte i sprawdzać wszystko co najmniej trzy razy.
Przejazd na lotnisko w Warszawie w świąteczny dzień 26 maja 2016 r. przebiegł bez zakłóceń, odprawa też. Nawet rewolucyjnie czujne służby bezpieczeństwa nie kazały mi wyjmować wszystkich kabli z torebki, w której mam je zgrupowane, ani zdejmować butów, ani uruchamiać komputera, że o skanowaniu moich dłoni na obecność zakazanych substancji nie wspomnę.
Na pokładzie samolotu
Wczesne popołudnie i małe zaskoczenie – zamiast pożywnej kanapki z tuńczykiem lub serem dwa mikre ciasteczka. Pewnie jakiś menedżer tak zarządził i Air France zaoszczędzi miliony. Tak było, gdy na liniach amerykańskich zarządzono, że do cocktailu będą dodawać jedną oliwkę, a nie dwie, jak w minionej epoce nieuzasadnionej biznesowo rozrzutności i przekarmiania pasażerów. Niech biedacy się wzbogacą! – pomyślałam sobie.
W autobusie
Lądowanie z niewielkim opóźnieniem, odbiór bagażu i pędem gnam do wyjścia nr 9 przy terminalu 2F, skąd odjeżdża autobus Les Cars Air France. Odjazdy są kwadrans przed pełną godziną i kwadrans po niej. Wpadam w ostatniej chwili – pytam pana bagażowego „Etoile?”, pan potwierdza. Wchodzę do autobusu, kupuję bilet za 17 euro. Siadam i spoglądam na bilet. Zawsze na nim było napisane Les Cars AirFrance oraz trasa Paris CDG - Etoile / Champs Elysees, a tymczasem na moim bilecie czytam: LE - BUS DIRECT CDG - Tour Eiffel. Hmm... gdzie ja jadę? Trasa niby znajoma i wielokrotnie w ciągu ostatnich miesięcy przemierzona, ale co będzie dalej? Tymczasem w moim smartfonie wyświetla się komunikat, że mogę się zalogować do sieci wi-fi, co czynię z ochotą.
Dowiaduję się, że przed dwoma tygodniami dla większej wygody pasażerów zmieniono nazwę autobusów, poprzednia bowiem mogła sugerować, że autobusy są tylko dla pasażerów Air France.
Więcej o firmie w nowej odsłonie można przeczytać pod adresem http://www.parisaeroport.fr/en/passengers/services/practical-services/information-desk/le-bus-direct.
Firma chwali się czterema nowymi przystankami na terenie Paryża, a użytkowana przeze mnie linia nr 2, która kończyła się przy Łuku Triumfalnym, teraz kończy się przy wieży Eiffla. No dobrze, ale co z moim przystankiem przy tzw. etoli – jak wymawiam z polska francuski wyraz etoile? Po niespełna godzinie dojeżdżamy do Łuku Triumfalnego i z ulgą wysiadam na znanym mi przystanku. Kieruję się na wielokrotnie już przedeptaną trasę: Victor Hugo Avenue, Longschamp Avenue i dalej. Po 45 minutach zdrowego marszu docieram do miejsca mojego zakwaterowania.
Droga powrotna
Drogę z lotniska do centrum Paryża w nowym wydaniu mam więc opanowaną. A co z drogą powrotną? Czy przystanek jest w tym samym miejscu? Nie jest to już przystanek początkowy, tylko jeden z kilku na trasie. Zaglądam do Google Maps i dowiaduję się, że adres przystanku to ulica Mac Mahon 1. Czy to stare miejsce, czy nowe? Z fotografii Street View trudno to wywnioskować. Problem rozwiązuje się sam. W dniu mojego wyjazdu pada tak duży deszcz, że wykluczony jest 45-minutowy spacer z mojego zamieszkania do etoli. Zamawiam taksówkę w korporacji G7 (https://www.g7.fr/en/book-taxi), która ma mówiących po angielsku kierowców. Za 57 euro docieram na lotnisko CDG terminal 2F. Dobrze, że prowadziłam oszczędny tryb życia!
Następny rozdział: