Niedodma płuc w przebiegu SARS-CoV2

Krystyna Knypl

Na łamach pisma BMC Pulmonary Medicine ukazało sie doniesienie "Prevalence and clinical consequences of atelectasis in SARS-CoV-2 pneumonia: a computed tomography retrospective cohort study" autorstwa A.Mingote i wsp., w którym autorzy omawiają  zagadnienie niedodmy w przebiegu infekcji SARS-CoV-2.

Badanie objęło dwustu trzydziestu siedmiu pacjentów przyjętych do szpitala z zapaleniem płuc SARS-CoV-2 zdiagnozowanym na podstawie badań klinicznych, radiologicznych i molekularnych w wymazie z jamy nosowo-gardłowej, u których wykonano tomografię komputerową klatki piersiowej z powodu pogorszenia czynności układu oddechowego w okresie od 1 do 30 kwietnia 2020 roku. Pacjentów podzielono na trzy grupy w zależności od obecności i wielkości niedodmy w tomografii komputerowej: brak niedodmy, mała niedodma (< 5% szacowanej objętości płuc) lub duża niedodma (> 5% szacowanej objętości płuc). U wszystkich pacjentów zebrano dane dotyczące ciężkości klinicznej, zapotrzebowania na tlenoterapię, częstości przyjęć na oddział intensywnej terapii, długości pobytu w szpitalu i śmiertelności wewnątrzszpitalnej.

U trzydziestu pacjentów (19%) stwierdzono małą niedodmę, a u ośmiu pacjentów (5%) dużą niedodmę. U stu siedemnastu pacjentów (76%) nie stwierdzono niedodmy. Pacjenci z dużą niedodmą w porównaniu z pacjentami z małą niedodmą mieli niższy wskaźnik SatO2/FiO2 (odpowiednio 182 vs 411, p = 0,01), wymagali więcej dni tlenoterapii (odpowiednio 20 vs 5 dni, p = 0,02), częściej byli przyjmowani na oddział intensywnej terapii (odpowiednio 75% vs 7%, p < 0,01) i mieli dłuższy okres hospitalizacji (odpowiednio 40 vs 14 dni, p < 0,01).

Wnioski: U pacjentów z zapaleniem płuc SARS-CoV-2 niedodma może występować nawet u 24% pacjentów, a obecność większej ilości niedodmy wiąże się z gorszym natlenieniem i wynikiem klinicznym.

Zródło:

https://bmcpulmmed.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12890-021-01638-9

GdL 9/2023